ستاره‌ها رنگی نیستند، چشمان شما رنگی می‌بینند!

ستارگان طیف‌های مختلفی از رنگ‌ها را در برمی‌گیرند، از قرمز گرفته تا آبی؛ و هر طیف نشان می‌دهد که هر ستاره چقدر گرما را به همراه دارد.

به گزارش خبرآنلاین، هزاران سال پیش، ستاره شناسان رنگ ستارگان را یادداشت کردند، آن‌ها از عنصر آهن برای کامل کردن تحقیقات خود استفاده کردند، به این صورت که اگر یک میله آهنی را در برابر گرما قرار داده باشیم پس از چند دقیقه، میله آنقدر داغ می‌شود که به رنگ قرمز می‌درخشد. با افزایش دمای آن، بعداً به رنگ نارنجی، سپس زرد و در نهایتا ذوب شده و سفید می‌شود که این مرحله پر حرارت‌ترین مرحله آن است. ستاره شناسان باستانی با همین روش به این نتیجه رسیدند که شیوه رفتاری ستارگان میتواند بدین صورت باشد البته شاید بدون ذوب شدن.

همین دلیل باعث درخشیدن ستاره‌ها میشود. اگرچه واقعیت، به‌طور خارق‌العاده‌ای پیچیده‌تر از آن چیزی است که هر کسی در آن زمان می‌توانست رویاپردازی کند. در قرن نوزدهم، ستاره شناسان شروع به گرفتن طیف ستارگان کردند. آن‌ها تلسکوپ‌هایی را به منشور‌ها یا توری‌ها که صفحات شیشه‌ای مسطحی بودند که با خطوط بسیار ظریف حکاکی شده، مجهز کردند تا نور ستارگان ورودی را به محدوده‌های رنگی بسیار باریکی مانند یک رنگین کمان جدا شده تقسیم کنند. چرا که نموداری از روشنایی طیف ستاره، اندازه گیری رنگ‌ها را بسیار دقیق‌تر از اندازه گیری با چشم می‌کند.

ستاره شناسان سعی کردند ستارگان را بر اساس شکل و ساختار آن در نمودار‌های طیفی ستاره‌ای طبقه بندی کنند، اما ثابت شد که این کار فوق العاده دشوار است. سرانجام کار اخترشناسانی مانند آنی جامپ کانن این طرح را ساده کرد و راه را برای دیگران هموار کرد تا متوجه شوند ویژگی‌هایی مانند رنگ تا حد زیادی به دلیل دمای یک ستاره ایجاد شده است. این ویژگی‌ها همان چیزی است که ستاره شناس سیسیلیا پین گاپوشکین را به این نتیجه رساند که ستارگان عمدتاً از هیدروژن و هلیوم ساخته شده اند. این اکتشاف عظیم، زمینه ساز نجوم ستارگان مدرن شد. همچنین به همین دلیل است که سیستم طبقه‌بندی مدرن ستاره‌ها را از داغ‌ترین تا سردترین را با حروف O، B، A، F، G، K، M، L، T و Y فهرست می‌کند.

همه ستارگان پر حرارت هستند

همه ستارگان پر حرارت هستند، اما دمای متفاوت آن‌ها رنگ‌های متفاوتی به آن‌ها می‌دهد. ستارگان M، از سردترین ستارگان هستند در واقع دمای آن‌ها چیزی حدود ۲۱۰۰ تا ۳۴۰۰ درجه سانتیگراد است. ستارگان K از حدود ۳۴۰۰ تا ۴۹۰۰ درجه سانتیگراد هستند و ستارگان G طبقه‌ای که به طور مشخص شامل خورشید ما می‌شود، ۴۹۰۰ تا ۵۷۰۰ درجه سانتیگراد هستند. با این حال دمای ستارگان می‌تواند بیش از ۱۰۰۰۰۰ درجه سانتیگراد باشد!

اما شاید جالب باشد که بدانید تفاوت رنگ‌ها مربوط به ستاره‌ها نیست، بلکه مربوط به چشمان ماست. انواع مختلفی از سلول‌ها در شبکیه چشم انسان وجود دارد. به عنوان مثال، سلول‌های میله‌ای چشم به نور حساس هستند و حتی در سطوح نور بسیار کم نیز فعال می‌شوند. سلول‌های مخروطی رنگ را تشخیص می‌دهند، با این حال فعال شدن آن‌ها به نور بسیار بیشتری نیاز دارد. با استفاده از چشم غیرمسلح، فقط درخشان‌ترین ستاره‌ها می‌توانند سلول‌های مخروطی شما را فعال کنند، به همین دلیل است که کم‌نورتر‌ها سفید به نظر می‌رسند، یعنی بی‌رنگ. آن‌ها به اندازه کافی روشن هستند که میله‌های شما را به حرکت درآورند، اما به اندازه‌ای نیستند که بتوانید رنگ‌های ذاتی واقعی آن‌ها را درک کنید.

منبع: scientificamerican