ذهن ما همانند هر بافت ماهیچه‌ای دیگر در بدن برای رشد نیاز به ورزش و ممارست مداوم دارد.
دکتر تاکر، پزشک سالخورده، اما فعال آمریکایی از سه فعالیت روزانه نام می‌برد که به گفته خودش برای تقویت و پویایی مغز مهم هستند.
به گزارش یورونیوز، دکتر هاوارد تاکر با ۱۰۱ سال سن بیش از هفت دهه است که به عنوان پزشک و متخصص مغز و اعصاب پذیرای بیماران است.
این عصب‌شناس آمریکایی می‌گوید که مردم اغلب از وی می‌پرسند چگونه در این سن مغز و ذهن خود را فعال وهوشیار نگه می‌دارد؟
دکتر تاکر در مطلبی که وب‌گاه شبکه خبری ان بی سی آن را منتشر کرده، به آنچه وی قانون شماره یک خود برای تقویت فعالیت مغزی و ذهنی خوانده اشاره می‌کند و آن را با مخاطبان در میان می‌گذارد.
به اعتقاد این پزشک سرشناس آمریکایی، «ژن خوب و کمی شانس» می‌توانند کمک زیادی باشند، اما از دید وی یک اصل مهم در این میان وجود دارد که هر فرد می‌تواند آن را در زندگی خود به کار ببندد.
وی این اصل را که قانون شماره یک خود می‌نامد اینگونه تشریح می‌کند: «ذهن خود را از طریق فعالیت‌های کاری، اجتماعی و سرگرمی درگیر نگه دارید.»
در ادامه این مطلب آمده است: «تغییرات طبیعی ناشی از افزایش سن در بدن، بر توانایی‌های پردازش ذهنی ما تأثیر می‌گذارد. برخی از نواحی مغز ممکن است بر اثر کهولت سن کوچک شوند؛ ارتباط بین نورون‌ها یا سلول‌های عصبی ممکن است ضعیف‌تر شود و جریان خون کاهش یابد.»
دکتر تاکر در این راستا یادآور می‌شود که ذهن ما همانند هر بافت ماهیچه‌ای دیگر در بدن برای رشد نیاز به ورزش و ممارست مداوم دارد.
این پزشک سالخورده و در عین حال فعال، سپس از سه فعالیت روزانه نام می‌برد که به گفته خودش برای تقویت و پویایی مغز مهم هستند:
تحقیقات علمی، ارتباط میان بازنشستگی و افزایش زوال قدرت شناخت مغز را به اثبات رسانده است. از همین رو است که او می‌گوید: «من هنوز بازنشسته نشده‌ام.»
دکتر تاکر می‌افزاید: «من در کتاب ثبت رکورد‌های جهانی گینس به عنوان مسن‌ترین پزشک شاغل جهان معرفی شده‌ام. سارا همسرم که ۶۶ سال از زندگی مشترک من با او می‌گذرد، هنوز در ۸۹ سالگی در زمینه روانکاوی و روانپزشکی فعالیت مستمر دارد.
اقتضای شغل من این است که موضوعات پزشکی را مرتب مرور و به مشکلات فکر کنم. به‌روز ماندن در زمینه آخرین پیشرفت‌های عصب‌شناسی، مغزم را مشغول نگه می‌دارد.
فعالیت‌های داوطلبانه، دنبال کردن یک سرگرمی و یادگیری مهارت‌های جدید نیز در این میان می‌توانند محرک ذهنی خوبی باشد.
به عنوان مثال، من اوایل دهه ۶۰ میلادی پس از انجام فعالیت‌های پزشکی تمام وقت، شبانه در کلاس‌های درس دانشکده حقوق شرکت می‌کردم و در ۶۷ سالگی در امتحان وکالت ایالت اوهایو قبول شدم.»
تحقیقات نشان داده است که داشتن روابط قوی با دیگران می‌تواند به حفظ و تقویت حافظه و نیز بهبود عملکرد شناختی ذهن ما کمک کند.
او می‌گوید: «متأسفانه بسیاری از نزدیکترین دوستان، اعضای خانواده و همکاران هم‌سن من از دنیا رفته‌اند. اما من خوش‌شانس هستم که شغلم به من این امکان را می‌دهد که بتوانم با همکاران جوان‌تر ارتباط برقرار کنم.
من و سارا همسرم همچنین تلاش می‌کنیم اغلب صرف شام با افراد متعلق به جامعه نزدیکان خود را در اولویت قرار دهیم.
ما دست‌کم هفته‌ای دو بار با دختر و پسرمان و همسرانشان غذا می‌خوریم و از تجربه غذا خوردن در رستوران‌های جدید با دوستان و همکارانمان نیز لذت می‌بریم.»
او در این باره نیز می‌گوید: «وقتی قرار نیست آخرین پیشرفت‌ها و تحقیقات علمی در خصوص روش‌های درمانی مرتبط با مغز و اعصاب را مرور کنم، اغلب دوست دارم بیوگرافی و داستان‌های پلیسی بخوانم.
غرق شدن در یک کتاب خوب، داستانی یا غیرداستانی، مستلزم آن است که مغز شما حجم زیادی از اطلاعات جدید را پردازش کند؛ این همان کلید اصلی هوشیار نگه داشتن ذهن و تقویت فعالیت‌های مغزی شما است.»
