اولین دستگاه فر دائم مو در سال ۱۹۰۵ توسط یک آرایشگر آلمانی به نام کارل نسلر اختراع شد. این وسیله به بیگودی‌هایی برنجی مجهز بود که به یک دستگاه حرارتی متصل بودند. برای استفاده از این وسیله سدیم هیدروکسید به طور مستقیم به موها زده می‌شد.
بسیاری از مردم نگاه رمانتیزه‌ای به تاریخ دارند که عمده دلیل آن فیلم‌هایی مثل «تروا» (Troy) و «گلادیاتور» (Gladiator) و سریال‌هایی مانند «اسپارتاکوس» (Spartacus) هستند. اما اگر واقعاً تاریخ را مطالعه کنید، به چیزهای عجیبی برخواهید خورد، مثل اینکه مردم در گذشته لباس‌های خود را با ادرار می‌شستند یا با خود به مهمانی‌ها آناناس می‌بردند اما آن را نمی‌خوردند.
به گزارش روزیاتو، در ادامه از کارهای عجیبی خواهیم گفت که مردم در گذشته انجام می‌دادند.
اختراع سشوار به قرن نوزدهم بازمی گردد، زمانی که یک استالیست فرانسوی به نام الکساندر گودفوا در سال ۱۸۹۰ این وسیله را عرضه کرد. سشوارها آن زمان بزرگ بودند و تنها در حالت نشسته قابل استفاده بودند. بالاخره در دهه‌ی ۱۹۲۰ یک مدل کوچک‌تر و دستی عرضه شد که راه را برای سشوارهای امروزی که حالا از آنها استفاده می‌کنیم هموار کرد.
در گذشته اگر مردی به یک اندازه شیفته‌ی سبیل‌هایش و چای بود، یک راه حل جالب برای آن وجود داشت. یک لیوان کوچک ویژه‌ی جنتلمن‌های سبیل دار ساخته شده بود که به «لیوان سبیل» معروف بود و کارش این بود که سبیل مردان هنگام نوشیدن چای خیس نشود.
گفته می‌شود یک سفالگر انگلیسی به نام هاروی آدامز در دهه‌ی ۱۸۷۰ این لیوان‌ها را می‌ساخت که به حدی محبوبیت یافتند که او ۱۵ سال بعد خود را بازنشسته کرد.
در یونان باستان، بوسیدن بیشتر نشانه‌ی احترام بود تا عشق. مردان اگر جایگاه اجتماعی برابری داشتند، لب‌های یکدیگر را می‌بوسیدند و اگر جایگاه اجتماعی‌شان برابر نبود، گونه‌های همدیگر را. بوسه میان زنان و مردان کاری ناپسند شمرده می‌شد، بیشتر به این خاطر که زنان را با مردان برابر نمی‌دانستند.
از نظر مردان یونان باستان، دامن، تونیک و ردا لباس‌هایی بودند که مردان واقعی به تن می‌کردند. در حقیقت، آنها شلوار را چیزی زنانه و مایه‌ی تمسخر می‌دانستند.
در گذشته‌های دور، در اروپا آناناس را ارزشمندتر از آن می‌دانستند که خورده شود. هر یک دانه آناناس هزاران پوند قیمت داشت و در قرون شانزدهم و هفدهم میلادی ثروتمندان این میوه را آنقدر با خود اینور و آنور می‌بردند تا بالاخره خراب می‌شد و مجبور به دور انداختنش می‌شدند.
در مصر و حتی چین باستان، بالش‌ها از سنگ، چوب و حتی چینی ساخته می‌شدند. از آنجایی که آن زمان مردم روی زمین می‌خوابیدند، از بالش برای جدا کردن سر از زمین استفاده می‌شد تا از حشرات در امان بمانند.
بالش‌های سنگی کارکرد دیگری هم داشتند. از آنها در مقبره‌ها نیز استفاده می‌شد و سر اجساد را را بر روی آنها قرار می‌دادند، چرا که این عضو بدن را مقدس می‌دانستند.
سس کچاپ در گذشته شکل کاملاً متفاوتی داشت. آن زمان کچاپ حاوی قارچ، پیاز و ادویه بود و گوجه فرنگی‌ای در آن وجود نداشت.
کچاپ زمانی هم به عنوان دارو فروخته می‌شد. این کار توسط مردی به نام جان کوک بنت انجام می‌شد. گوجه‌ی کچاپ که آن زمان تازه به محتویاتش افزوده شده بود، علت خواص مفیدش بود. استفاده از کچاپ به عنوان دارو خیلی زود رواج یافت. اما با عرضه‌ی کچاپ‌های کم کیفیت تر، در ده‌ی ۱۸۵۰ کارکرد دارویی آن از میان رفت.
گرچه در بسیاری از فیلم‌ها مومیایی‌ها به عنوان چیزی ترسناک و شیطانی به تصویر کشیده می‌شوند، در گذشته آنها را دارای خاصیت دارویی می‌دانستند. در قرن دوازدهم میلادی، مومیایی‌های آسیاب شده را به عنوان دارو مصرف می‌کردند که بیشتر به دلیل قیر طبیعی درون آنها بود.
به علاوه، رنگ قهوه‌ای که در بسیاری از نقاشی‌های قدیمی وجود دارد هم از پودر مومیایی به دست آمده بود.
در فیلم‌ها گاهی تصویر رمانتیکی از قرون وسطی نشان داده می‌شود، در حالی که این دوره از نظر بهداشت در وضعیت بسیار بدی قرار داشت. بیشتر به این خاطر که آن زمان حمام کردن کارمعمولی نبود و تنها در موقعیت‌های بخصوصی انجام می‌شد، مانند زمانی که کسی شوالیه می‌شد.
آن زمان مردان پیش از برگزاری مراسم اعطای لقب شوالیه به حمام می‌رفتند تا دست کم یک روز خوشبو باشند.
رومیان باستان ادرار را نه صرفاً یکی از فضولات بدن، بلکه منبع آمونیاک می‌دانستند، ماده‌ای که از قدرت پاک‌کنندگی برخوردار است. به همین دلیل، بر اساس دیوارنگاره‌های یافت شده در شهر باستانی پومپئی، لباس‌های کثیف در ادرار کهنه خیسانده می‌شدند تا چربی ها، لکه‌ها و چرک آنها پاک شود. رختشورهای آن زمان لباس‌ها را در تشت با پا می‌کوبیدند.
قدمت بطری‌های اشکدان به سال ۴۰۰ پیش از میلاد مسیح بازمی گردد. زنان اشک‌هایی که در فراغ همسر از دنیا رفته یا به جنگ رفته‌ی خود ریخته بودند را در بطری‌های مخصوصی به نام اشکدان می‌ریختند. آن زمان اعتقاد بر این بود که هر چه مقدار اشک یک زن بیشتر باشد، پاکی و پرهیزکاری او هم بیشتر است. این بطری‌ها بعداً تغییر کاربری دادند و تبدیل به جای نگهداری عطر و روغن شدند.
امروزه دندان‌های مصنوعی از مواد مصنوعی بی‌ضرری ساخته می‌شوند که دوام زیادی هم دارند. اما قرن‌ها پیش اگر دندان‌هایتان را از دست می‌دادید، می‌توانستید دندان‌های واقعی جدیدی را جایگزینش کنید.
آن زمان دندان‌های مصنوعی در حقیقت از دندان‌های واقعی انسان درست می‌شدند. گفته می‌شود برای درست کردن آنها اغلب از دندان‌های کشته‌های جنگ‌ها استفاده می‌شد. اما امکان خرید دندان از افراد زنده هم وجود داشت.
اگر یک زن رومی باستان بودید که می‌خواستید زیبا به نظر برسید، معجون زیبایی مورد انتخاب شما عرق گلادیاتورها بود. بعد از نبرد گلادیاتورها، عرق، خون و چرک بدن آنها را در شیشه‌های کوچکی در بیرون میدان مسابقه می‌فروختند.
زنان ثروتمند رومی استطاعت مالی خرید کرم و عطر را داشتند و عرق گلادیاتورها هم یک محصول زیبایی برای زنان متوسط بود.
اولین دستگاه فر دائم مو در سال ۱۹۰۵ توسط یک آرایشگر آلمانی به نام کارل نسلر اختراع شد. این وسیله به بیگودی‌هایی برنجی مجهز بود که به یک دستگاه حرارتی متصل بودند. برای استفاده از این وسیله سدیم هیدروکسید به طور مستقیم به موها زده می‌شد. از آن زمان این دستگاه دائماً در تغییر و تحول بود تا اینکه در دهه‌ی ۱۹۷۰ مواد فر کننده‌ی اسیدی عرضه شدند.
