محققان موسسه تحقیقات فلات تبت آکادمی علوم چین گفتند که میانگین عمق برف در قله اورست حدود ۹.۵ متر (۳۱.۱ فوت) است. محققان گفتند که برآورد‌های قبلی عمق را در محدوده ۳.۵ متر تخمین می‌زدند و افزودند که این اندازه گیری‌ها متناقض بوده و دارای "عدم قطعیت‌های بزرگ" هستند.
یک تیم تحقیقاتی چینی بر این باور است که ارتفاع برف در کوه اورست عمیق‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شده‌است، خوانش‌های راداری که در طول یک سفر در امتداد شیب شمالی گرفته شده نشان می‌دهد ارتفاع برف در برخی نقاط بیش از ۹ متر است.
به گزارش خبرآنلاین، بنابر گزارش SCMP به گفته گروهی از دانشمندان چینی، پوشش برف بر فراز بلندترین قله جهان بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد، یافته‌ای که می‌تواند بر درک تغییرات آب و هوایی تأثیر گذارد.
در گزارشی در مجله علمی بین المللی غیرانتفاعی The Cryosphere در روز پنجشنبه، محققان موسسه تحقیقات فلات تبت آکادمی علوم چین گفتند که میانگین عمق برف در قله اورست حدود ۹.۵ متر (۳۱.۱ فوت) است. محققان گفتند که برآورد‌های قبلی عمق را در محدوده ۳.۵ متر تخمین می‌زدند و افزودند که این اندازه گیری‌ها متناقض بوده و دارای "عدم قطعیت‌های بزرگ" هستند.
کوه اورست، بلندترین کوه و بلندترین نقطهٔ کره‌زمین است. ارتفاع قله آن از سطح دریا برابر با ۸۸۴۸٫۸۶ متر است. قله اورست جزو رشته کوه هیمالیا است و در کشور نپال قرار دارد.
در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار، ارتفاع قله اورست، که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می‌شد به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست را انجمن سلطنتی جغرافیا بنابر توصیه‌نامه اندرو واگ، انتخاب کردند. این نام به افتخار جرج اورست، و علی‌رغم مخالفت خود او، انتخاب شد. واگ نمی‌توانست یک نام محلی و عمومی را پیشنهاد کند، چرا که در آن زمان امکان دسترسی افراد بیگانه به تبت و نپال وجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتی‌ها و نپالی‌ها رایج بود.
قله اورست توجه بسیاری از کوه‌نوردان در تمام رده‌ها را جلب کرده‌است. از کوه‌نوردان حرفه‌ای و مجرب تا کوه‌نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه‌نوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است، عوامل خطرآفرین طبیعی از قبیل ارتفاع‌زدگی، باد‌های شدید و آب و هوای نامطلوب، ریزش بهمن و ناحیه خطرناک یخشار خومبو نیز وجود دارند.
