حسین شریعتمداری در کیهان انتقاداتی را خطاب به اپوزیسیون ایران منتشر کرد و نوشت: ایران از اپوزیسیون شانس نیاورده است!
در این مطلب آمده است: جمهوری اسلامی ایران اگرچه در بسیاری از عرصه‌ها، نظیر عرصه‌های علم و تکنولوژی، عرصه نظامی، حضور مقتدرانه در عرصه بین‌المللی، ساخت موشک‌های هایپرسونیک، ساخت دریچه قلب، درمان تالاسمی با شیوه پیوند مغز استخوان، تولیدکننده دکل‌های انتقال برق، فناوری لیزر، تولید نانو دارو، صنعت سدسازی، برخورداری از چرخه کامل فناوری فضایی، تولید پهپاد رادارگریز، و ده‌ها عرصه دیگر، پیشرفت‌های فراوان و خیره‌کننده‌ای داشته است، ولی از اپوزیسیون شانس نیاورده است!
می‌پرسید چرا؟! کافی است فقط نیم نگاهی به سرتا پای اپوزیسیون نظام در داخل و خارج کشور بیندازید! و آن‌ها را با گروه‌های اپوزیسیون در سایر کشور‌ها مقایسه کنید!
گروه‌ها و جریانات اپوزیسیون در بسیاری کشور‌ها از شخصیت‌های برجسته، کارشناس، دانشمند، هنرمند، مقاوم، صاحب فکر و اندیشه و... تشکیل شده است.
حالا به اپوزیسیون کشور خودمان نگاه کنید. چه می‌بینید؟! یک مشت آدم‌نمای بی‌سواد، بی‌شخصیت، اجق وجق‌های علاف، نان به نرخ روزخور، کاسه‌لیس بیگانه، وطن‌فروش، نوکر صفت و... غیر از این است؟!
اپوزیسیون در کشور‌های دیگر از عضویت برخی هنرمندان صاحب‌نام برخوردارند و اپوزیسیون کشور ما، تعدادی هنرپیشه‌نما را جذب کرده است که اگر هر چه داشته باشند، هنر ندارند!
گروه‌های اپوزیسیون کشور ما، هر چند روز یک‌بار با هم ائتلاف می‌کنند و به بن‌بست که می‌رسند یکدیگر را به باد فحش و ناسزا (بخوانید بسزا) می‌گیرند. مثل اسب‌های درشکه که وقتی به سربالایی می‌رسند و توان حرکت ندارند، همدیگر را گاز می‌گیرند. این به آن می‌گوید شعورت از گاو کمتر است! آن بر سر این که در حال سخنرانی است داد می‌زند که بع بع نکن! آن به این پرخاش می‌کند که چرا نوار صوتی جلسه محرمانه را به ماموران اطلاعاتی نظام داده‌ای؟! و...
