زیدآبادی: اگر می‌توانند جنگ کنند، چرا دست روی دست گذاشته‌اند؟

احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: شیخ علیرضا پناهیان: "جریان سازش‌کار می‌گوید حالا که با یک مذاکره می‌شود کار را حل کرد، چرا باید صدمه ببینیم و بچه‌ها و خانواده‌ها کشته شوند. این جریان همیشه طرف صلح، سلامت و عافیت را می‌گیرد. این‌ها حرف‌های درشت می‌زنند، نه درست. هیچوقت نمی‌گذارند که به نتیجه برسید که الان زمان مقاومت و جنگ است. "

الان دقیقاً کدام جریان سازشکار پای محکمی در قدرت رسمی دارد که مانع "مقاومت" و "جنگ" این افراد می‌شود؟ همۀ امور دست خود این افراد است. اگر وقعاً می‌خواهند و می‌توانند جنگ کنند، چرا دست روی دست گذاشته‌اند؟ و اگر نمی‌خواهند و نمی‌توانند دیگر چرا تقصیر آن را به گردن جریان سازشکار می‌اندازند؟

درست به همین است که انذار و هشدار افرادی مانند آقای ظریف نسبت به وقوع جنگی که تصمیم و اراده‌ای برای ورود به آن وجود ندارد، نه فقط بی‌دلیل است بلکه به همفکران آقای پناهیان این بهانه را می‌دهد که به هواداران آتشین‌مزاج خود اعلام کنند: "ما که می‌خواستیم، اما این سازشکاران نگذاشتند! "

این وضعیت مرا به یاد یکی از همولایتی‌های دعواگری می‌اندازد که نقلش بماند برای بعد...