اگر پیچ خوردگی مچ پا به درستی درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات مزمن مانند بی ثباتی یا درد مچ پا، توانایی محدود برای انجام فعالیت‌های ورزشی و آرتروز شود.
گاهی ممکن است در هنگام دویدن، پس از شوت کردن یک توپ و ... مچ پایتان پیچ بخورد و نتوانید به راحتی راه بروید.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، پیچ خوردگی مچ پا معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که مچ پای خود را به سمت داخل می‌چرخانید که باعث کشیدگی یا پارگی رباط‌های حامی قسمت خارجی مفصل می‌شود.
پیچ خوردگی مچ پا، شایع‌ترین آسیب در بین ورزشکاران و بزرگسالانی است که فعالیت‌های ورزشی انجام می‌دهند، اما این عارضه ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد.
اگر پیچ خوردگی مچ پا به درستی درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات مزمن مانند بی ثباتی یا درد مچ پا، توانایی محدود برای انجام فعالیت‌های ورزشی و آرتروز شود.
اگر مچ پای شما پیچ خورده است، برای بهبود شرایط و به حداقل رساندن خطر عوارض و مشکلات طولانی مدت، فوراً درمان «RICE» را دنبال کنید که شامل موارد زیر است:
- استراحت کردن: از هر گونه فعالیتی که باعث درد در مچ پا می‌شود خودداری کنید و به مچ پای خود استراحت دهید.
- یخ درمانی: یخ را روی قسمتی از مچ پا که درد می‌کند، قرار دهید. ۱۵ دقیقه یخ گذاشتن روی ناحیه‌ای از مچ پا که درد می‌کند را سه بار در روز انجام دهید تا درد و تورم کاهش یابد. یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید و از حوله یا پارچه به عنوان محافظ استفاده کنید.
- فشرده سازی: استفاده از ساق‌بند طبی، بسته بندی بانداژ الاستیک یا ... روی مچ پای آسیب دیده می‌تواند از تورم بیش از حد جلوگیری کرده و این ناحیه را از صدمات مکرر محافظت کند. هرچند مقداری التهاب و تورم در روند بهبودی طبیعی است، اما بیش از حد آن می‌تواند مضر باشد و بنابراین فشرده‌سازی می‌تواند از تشدید آن جلوگیری کند.
- بالا نگه‌داشتن پا: تا آنجا که ممکن است در طول روز، پا و مچ پا را در سطح قلب یا بالاتر از آن قرار دهید. این حرکت به کنترل درد و کاهش تورم کمک می‌کند.
بسته به شدت علائمتان، برای یک تا دو هفته اول:
* با درمان RICE ادامه داده و با کاهش درد و تورم به تدریج مراحل را کاهش دهید.
* اگر می‌توانید با خیال راحت از دارو‌های بدون نسخه مانند استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین استفاده کنید. برای مدیریت درد، استفاده از دارو‌ها یا چسب‌های موضعی را در نظر بگیرید.
* تمرینات بدون مقاومت، بدون تحمل وزن و دامنه حرکت را شروع کنید.
* تا زمانی که درد شما افزایش نیابد به تدریج به فعالیت‌های عادی خود بازگردید. در ابتدا این فعالیت‌ها شامل پیاده روی در مسافت‌های کوتاه و سپس پیشرفت به سطح عادی پیاده روی شما می‌شود.
اگر بعد از هفته اول، بهبودی کمی حاصل شد یا اصلا بهتر نشدید، با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
منبع: ایسنا
