زیردریایی‌های کلاس اوهایو به عنوان یکی از اضلاع سه گانه هسته‌ای آمریکا برای حمل موشک‌های بالستیک ترایدنت فعالیت می‌کنند. هر زیردریایی کلاس اوهایو می‌تواند تا ۲۴ موشک بالستیک قاره پیمای ترایدنت را حمل کند.
وقتی صحبت از ناوگان زیردریایی نیروی دریایی آمریکا می‌شود، زیردریایی‌های کلاس اوهایو (Ohio class) اغلب به عنوان یک برگ برنده در نظر گرفته می‌شوند. این زیردریایی‌های رادارگریز به گونه‌ای طراحی شده اند تا یک بستر تسلیحاتی نهایی با توانایی حمل موشک‌های بالستیک زیردریایی پرتاب باشند.
به گزارش عصر ایران، زیردریایی کلاس اوهایو در اوایل دهه ۱۹۷۰ به عنوان جانشین کلاس‌های بنجامین فرانکلین و لافایت در نقش زیردریایی موشک بالستیک طراحی شد. قرارداد ساخت زیردریایی پیشرو کلاس اوهایو یعنی یو اس اس اوهایو در سال ۱۹۷۴ با شرکت جنرال داینامیکس الکتریک بوت امضا شد.
در نتیجه یک سری مشکلات هم در واشنگتن و هم در کارخانه کشتی سازی، این زیردریایی نخستین آزمایشات دریایی خود را تا ژوئن ۱۹۸۱ انجام نداد و در نهایت در نوامبر همان سال و با سه سال تاخیر به بهره برداری رسید.
پس از آن، روند تولید زیردریایی‌های کلاس اوهایو بهبود یافت و یو اس اس لوئیزیانا، آخرین فروند از ۱۸ زیردریایی این کلاس، در سپتامبر ۱۹۹۷ خدمت خود را آغاز کرد. در حال حاضر، زیردریایی‌های کلاس اوهایو تنها زیردریایی‌هایی در حال خدمت در نیروی دریایی آمریکا هستند که موشک‌های بالستیک قاره پیما حمل می‌کنند.
زیردریایی‌های کلاس اوهایو به عنوان یکی از اضلاع سه گانه هسته‌ای آمریکا برای حمل موشک‌های بالستیک ترایدنت فعالیت می‌کنند. هر زیردریایی کلاس اوهایو می‌تواند تا ۲۴ موشک بالستیک قاره پیمای ترایدنت را حمل کند.
با طول ۱۷۰ متر، پهنای ۱۳ متر و وزن ۱۸۷۵۰ متریک تن در حالت شناور زیر آب، کلاس اوهایو بزرگترین زیردریایی است که تا به حال برای نیروی دریایی آمریکا ساخته شده است. خدمه این زیردریایی به طور معمول ۱۵۵ نفر شامل ۱۵ افسر و ۱۴۰ سرباز هستند. زیردریایی‌های کلاس اوهایو به طور رسمی توانایی شیرجه تا عمق ۲۴۰ متری آب را دارند.
یک راکتور هسته‌ای جنرال الکتریک اس ۸ جی که دو توربین بخار را می‌چرخاند می‌تواند تا ۶۰ هزار اسب بخار نیرو برای هر زیردریایی کلاس اوهایو تامین کند. این زیردریایی‌ها می‌توانند با سرعت بیش از ۲۰ گره (۳۷ کیلومتر بر ساعت) در زیر آب حرکت کنند. آنها توانایی باقی ماندن در زیر آب برای مدت زمان نامحدود را داشته و این قابلیت تنها برای تامین آب و غذای خدمه محدود می‌شود.
افزون بر تسلیحات هسته ای، هر زیردریایی دارای چهار لوله اژدر ۵۳۳ میلیمتری است. به عنوان زیردریایی‌های موشکی، ماموریت اصلی زیردریایی‌های کلاس اوهایو پنهان باقی ماندن از دید دشمن است، اما در صورت شناسایی نیز توانایی درگیری را دارند. این زیردریایی‌ها با توانایی حمل ۲۱ اژدر در حال حاضر به اژدر‌های Mk-۴۸ ACDAP مسلح هستند.
زیردریایی‌هایی کلاس اوهایو به دلیل قابلیت‌های رادارگریزی خود مشهور هستند. اثر صوتی این زیردریایی‌ها بسیار پایین است و از این رو، شناسایی آنها برای نیرو‌های دشمن دشوار است. این ویژگی زیردریایی‌های کلاس اوهایو را به بستری ایده آل برای بازدارندگی راهبردی و همچنین ماموریت‌های دیگر که نیاز به پنهان کاری و دقت بالا دارند، تبدیل می‌کند.
به عنوان زیردریایی موشک بالستیک، سلاح اصلی زیردریایی‌های کلاس اوهایو موشک‌های بالستیک قاره پیما هستند. هشت زیردریایی نخست این کلاس دارای سیلو‌هایی مجهز به موشک‌های ترایدنت سی-۴ بودند. این موشک قابلیت حمل تا هشت کلاهک بازآی ام کی-۴ را داشت. بیشینه برد موشک ترایدنت سی-۴ برابر با ۷۴۰۰ کیلومتر بود.
ترایدنت سی-۴ در نهایت با موشک ترایدنت دی-۵ جایگزین شد که می‌تواند تا ۱۲ کلاهک بازآی ام کی-۴ را حمل کند. به گفته نیروی دریایی آمریکا، برد موشک دی-۵ برابر با ۷۴۰۰ کیلومتر است. این در شرایطی است که مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی آمریکا برد این موشک را تا ۱۲ هزار کیلومتر تخمین می‌زند.
از آنجایی که نیروی دریایی آمریکا به ۱۸ زیردریایی کلاس اوهایو نیاز نداشت، چهار زیردریایی نخست – اوهایو، میشیگان، فلوریدا و جورجیا – با ایجاد تغییر و حذف موشک‌های ترایدنت به زیردریایی‌های موشک هدایت شونده تبدیل شدند. سیلو‌های موشک بالستیک این زیردریایی‌ها برای جایگذاری سامانه‌های پرتاب موشک عمودی اصلاح شد. هر یک از این زیردریایی‌ها می‌تواند تا ۱۵۴ موشک کروز را حمل کند.
به جز این چهار زیردریایی، اعضای دیگر خانواده زیردریایی‌های کلاس اوهایو شامل هنری ام. جکسون، آلاباما، آلاسکا، نوادا، تنسی، پنسیلوانیا، ویرجینیای غربی، کنتاکی، مریلند، نبراسکا، رود آیلند، مین، وایومینگ و لوئیزیانا می‌شوند.
