لاشه نهنگ‌ها در اعماق دریا‌ها واحه‌ای از غذا است که موجودات کوچکتری را تغذیه می‌کند.
وقتی یک موجود بزرگ مثل نهنگ می‌میرد و لاشه‌اش به اعماق دریا سقوط می‌کند، اکوسیستم زنده‌ای در آن شکل می‌گیرد.
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، یک زندگی به پایان می‌رسد، اما حیات همچنان ادامه دارد. در اعمقا دریا‌ها هم قضیه به همین منوال است. جایی که لاشه یک نهنگ عظیم‌الجثه جا خوش کرده، یک اکوسیستم کوچک برای دهه‌ها در آن به بقای خود ادامه می‌دهد.
بقایای یک نهنگ در اعماق اقیانوس آرام شمالی به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چگونه بقایای یک موجود می‌تواند باعث بقای اکوسیستم‌های کوچک شود. لاشه نهنگ مورد نظر، در عمق ۱۲۵۰ متری سواحل بریتیش کلمبیا در مکانی به نام «Clayoquot Slope» در سال ۲۰۰۹ توسط محققان موسسه تحقیقاتی آکواریوم مونتری بی کشف شد.
از سال ۲۰۱۲ دانشمندان شرکت Ocean Networks Canada» (ONC)» اغلب به سایت بازگشته‌اند تا سرعت تجزیه اسکلت و تغییرات در تنوع موجودات دریایی ساکن در آنجا را مطالعه کنند.
آخرین بازدید به عنوان بخشی از یک اکتشاف توسط Ocean Exploration Trust» (OET)» برای کمک به ONC برای بررسی رصدخانه‌های زیر آب که در حال حاضر در شیب کلایوکوت کار می‌کنند، انجام شد.
یک شناور زیردریایی با قابلیت کنترل از راه دوربه نام روو هرکولس از نهنگ با وضوح بالا فیلمبرداری کرد. OET در یک پست وبلاگی می‌نویسد: لاشه نهنگ‌ها در اعماق دریا‌ها واحه‌ای از غذا است که موجودات کوچکتری را تغذیه می‌کند.
در سال ۲۰۱۹، دانشمندان پناهگاه دریایی ملی مونتری لاشه نهنگ سقوط کرده بسیار تازه‌تری را در عمق ۳۲۰۰ متری دیویدسون سی‌ماونت کشف کردند. در حدود چهار ماه بعد از مرگ نهنگ، آن لاشه میزبان اختاپوس، مارماهی، کرم و خرچنگ بود.
مشخص نیست که لاشه نهنگ «Clayoquot» متعلق به کدام گونه است. با این حال، ظاهرا این سایت در نزدیکی مسیر مهاجرت نهنگ خاکستری است، بنابراین لاشه احتمالا متعلق به یک نهنگ خاکستری بوده است. حتی با گذشت ۱۴ سال از کشف لاشه، این مکان هنوز پر از زندگی است. گونه‌های مشاهده شده شامل لیمپت (Cocculina craigsmithi)، حلزون دریایی (Mitrella (Astyris) permodesta)، خرچنگ (Paralomis multispina)، موش ماهی (Coryphaenoides acrolepis) و کرم لوله‌ای (Lamellibrachia) است.
محققان نمونه‌هایی از رسوبات کف دریا را از منطقه اطراف لاشه نهنگ نیز برداشته‌اند. آنها نمونه‌ها را برای بررسی DNA محیطی آزمایش می‌کنند، که به بررسی دقیق‌تر ارگانیسم‌هایی که در تاریکی جسد زندگی و رشد می‌کنند، کمک می‌کند.
کمین، تغذیه و رشد در تاریکی جسد هستند کمک می‌کند.
