اگر چه این انفجار حدود ۲۰ هزار سال پیش رخ داده است؛ اما مواد ستاره‌ای که در طول انفجار به بیرون پرتاب شدند همچنان با سرعت ۱.۵ میلیون کیلومتر در ساعت به بیرون پرتاب می‌شوند.
موشک ناسا برای مطالعه بقایای یک ابرنواختر ستاره‌ساز به فضا پرتاب می‌شود.
به گزارش ایسنا، موشک ناسا برای مطالعه بقایای یک ابرنواختر ستاره‌ساز به فضا پرتاب می‌شود. اوایل هفته آینده، یک موشک ناسا به بررسی یک پدیده ستاره‌ای چشمگیر در فاصله ۲۶۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی ماکیان خواهد پرداخت. در این صورت فلکی، یک ستاره که زمانی پرجرم بوده و احتمالا ۲۰ برابر اندازه خورشید ما را داشته و به صورت یک ابرنواختر درخشان منفجر شده است، قابل مشاهده است. این انفجار به قدری درخشان بوده که برای کسانی که روی زمین بودند حتی در طول روز با چشم غیر مسلح قابل رویت بوده است.
اگر چه این انفجار حدود ۲۰ هزار سال پیش رخ داده است، اما مواد ستاره‌ای که در طول انفجار به بیرون پرتاب شدند، همچنان با سرعت ۱.۵ میلیون کیلومتر در ساعت به بیرون پرتاب می‌شوند. اندازه این ابرنواختر در سال ۲۰۱۲ سه برابر اندازه یک ماه کامل بود و اکنون تصور می‌شود ۱۲۰ سال نوری باشد.
این بقایا که توسط ستاره‌شناسان به عنوان حلقه ماکیان شناخته می‌شود، یک یافته کاملا نادر است، زیرا منعکس کننده یک انفجار ابرنواختری در حال وقوع است.
این ابرنواختر به ما در لحظه نشان می‌دهد که چگونه عناصر سنگینی که در قلب ستاره شکل گرفته بودند، به جهان بازگردانده می‌شوند و نسل بعدی ستارگان و کهکشان‌ها آنها را به ارث خواهند برد.
برایان فلمینگ (Brian Fleming) از دانشگاه کلرادو بولدر که محقق اصلی ماموریت آتی است، در بیانیه‌ای گفت: ابرنواختر‌هایی مانند آنچه حلقه ماکیان را ایجاد کرد، تأثیر زیادی بر نحوه شکل‌گیری کهکشان‌ها دارند.
فلمینگ و گروهش در روز یکشنبه حلقه ماکیان را با پرتاب ابزاری بر فراز یک موشک کوچک به سمت فضای زیر مداری رصد خواهند کرد.
این پرتاب از نیومکزیکو در ساعت ۱۱:۳۵ به وقت منطقه زمانی شرقی (۰۷:۰۵ بامداد به وقت تهران) در روز هشتم آبان انجام می‌شود. ماموریت INFUSE قرار است داده‌هایی در مورد بقایای این ابرنواختر برای چندین دقیقه از ارتفاع ۲۴۰ کیلومتری جمع‌آوری کند.
به طور خاص، این ابزار جریان نور را از حلقه ماکیان در طول موج‌های فرابنفش دور جمع‌آوری می‌کند. این درخشش نشان می‌دهد که گرد و غبار و گاز سوزان باقیمانده، که تصور می‌شود بین ۹۰ هزار تا ۵۴۰ هزار درجه فارنهایت (حدود ۵۰ هزار تا ۳۰۰ هزار درجه سانتیگراد) باشد، در حال انبساط و برخورد به گاز سرد منجمد در فضا است.
