این مانند سدسازی در هوا است!

فرارو- از نیویورک تا هنگ کنگ بارش شدید باران در سال جاری میلادی باعث ایجاد سیل در نقاط مختلف جهان شده و نتایج مرگباری را به همراه داشته است. دانشمندان ژاپنی در تلاش برای کنترل طوفان‌های بارانی آینده در حال کار بر روی یک پروژه بلندپروازانه با حمایت دولت آن کشور هستند که شامل همه چیز از پرده‌های غول پیکر شناور بر روی دریا گرفته تا میدان‌های توربین‌های بادی برای محافظت از ژاپن این کشور جزیره‌ای می‌شود.

به گزارش فرارو به نقل از بلومبرگ، آنان می‌گویند هدف از این کار آن است که وضعیت شدید آب و هوایی را به یک "نعمت" و "برکت" تبدیل کنند. شاید در ظاهر این ایده‌ای برگرفته از یک رمان علمی – تخیلی و غیر قابل تحقق در دنیای واقعی به نظر برسد، اما ده‌ها محقق در سراسر ژاپن علاقمند به کار بر روی آن شده اند.

این تیم به سرپرستی "کوسئی یاماگوچی" دانشیار دانشگاه کیوتو بر روی کاهش طوفان‌های بارانی به اصطلاح "چریکی" متمرکز شده که می‌تواند در مدت زمان کوتاهی مقادیر زیادی بارندگی را به همراه داشته باشد. هدف آنان توسعه مجموعه‌ای از فناوری‌های کنترل آب و هوا است که می‌تواند سیلاب‌ها را به باران‌های قابل کنترل تبدیل کند و تا سال ۲۰۵۰ آن فناوری را گسترش دهند.

انسان‌ها برای چندین دهه تلاش کرده اند که آب و هوا را تغییر دهند. با این وجود، با تغییرات اقلیمی که وضعیت شدید آب و هوایی را تشدید کرده علاقه به اصلاح آب و هوا شدت دوباره‌ای پیدا کرده است. تلاش‌های پیشین عمدتا بر تکنیکی به نام بارورسازی ابر‌ها متکی بوده که از مواد شیمیایی و ذرات ریز موجود در جو برای جذب باران از ابر‌ها استفاده می‌کند. این روش امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد از جمله در چین که در سال گذشته مقام‌های آن کشور از آن برای مقابله با خشکسالی استفاده کردند.

به گفته "استیون سیمز" رئیس مشترک یک تیم متخصص در تغییرات آب و هوا در سازمان جهانی هواشناسی تلاش‌ها برای بارورسازی ابر‌ها و سایر اَشکال تغییر آب و هوا "گذشته بسیار دقیقی" دارد.

طرح جدید ژاپنی نشان دهنده برداشتن یک گام بیش‌تر در مقیاس و انواع مداخلاتی است که می‌تواند الگو‌های آب و هوایی را تغییر دهد. سیمز می‌افزاید: "این تلاش به شدت بلندپروازانه است. هم چنین، استفاده از تکنیک‌هایی که به نظر می‌رسد در مدل‌های کامپیوتری کار می‌کنند و در دنیای واقعی به کار می‌روند "بسیار دشوار" خواهد بود".

یکی از روش‌هایی که محققان ژاپنی مدنظر قرار داده اند ساختن پرده‌ای غول پیکر است که می‌توان آن را با بادبادکی که به یک قایق متصل می‌باشد کشید تا مانع خروج هوای مرطوب از دریا شود. این امر به طور موثر یک مرحله کلیدی در تشکیل ابر‌های کومولونیمبوس را که اغلب باران شدید تولید می‌کنند مختل می‌سازد. این گروه هم چنین در حال بررسی استفاده از گروهی از توربین‌های بادی با ارتفاع بیش از ۲۲۰ متر یا بیش از دو سوم ارتفاع برج ایفل هستند که می‌توانند جریان‌های صعودی را که به توسعه طوفان نیز کمک می‌کنند دستکاری نمایند. یاماگوچی می‌گوید:"این مانند سدسازی در هواست".

این تیم هم چنین ممکن است از بارورسازی ابر‌ها استفاده کند تا الگو‌های بارندگی را نیز تغییر دهد. یاماگوچی اخیرا در مدل سازی خود نشان داد که چگونه شکل‌گیری ابر توانست بر یک طوفان بزرگ باران در سال ۲۰۰۸ تاثیر بگذارد و دریافت که این تکنیک می‌تواند شدت اوج طوفان را تا ۲۷ درصد کاهش دهد.

با این وجود، امکان پذیری این ایده‌ها محل تردید است. "هیو ویلوبی" استاد پژوهشی در دانشگاه بین المللی فلوریدا می‌گوید:"من در مورد عملی بودن آن ایده تردید دارم."

یاماگوچی علیرغم موانع تکنولوژیکی در مورد چشم انداز پروژه مطمئن است. محققان در حال حاضر در حال شبیه سازی آن روش‌ها هستند و تا سه سال آینده ساخت قطعات این دستگاه‌ها را آغاز خواهند کرد.

ژاپن اغلب با طوفان‌هایی مواجه می‌شود که شدت آن به دلیل گرمایش زمین افزایش یافته است. نتیجه مطالعه‌ای انجام شده در سال گذشته نشان داد که تغییرات آب و هوایی عامل ۴ میلیارد دلار خسارت وارده از مجموع ۱۰ میلیارد دلار خسارت ناشی از طوفان هاگیبیس در سال ۲۰۱۹ میلادی بوده است.

ژاپن هم چنین با طوفان‌های شدید تابستانی مواجه است. بارندگی تاریخی در ژوئیه ۲۰۱۸ میلادی باعث مرگ بیش از ۳۰۰ نفر شد و نزدیک به ۱.۲ تریلیون ین (۸ میلیارد دلار) خسارت بر آن کشور وارد ساخت. از آن زمان تاکنون هیچ سالی نبوده که طوفان‌های مرگبار بزرگی در ژاپن رخ نداده باشد.

میانگین فراوانی بارندگی شدید در ماه جولای در ۴۵ سال گذشته افزایشی تقریبا چهار برابری را نشان داد و انتظار می‌رود که در سال‌های آینده این وضعیت بدتر شود. دانشمندان تخمین می‌زنند که این پدیده تا سال ۲۰۵۰ میلادی برای ژاپن ۷.۸ تریلیون ین هزینه به همراه خواهد داشت، زیرا افزایش دما باعث مکرر شدن بارندگی‌های شدید می‌شود.

سال گذشته سرویس هواشناسی ژاپن موفق به پیش‌بینی هشت نوار شدید بارش نشد و از ۱۳ پیش بینی‌ای که برای نوار‌های بارانی شدید انجام داد ۱۰ مورد از آن‌ها به طوفان تبدیل نشدند.

ژاپن با تلاش‌های بزرگ برای محافظت از ساکنان آن کشور در برابر بلایای طبیعی بیگانه نیست، زیرا میلیارد‌ها دلار برای همه چیز از مصون سازی توکیو در برابر زلزله گرفته تا سیستم‌های هشدار سونامی مبتنی بر هواپیما‌های بدون سرنشین هزینه کرده است. آن کشور همچنین میزبان یکی از بزرگترین پروژه‌های زیرزمینی جهان برای جلوگیری از سیل است که کانال‌های ذخیره سازی به طول بیش از ۶ کیلومتر در توکیو را شامل می‌شود که می‌تواند تا ۲.۶ میلیون متر مکعب آب ناشی از سیلاب را تحمل کند آبی که برای هشت هزار بار پر کردن یک استخر شنای ۲۵ متری کافی است. توکیو در حال حاضر در حال ساخت تونل عظیم ۵.۸ کیلومتری است که می‌تواند به انتقال آب بیش‌تر کمک کند.

ژاپن در ژوئیه آزمایش فوگاکو دومین ابررایانه سریع جهان را آغاز کرد که در تلاش برای پیش بینی دقیق تشکیل ابر‌های کومولونیمبوس در زمان واقعی تا سال ۲۰۲۶ میلادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. چنین فناوری‌ای به یاماگوچی کمک می‌کند تا تیم اش مدل‌های عددی را توسعه دهد مدل‌هایی که می‌توانند با دقت بیش تری رفتار‌های جوی را ثبت کنند. او می‌گوید که مدل سازی آب و هوا به آنان این امکان را می‌دهد تا اثربخشی مداخلات خود را بهتر ارزیابی کنند.

مدیر اجرایی Ocean Therm یک استارت آپ مستقر در نروژ که در حال ساخت پرده‌های حباب دار است که می‌گوید قادر است طوفان‌های استوایی را با هدف قرار دادن لایه گرمای بالای اقیانوس کاهش دهد معتقد است جدول زمانی ژاپن واقع بینانه است.

او معتقد است که ادامه کاهش هزینه‌ها برای اجرای ابر رایانه‌ها و هم چنین افزایش توانایی‌های مدل‌های یادگیری ماشینی برای شبیه سازی آب و هوای شدید با قابلیت پیش‌بینی بالا و با سرعت بالا مانعی مهمی را از پیش پای کشف فناوری‌های مداخله جوی احتمالی بر می‌دارد. او با خوش بینی معتقد است که در بازه زمانی پنج تا ده سال اینده آزمایش‌های دنیای واقعی می‌توانند درک فناوری‌های مداخله جو را بهبود بخشند. البته او هشدار می‌دهد که این موضوع ممکن است خطرات ایمنی را نیز به همراه داشته است.

اصلاح آب و هوا برای اهداف پلید پیش‌تر صورت گرفته است. در طول جنگ ویتنام ارتش ایالات متحده ابر‌ها را با یدید نقره به طور مصنوعی بارور کرد تا از تحرکات نیرو‌های دشمن جلوگیری نماید و اثر بخشی حملات ضد هوایی را کاهش دهد. سرانجام این رویه در سال ۱۹۷۲ میلادی کنار گذاشته شد. چهار سال پس از آن در یکی از کنوانسیون‌های سازمان ملل متحد ذکر شد که هرگونه استفاده خصمانه و نظامی از تکنیک‌های اصلاح محیط زیست علیه سایر کشور‌ها عملی غیرقانونی است.

یاماگوچی ضمن اذعان به خطرات پیش روی ناشی از تحقیقات خود و همکاران اش می‌گوید:"به هیچ وجه فکر نمی‌کنم که این فناوری برای اهداف بد مورد استفاده قرار گیرد. محققان اثرات چنین مداخلاتی بر سیل و منابع آبی را در یک دهه آینده ارزیابی کرده و تلاش خواهند کرد تا خطرات مرتبط با آن را کاهش دهند. بعید است که آزمایش‌های اولیه در مقیاس کوچک بر کشور‌های همسایه تاثیر بگذارد. مردم ژاپن از لحاظ تاریخی برای باران یا هوای صاف دعا می‌کردند. اکنون ما می‌خواهیم آن را با فناوری جایگزین کنیم".