بدیهی است که والدین نقشی مهم در رشد فرزندان‌شان دارند.
تجربه‌های سال‌های اول زندگی نقشی حیاتی در شکل‌گیری روانی سالم در افراد ایفا می‌کند. ده‌ها سال تحقیق در این حوزه رفتار‌های منفی فرزندپرروی را شناسایی کرده‌اند. با راهنماتو همراه باشید تا به ۴ رفتار منفی در پرورش فرزند اشاره کنیم:
ویژگی فرزندپروری اقتدارگرا وضع قوانین خشک و اعمال کنترل و تسلط بیش‌از‌اندازه روی فرزند است. فرزندان والدین تنبیه‌کننده احساساتی منفی مثل ترس، عصبانیت و احساس گناه را در خود پرورش می‌دهند.
زندگی زیر سایه تهدید تنبیه و درد می‌تواند منجر به استرس و سایر مشکلات روانی در سال‌های بعدی زندگی شود. علاوه‌برآن، تنبیه به شکل‌گیری رفتار‌های خوب در فرزند منجر نمی‌شود. فرزندان فقط یاد می‌گیرند رفتار بد را کنار بگذارند که منجر به احساس خشم و کینه در آنها می‌شود. فرزندانی که توسط والدین تنبیه‌کننده بزرگ می‌شوند خودشان هم والدین تنبیه‌کننده می‌شوند.
والدینی که به شدت بر همه رفتار‌های فرزندان‌شان نظارت دارند و مثل هلی‌کوپتر دور سر آنها می‌چرخند. این والدین همیشه دارند برای بچه‌های‌شان تصمیم می‌گیرند. آنها زیاداز‌حد می‌خواهند از فرزندان‌شان مراقبت کنند و به فرزندشان اجازه تجربه و عمل مستقلانه نمی‌دهند.
فرزندپروری هلی‌کوپتری ظرفیت رهبری را در فرزندان از بین می‌برد و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این کودکان عزت نفس پایین‌تری دارند و همیشه برای مسیریابی به والدین متکی می‌مانند.
والدین در دو سر یکی طیف می‌توانند بسیار غفلت‌کننده یا بسیار مداخله‌گر باشند که هر دو مضر است. والدین غافل اجازه می‌دهند که فرزندشان تا دلش می‌خواهد گیم بازی کند وتلویزیون تماشا کند. این تنها شیوه آنها در مراقبت و پرستاری از فرزند است. این باعث می‌شود که فرزند هیچ نگرشی درباره تبعیت از قوانین نداشته باشد، زیرا هرگز قانونی در زندگی‌اش نبوده است.
کودکان فرزندان غافل خویشتن‌داری اندکی دارند و ممکن است مهارت‌های ارتباطی ضعیفی را پرورش دهند. والدینی که از طریق «هرگز نه نگفتن» به فرزندان‌شان آنها را لوس بار می‌آورند، نیز باعث می‌شوند کودک خویشتن‌داری و خودکنترل‌گری ضعیفی پرورش دهد و همیشه احساس کند محق است. این افراد در بزرگسالی فقط یک بعد دارند: می‌گیرند، اما چیزی نمی‌دهند.
در این نوع فرزندپروری والدین گاهی خیلی پاسخگو، گرم و حامی هستند و سایر اوقات سرد و بی‌توجه‌اند. این شیوه ترتیبی سیگنال‌های متناقضی ارسال می‌کند. این شیوه باعث ایجاد حس ناامنی و اضطراب بیش‌ازحد در کودکان می‌شود. آنها در بزرگسالی نیز این احساسات را با خود دارند. در بسیاری از موارد، کودکانِ والدینی که شیوه‌های نامنسجمی در تربیت پیش گرفته‌اند، همان الگو را در رفتارشان نشان می‌دهند. گاهی خیلی گرم می‌گیرند و ناگهان سرد و بی‌توجه می‌شوند.
استاندارد طلایی تربیت فرزند، فرزندپروری مقتدرانه است. در این روش والدین از استقلال فرزند استقبال می‌کنند، اما مرز‌ها و قوانینی نیز دارند. نظم در این شیوه به کار گرفته می‌شود، اما اجرای نظم به سبکی حمایت‌گرایانه و بدون ایجاد حس تنبیه صورت می‌گیرد. والدین مقتدر در طی زمان اختیار فرزندان را افزایش می‌دهند. این نوع فرزندپروری به خودکنترلی، حس خوداتکایی و مهارت‌های سالم اجتماعی منجر می‌شود.
منبع: راهنماتو
