رئیس اداره کنترل و مبارزه با هپاتیت وزارت بهداشت با بیان اینکه یکی از شایع‌ترین علل بروز سرطان کبد در کشور‌های خاورمیانه ویروس هپاتیت B و C است، گفت: خوشبختانه هر دو قابل درمان و پیشگیری هستند، اما باید بدانیم درمان هپاتیت C همان پیشگیری از بیماری است که بتوانیم زنجیزه انتقال بیماری را متوقف کنیم.
رئیس اداره کنترل و مبارزه با هپاتیت وزارت بهداشت با اشاره به ادغام بیماریابی هپاتیت در نظام شبکه بهداشتی کشور از سال گذشته، گفت: «تشخیص» بیماری ذیل شبکه بهداشتی برای همه افراد جامعه رایگان است و «درمان» نیز برای پنج گروه خاص به شکل رایگان انجام می‌شود.
به گزارش ایسنا، رشید رمضانی، با اشاره به شعار روز جهانی هپاتیت سال جاری مبنی بر "تنها یک کبد برای زندگی انسان است"، گفت: در سطح جهان ۳۵۴ میلیون مورد مبتلا به هپاتیت B و C داریم که از این تعداد ۲۹۶ میلیون نفر مربوط به هپاتیت مزمن B و ۵۸ میلیون نفر هم آلوده به هپاتیت مزمن C هستند.
مناطق جهان به چند دسته منطقه با شیوع بالا، متوسط و پایین هپاتیت تقسیم می‌شوند و ایران در منطقه شیوع پایین بیماری قرار دارد. این درحالی است که در کشور‌های منطقه اِمرو میزان شیوع هپاتیت بالا است، اما ما در شرایط شیوع پایین هپاتیت B و C قرار داریم.
وی درباره وضعیت شیوع هپاتیت B و C در کشور، بیان کرد: شیوع هپاتیت B در جمعیت عامه کشور تقریبا یک درصد و شیوع هپاتیت C حدود نیم درصد در جمعیت عامه است؛ بنابراین شیوع هپاتیت در جمعیت عامه بسیار پایین است.
رمضانی افزود: بروز هپاتیت B و C در ایران در جمعیت خاصی مانند معتادان تزریقی رواج دارد که در این جمعیت، ۳۰ تا ۳۵ درصد آلوده به هپاتیت C هستند. از طرفی پس از ۳ دوره بررسی هپاتیت B و C در زندان‌های کشور متوجه شدیم میزان شیوع هپاتیت C به میزان ۵.۹ درصد و هپاتیت B حدودا ۲ درصد است. گروه دیگر که دارای رفتار‌های پرخطر جنسی هستند نیز در معرض ابتلا به هپاتیت B و C هستند؛ به طوری که هفت درصد این افراد مبتلا به هپاتیت C هستند. در واقع بالغ بر ۱۸۵ هزار مبتلا به هپاتیت C در کشور داریم.
او با اشاره به اینکه ایران متعهد به حذف هپاتیت تا سال ۲۰۳۰ شده است، اظهار کرد: در این زمینه حتی برنامه کشوری نوشته شده است و توانستیم از دی ماه سال قبل غربالگری و شناسایی بیماری هپاتیت را در نظام شبکه بهداشتی کشور ادغام کنیم که سبب افزایش توجهات به هپاتیت B و C و افزایش بیماریابی خواهد شد. در این راستا از بهورز تا پزشک هر یک شرح وظیفه مشخص خود را دارند.
وی افزود: برای بیماریابی نیز به کیت‌های تشخیص سریع هپاتیت B و C نیاز بود که مقرر شد در هفته پیش رو، ۶۰ هزار کیت تشخیص هپاتیت C که با کمک سازمان بهداشت جهانی تهیه شده است را در اختیار دانشگاه‌ها قرار دهیم و تشخیص بیماری برای افراد ذیل شبکه بهداشتی رایگان انجام می‌شود.
رمضانی تاکید کرد: در بُعد درمانی نیز اکنون برای بالغ بر ۱۰ هزار بیمار مبتلا به هپاتیت C که در ۵ گروه آسیب پذیر و کمتر برخوردار (زندانی، معتاد، فاقد بضاعت مالی مناسب، افراد تحت پوشش کمیته امدام امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی) باشند، مقرر شده است درمان رایگان باشد. در این زمینه تا شهریور ۱۴۰۳ دارو در اختیار دانشگاه‌های علوم پزشکی گذاشته‌ایم بنابراین مشکلی برای درمان رایگان بیماران نداریم.
وی با تاکید بر اینکه تمرکز وزارت بهداشت برای کنترل هپاتیت B، تمرکز بر واکسیناسیون است، تصریح کرد: خوشبختانه در این زمینه واکسن هپاتیت B به اندازه کافی در کشور تولید شده است و هر فرد واجد شرایط میتواند این واکسن را تزریق کند. طی سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ به حدود ۵۰۰ هزار نفر (بدون احتساب نوزادان تازه متولد شده که باید واکسن تزریق کنند) واکسن هپاتیت B به شکل رایگان تزریق کرده‌ایم.
رمضانی با بیان اینکه یکی از شایع‌ترین علل بروز سرطان کبد در کشور‌های خاورمیانه ویروس هپاتیت B و C است، گفت: خوشبختانه هر دو قابل درمان و پیشگیری هستند، اما باید بدانیم درمان هپاتیت C همان پیشگیری از بیماری است که بتوانیم زنجیزه انتقال بیماری را متوقف کنیم.
درعین حال مراقبت‌های به روز هم از افراد پرخطر، زندانیان، معتادان ساکن در کمپ‌های ماده ۱۵ و ۱۶، مراکز MMT، DIC و... انجام می‌شود تا زنجیره درمان متوقف نشود. خوشبختانه در این زمینه معاونت درمان وزارت بهداشت نیز ورود کرده است تا با راه‌اندازی قطب‌های درمانی به مردم ارائه خدمت کنیم.
وی افزود: در زمینه دارو و درمان خوشبختانه بیمه‌ها هم همکاری خوبی در تحت پوشش بردن دارو‌ها داشتند.
او ادامه داد: سال ۱۴۰۰ تعداد ۱۴ هزار و ۵۰۰ بیمار و سال قبل ۱۶ هزار و ۵۰۰ بیمار در کشور درمان شدند که اعداد خوبی است، اما کافی نیست چراکه برای رسیدن به هدف حذف هپاتیت تا سال ۲۰۳۰ باید سالانه بالغ بر ۲۰هزار بیمار را در کشور درمان کنیم. از طرفی برای موفقیت در این بخش به تقویت و حفظ نیروی انسانی هم نیاز داریم که متاسفانه کمبود نیرو احساس می‌شود و باید برای آن به فکر راهکار بود.
