مطهری گفت: من معتقدم که اگر اسرائیل بخواهد حمله زمینی کند و دست به نسل‌کشی بزند، نیرو‌های متحد ایران باید اعلام کنند که نیرو‌های خود را وارد عمل خواهند کرد؛ نیرو‌های حزب‌الله لبنان و سوریه وارد خواهند شد و باید قدرت بازدارندگی داشته باشند. نمی‌شود ما بی‌تفاوت باشیم تا حمله شروع شود، سرزمین را از مردم غزه خالی کنند و به دنبال نابودی حماس باشند.
علی مطهری گفت: من معتقدم که اگر اسرائیل بخواهد حمله زمینی کند و دست به نسل‌کشی بزند، نیرو‌های متحد ایران باید اعلام کنند که نیرو‌های خود را وارد عمل خواهند کرد؛ نیرو‌های حزب‌الله لبنان و سوریه وارد خواهند شد و باید قدرت بازدارندگی داشته باشند.
نماینده تهران در مجلس دهم در گفتگویی با جماران به بیان نکاتی درباره حمله شدید حماس به اسرائیل، راه حل فلسطین و ... اشاره کرده است که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید:
امروزه حادثه بسیار مهمی اتفاق افتاده است و میک نقطه عطف در مبارزات مردم فلسطین برای آزاد کردن سرزمین‌های خودشان است. برای اولین بار فلسطینی‌ها وارد سرزمین‌های اشغالی شدند، آسیب جدی به نیرو‌های نظامی صهیونیست‌ها وارد کردند و عده قابل توجهی از آنان را اسیر کردند؛ مسئله‌ای که در طی هفتاد و پنج سال اخیر سابقه نداشته است.
شاید بیشترین تلفاتی که اسرائیلی‌ها متحمل شدند در سال ۱۹۷۳ بود که مصری‌ها حمله برق‌آسایی انجام دادند و خط بارلو که آن زمان ادعا می‌شد غیر قابل شکست است را شکستند، وارد عمق خاک اسرائیل شدند، تعداد زیادی از نیرو‌های نظامی ارتش اسرائیل را به هلاکت رساندند و عده‌ای را اسیر کردند.
اگر آن جنگ به درستی ادامه پیدا می‌کرد احتمال سقوط رژیم اسرائیل وجود داشت، چون از طرف دیگر سوریه و اردن هم وارد شده بودند و جبهه مصر خوب پیش رفته بود، اما متأسفانه شوروی که پشتیبان مصر بود، پشت این کشور را خالی کرد و مصری‌ها مجبور به عقب‌نشینی شدند. شاید ضربه‌ای که گروه حماس و جهاد اسلامی به اسرائیلی‌ها وارد کردند، شباهتی به آن دوره داشته باشد، اما به این صورت که یک سازمان چریکی این را کار کرده باشد، سابقه نداشته است.
البته حماس وارد سرزمین خود شده است. متأسفانه برخی به اشتباه فکر می‌کنند که حماس به کشور دیگر تجاوز کرده است در حالی که حماس به جایی تجاوز نکرده بلکه وارد سرزمین خود شده است. صهیونیست‌ها سرزمین فلسطینی‌ها را غصب کرده‌اند، حماس وارد سرزمین خودش شده و عده‌ای از نظامیان اسرائیلی را اسیر و تعدادی از آنان را به هلاکت رسانده است.
در این بین ممکن است چند تن از شهرک‌نشینانِ اشغالگر کشته شده باشند؛ شهرک‌نشینان با علم به اینکه فلسطین، سرزمین خودشان نیست، این کشور را اشغال کرده‌اند و اگر تعدادی از این‌ها کشته شده باشند به نظر من مسئله مهمی نیست، چون اشغالگر به حساب می‌آیند.
البته حساب کودکان از این موضوع جداست. رژیم اسرائیل و غربی‌ها بسیار روی این موضوع تأکید می‌کنند که عده‌ای غیرنظامی هم کشته یا اسیر شدند؛ لذا باید توجه داشته باشیم که حماس و جهاد اسلامی وارد کشور خودشان شده‌اند، با نیرو‌های نظامی اشغالگر مبارزه و آنها را اسیر کردند، و ممکن است چند غیرنظامیِ اشغالگر هم کشته شده باشند و نباید این مسئله بزرگ شود. کسی که خانه‌اش را گرفته‌اند وقتی حمله می‌کند، متجاوز نیست، چون می‌خواهد خانه‌اش را پس بگیرد.
بنابراین، از فضای رسانه‌ای که ایجاد می‌شود نباید بترسند و کشور‌های اسلامی به صورت علنی باید به فلسطینی‌ها سلاح برسانند و به آنان کمک کنند. البته وظیفه کشور‌های نزدیک‌تر به فلسطین، بیشتر است. بر اساس قاعده فقهی «الاقرب فالاقرب» آن‌که نزدیک‌تر است وظیفه بیشتری دارد؛ لذا کشور‌هایی که هم‌مرز با فلسطین هستند مثل کشور‌های مصر، اردن، سوریه و لبنان وظیفه بیشتری دارند، در درجه بعد کشور‌های عراق، عربستان، یمن و ایران و همه کشور‌های اسلامی که در آفریقا هستند مثل مراکش و تونس، وظیفه دارند.
{ با اشاره به موضع ایران در حوزه سیاسیت خارجی}: من معتقدم که اگر اسرائیل بخواهد حمله زمینی کند و دست به نسل‌کشی بزند، نیرو‌های متحد ایران باید اعلام کنند که نیرو‌های خود را وارد عمل خواهند کرد؛ نیرو‌های حزب‌الله لبنان و سوریه وارد خواهند شد و باید قدرت بازدارندگی داشته باشند. نمی‌شود ما بی‌تفاوت باشیم تا حمله شروع شود، سرزمین را از مردم غزه خالی کنند و به دنبال نابودی حماس باشند.
اینجاست که حتماً وظیفه داریم تا اقداماتی که در سال‌های گذشته انجام شده و امکاناتی فراهم شده است، به کار بیاید. قاعدتاً چنین تصمیماتی وجود دارد، سفر آقای امیرعبداللهیان به عراق و لبنان نشان می‌داد که هماهنگی ایجاد می‌شود و آقای امیرعبداللهیان اشاره کردند که اگر بنا باشد به غزه حمله زمینی صورت بگیرد، سایر جبهه‌های مقاومت هم فعال خواهند شد. مخصوصاً وقتی که آمریکا و انگلیس محکم پشت اسرائیل ایستاده‌اند، ما و سایر کشور‌های اسلامی نیز وظیفه سنگینی داریم.
نکته‌ای که برای من سوال است این است که بعد از این همه سال که می‌دانیم با اندک حمله به سرزمین‌های اشغالی، بمباران‌های اسرائیل آغاز می‌شود چرا تاکنون هیچ‌گونه پدافندی برای غزه فراهم نشده است؟ درست است که کار سختی است، اما اینکه صهیونیست‌ها به راحتی هر جایی که دوست دارند بمباران کنند و مردم غزه هیچ پناهی نداشته باشند درست نیست. چرا در طی این سال‌ها هیچ‌گونه پدافند هوایی برای اهالی غزه ایجاد نشده است؟ به نظرم این را باید دنبال کنیم. امیدوارم همه ما به وظایف خود عمل کنیم و در نهایت نتیجه خوبی گرفته شود، هرچند تا اینجا هم واقعاً پیروزی بزرگی برای مردم فلسطین بوده است.
{ با اشاره به راه حل درباره فلسطین}: این طوفان‌ها باید همچنان ادامه داشته باشد تا دنیا به راه حلی که ایران سال‌ها قبل برای موضوع فلسطین پیشنهاد کرد، برسد و تن دهد. بسیاری از کشور‌ها این راه حل را قبول دارند، اما غربی‌ها و در رأس آنها آمریکا و انگلیس مایل هستند که غده سرطانی اسرائیل همچنان در قلب جهان اسلام باقی باشد و ملت‌های مسلمان دائم مشغول به آن باشند؛ لذا این‌ها زیر بار نمی‌روند؛ با اینکه می‌دانند راه حل عادلانه فلسطین، راهی است که ایران پیشنهاد کرده است، ولی زیر بار نمی‌روند و می‌خواهند که اشغال همچنان باقی باشد و این نقطه نزاع در وسط کشور‌های اسلامی پابرجا بماند.
من معتقدم که در این ماجرا روسیه و چین هم وظیفه سنگینی دارند. البته تا الان مواضع این دو کشور تا حدی بد نبوده و تا حدودی از مردم فلسطین حمایت کرده‌اند، اما با توجه به قدرت نظامی روسیه و چین باید تأثیرگذاری بیشتری داشته باشند، چون آمریکا و انگلیس به صورت صریح وارد شدند روسیه و چین هم باید قدرت بازدارندگی داشته باشند.
راه حل ایران همچنان که بار‌ها گفته شده این است که همه آوارگان فلسطین از کشور‌های لبنان، اردن، سوریه، مصر، اروپا و ... به سرزمین خود برگردند؛ این‌ها به اضافه عرب‌های فلسطینی که از سال ۴۸ در سرزمین اشغالی حضور دارند و برخی یهودیانی که بومی هستند، در یک انتخابات شرکت کنند؛ هر فلسطینی هر رأی داشته باشد و نوع حکومت خود را تعیین کنند و درباره مهاجران تصمیم‌گیری شود.
حکومت درباره مهاجران اروپایی که از سال ۱۹۴۸ به بعد از کشور‌های لهستان، روسیه، تایلند، برزیل و ... بدون مجوز وارد سرزمین فلسطین شده‌اند تصمیم بگیرد و تکلیف آنها مشخص شود که آیا صاحبان اصلی فلسطین حاضرند که در کنار این‌ها باشند یا اینکه به مرور به سرزمین‌های مادری خود برگردند. این یک روش کاملاً دموکراتیک است، اما غربی‌ها زیر بار آن نمی‌روند.
لذا اگر طوفان‌هایی مثل طوفان الاقصی بار‌ها تکرار شود بالاخره مجبور می‌شوند تا این راه حل را قبول کنند.
