محققان تصمیم گرفتند تا آلاینده‌های حاصل از فاضلاب را مستقیماً در محیط فاضلاب به بیوهیبرید‌های نیمه هادی تبدیل کنند. این مفهوم شامل استفاده از کربن آلی، فلزات سنگین و ترکیبات سولفات موجود در فاضلاب به عنوان مواد خام برای ساخت این بیوهیبرید‌ها و متعاقبا تبدیل آن‌ها به مواد شیمیایی ارزشمند است.
محققان به سرپرستی پروفسور گائو شیانگ از موسسه فناوری پیشرفته شنژن (SIAT) آکادمی علوم چین و پروفسور لو لو از موسسه فناوری هاربین روش جدیدی را برای تبدیل آلاینده‌های فاضلاب به مواد شیمیایی ارزشمند با استفاده از نور خورشید و هموار کردن راه برای تولید مواد شیمیایی پایدار و سازگار با محیط زیست، پیشنهاد کرده‌اند.
به گزارش روزیاتو، تولید شیمیایی متعارف امروزه وابسته به سوخت‌های فسیلی و فرایند‌های پرانرژی است. بیوهیبرید‌های نیمه‌هادی یک فناوری جدید هستند که مواد جاذب نور را با سلول‌های زنده ترکیب می‌کنند تا از انرژی خورشیدی برای تولید مواد شیمیایی استفاده کنند. این فناوری وعده‌ی استفاده پایدارتر از انرژی خورشیدی برای تولید شیمیایی را می‌دهد. اما چالش اصلی پیدا کردن راهی برای افزایش مقیاس تولید آن به صورت اقتصادی و سازگار با محیط زیست است.
در این مطالعه، محققان تصمیم گرفتند تا آلاینده‌های حاصل از فاضلاب را مستقیماً در محیط فاضلاب به بیوهیبرید‌های نیمه هادی تبدیل کنند. این مفهوم شامل استفاده از کربن آلی، فلزات سنگین و ترکیبات سولفات موجود در فاضلاب به عنوان مواد خام برای ساخت این بیوهیبرید‌ها و متعاقبا تبدیل آن‌ها به مواد شیمیایی ارزشمند است.
فاضلاب‌های صنعتی معمولاً حاوی مخلوط پیچیده‌ای از آلاینده‌های مختلف آلی، فلزات سنگین و ترکیبات شیمیایی سمی هستند. این مواد برای باکتری‌ها، سمی بوده و متابولیسم آن‌ها را مختل می‌کند. همچنین این فاضلاب‌ها حاوی سطوح بالای نمک و اکسیژن هستند که نیازمند باکتری‌های خاصی است؛ بنابراین استفاده مستقیم از این فاضلاب‌ها به عنوان خوراک باکتری‌ها کار بسیار چالش‌برانگیز و دشواری است. نیاز است روش‌های پیش‌تصفیه و آماده‌سازی فاضلاب‌ها قبل از استفاده توسط باکتری‌ها توسعه یابد.
برای غلبه بر این مسئله، محققان یک باکتری دریایی با رشد سریع به نام Vibrio natriegens را انتخاب کردند که دارای تحمل استثنایی برای غلظت نمک بالا و ظرفیت استفاده از منابع مختلف کربن است. آن‌ها یک مسیر کاهش سولفات هوازی را به V. natriegens معرفی کردند و این سویه مهندسی شده را برای استفاده از منابع فلزی و کربنی مختلف به منظور تولید بیوهیبرید‌های نیمه هادی مستقیماً از چنین فاضلابی آموزش دادند.
ماده شیمیایی هدف اولیه آن‌ها برای تولید ۲،۳-بوتاندیول (BDO)، یک ماده شیمیایی ارزشمند بود.
با مهندسی ژنتیک سویه باکتری V. natriegens، آن‌ها سولفید هیدروژن تولید کردند که نقشی اساسی در تسهیل تولید نانوذرات CdS که به طور موثر نور را جذب می‌کنند، ایفا کرد. این نانوذرات که به زیست سازگار خود شهرت دارند، امکان ایجاد بیوهیبرید‌های نیمه هادی در محل را فراهم کردند و باکتری‌های غیر فتوسنتزی را قادر ساختند که از نور استفاده کنند.
بیوهیبرید‌های فعال شده با نور خورشید توانستند به طور چشمگیری تولید BDO رو نسبت به استفاده تنها از باکتری‌ها افزایش دهند. این روش ترکیب سلول‌های باکتریایی و مواد جاذب نور خورشید، بازدهی بالاتری داشته است و قابلیت مقیاس‌پذیری دارد که می‌تواند در مقیاس ۵ لیتری با استفاده از فاضلاب واقعی، BDO تولید کند. در نتیجه این فناوری پتانسیل خوبی برای تولید صنعتی BDO به روشی پایدارتر دارد.
پروفسور گائو می‌گوید: پلت فرم بیوهیبرید نه تنها دارای ردپای کربن کمتری است، بلکه هزینه‌های محصول را نیز کاهش می‌دهد، که منجر به اثرات زیست محیطی کلی کمتری در مقایسه با هر دو روش تخمیر باکتریایی سنتی و تولید BDO مبتنی بر سوخت فسیلی می‌شود. قابل توجه است که این بیوهیبرید‌ها را می‌توان با استفاده از منابع مختلف فاضلاب تولید کرد.
