با وجودی که حدود 2 تا 4 درصد ژن‌های ما نئاندرتال هستند، اما تکامل ژنتیکی ما به سویی بوده که ما را از منظر شناختی از آنها بسیار دور کرده است
باستان‌شناسان اخیرا به این نتیجه رسیدند که صدها خط خطی، نقطه و خطوط موج‌دار روی دیوار یک غار در مرکز فرانسه، کهن‌ترین حکاکی‌های شناخته‌شده هستند که انسان‌های نئاندرتال آنها را ایجاد کرده‌اند.
به گزارش العربیه، این نقوش که به «فلوتینگ‌های انگشتی» مشهور هستند، روی طولانی‌ترین و مسطح‌ترین دیوار غار «لاروشه-کوتار» در دره لوآر وجود دارند، که گمان می‌رود بیش از 57000 سال پیش، قبل از رسیدن انسان‌های مدرن به منطقه، ایجاد شده‌اند.
این غار را معدن‌چیان در سال 1846 کشف کردند
کاوش‌های محدود در سال 1912 استخوان‌های حیوانات و ابزارهای سنگی نئاندرتال‌ها را بازیابی کرد. با این حال، حفاری‌های گسترده بین 1970 تا 2008 وضعیت کامل غار را آشکار کرد.
این غار دارای چهار تالار اصلی پیوسته است که تا عمق 33 متری ساحل رودخانه پیشرفت می‌کند. بر اساس شواهد، به نظر می‌رسد که نئاندرتال‌ها در تالار اول و جلوی ورودی غار زندگی می‌کرده‌اند. این همان جایی است که ابزارها و استخوان‌ها پیدا شده‌اند.
تجزیه و تحلیل رسوباتی که زمانی ورودی غار را مسدود کرده بودند، نشان داد که غار حداقل 57000 سال پیش از بیرون مهر و موم شده بود. کشف این مورد، در کنار ابزارهایی که پیشتر کشف شده بودند، معلوم می‌کند که نقوش موجود در غار را تنها نئاندرتال‌ها می‌توانستند ایجاد کنند، چرا که انسان مدرن یا «هومو ساپینز» تنها در حدود 42000 سال پیش به منطقه لوآر رسید.
پیشتر نیز شواهدی مبنی بر وجود نئاندرتال‌ها در منطقه بر اساس حکاکی‌های جسته گریخته آنها کشف شده بود، که عموما خراش‌هایی روی استخوان حیوانات بودند که بین 40000 تا 50000 سال قدمت داشتند.
دانشمندان می‌گویند معنای این علائم ممکن است همیشه برای ما، که اعقاب هومو ساپینز هستیم، یک راز باقی بماند، زیرا با وجودی که حدود 2 تا 4 درصد ژن‌های ما نئاندرتال هستند، اما تکامل ژنتیکی ما به سمت و سویی بوده که ما را از منظر شناختی از آنها بسیار دور کرده است.
