استعمال قلیان در میان زنان ایرانی به میزان دو تا سه برابر بیشتر از مصرف قلیان در مقایسه با زنان سایر کشورها است. شیوع مصرف قلیان در بین زنان استان هرمزگان ۳.۱۰ درصد و ۹ تا ۱۰ برابر استانهای دیگر بوده و از نظر میزان استعمال قلیان توسط زنان، استان هرمزگان رتبه سوم را در میان استانهای کشور دارد.
زنان در مقایسه با مردان نگرش مثبت و وابستگی بیشتری به استعمال قلیان دارند. به گونهای که مصرف قلیان سرگرمی خانوادهها از جمله زنان بوده و عوارض استعمال قلیان در زنان بیشتر از مردان است.
به گزارش ایسنا، در راستای توسعه رویکرد ترجمان دانش و کاربرد نتایج حاصل از تحقیقات حوزه سلامت در دانشگاههای علوم پزشکی کشور و به منظور آگاهی رسانی ذینفعان پژوهش اعم از مدیران، متخصصین و مردم طرح تحقیقاتی اختتام یافته دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان با عنوان "تعیین پیشبینی کنندههای ترک قلیان در زنان شهر بندرعباس: کاربردی از تئوری رفتار برنامه ریزی" تشریح شد.
براساس اقدامات انجام شده و همچنین اهمیت پژوهش در زمینه مصرف قلیان در هرمزگان در این طرح ۱۷۶۴ زن مصرفکننده قلیان و ۲۶۰ نفر از زنانی که قلیان را بیش از شش ماه ترک کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۰ شعار روز جهانی بدون تنباکو را "دخانیات و تنباکو و زنان" اعلام کرد. آمارهای سراسر جهان گویای افزایش میزان مصرف قلیان در زنان نسبت به مردان هستند، همچنین نتایج تحقیقات انجام نشان میدهد مقبولیت اجتماعی قلیان نسبت به سیگار در میان زنان بیشتر است.
زنان در مقایسه با مردان نگرش مثبت و وابستگی بیشتری به استعمال قلیان دارند. به گونهای که مصرف قلیان سرگرمی خانوادهها از جمله زنان بوده و عوارض استعمال قلیان در زنان بیشتر از مردان است.
استعمال قلیان در میان زنان ایرانی به میزان دو تا سه برابر بیشتر از مصرف قلیان در مقایسه با زنان سایر کشورها است. شیوع مصرف قلیان در بین زنان استان هرمزگان ۳.۱۰ درصد و ۹ تا ۱۰ برابر استانهای دیگر بوده و از نظر میزان استعمال قلیان توسط زنان، استان هرمزگان رتبه سوم را در میان استانهای کشور دارد.
یافتههای پژوهش حاضر میتواند نقشه راهی برای محققان باشد تا با کمترین هزینه و در مدت زمان کوتاه، مداخلات اثر بخش و هدفمندی را جهت ترک استعمال دخانیات در افراد طراحی کنند.
همچنین نتایج این تحقیق میتواند مبنایی برای مقایسه با نتایج تحقیقات آتی در این زمینه گردد. یافتهها میتواند سیاستگذاران و پزشکان سلامت را برای اجرای مداخلات رفتاری مبتنی بر نظریه و در نتیجه کمک به دستیابی هر چه بهتر راهکارهای موثر در ترک استعمال دخانیات، یاری کند.