۴۸ ساعت پس از انتشار مصاحبه علی دایی، حالا بخش‌هایی از حرف‌های او تکذیب شده است.
ورزش ۳۶۰ نوشت- علی دایی، اسطوره فوتبال ایران، به مناسب روز هشتم آذر و آن دیدار به یادماندنی مقابل استرالیا که حکم صعود ایران به جام جهانی فرانسه را امضا کرد، در یک گفتگو به تفاوت نسل قدیمی فوتبال ایران با نسل کنونی پرداخت.
به گزارش ورزش ۳۶۰، مهمترین اظهارات دایی در مصاحبه اخیرش مربوط به جایی است که گفته آن تیم و بازیکنانش با وجود رقم زدن یک اتفاق تاریخی، هیچ پاداشی نگرفتند. این صحبت‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که همین روز‌ها همچنان داستان پاداش‌های دلاری و حواله خودرو بازیکنان نسل فعلی، از اذهان پاک نشده است. دایی درباره نسل ۹۸ ایران می‌گوید: «به نظر من نسلی که از آن یاد می‌کنید، هم‌دلی داشت، رفاقت داشت، بُعد مالی وجود نداشت. شما باور می‌کنید پس از صعودمان به جام‌جهانی هیچ چیزی به عنوان پاداش به ما ندادند؟! ما هیچ پاداشی دریافت نکردیم، چون ما برای پول بازی نمی‌کردیم. ما به عشق مردم‌مان بازی می‌کردیم و همیشه دوست داشتیم کاری بکنیم که مردم‌مان خوشحال شوند. کسی به خودش و پاداش فکر نمی‌کرد. از آن تیم ۱۹۹۸ نفراتی هستند که الان حتی در پرداخت اجاره‌خانه‌شان مشکل دارند. برای آن تیم هیچ موقع هیچ کاری نکردند. خیلی قول‌ها دادند و خیلی قرار‌ها گذاشتند. اما به هیچ‌کدام از آن همه وعده و وعید، جامه عمل نپوشاندند. جو تبلیغاتی راه انداختند، اما کسی چیزی ندید.»
۴۸ ساعت پس از آن اظهارات، حالا داریوش مصطفوی، رئیس وقت فدارسیون فوتبال ایران در سال ۹۸، حرف‌های علی دایی را تکذیب کرده است. او می‌گوید به آن تیم هم حواله خودرو داده شد و به وضوح می‌گوید اگر کسی گفته نگرفته (منظورش علی دایی است) اشتباه می‌کند. داریوش مصطفوی می‌گوید: «تیم ملی جام جهانی ۱۹۹۸ با ۴۵ میلیون تومان رفت جام جهانی و تیم ۲۰۲۲ با ۸۰۰ میلیارد. در واقع با پاداش‌ها و حواله‌هایی که دادند. آن زمان هم من به خاطر دارم از طرف ریاست جمهوری به بازیکنان تیم ملی حواله خودرو دادند. جزئیات دقیقش را کامل به خاطر ندارم، اما حواله‌ها را دادم به دبیر کل تا بین بازیکنان تقسیم کند. حواله‌ها را فقط به اعضای تیم دادند و از فدراسیون کسی چیزی نگرفت. نه خودم گرفتم نه مسئول دیگری. اما هم از آقای افتخاری دبیر کل وقت فدراسیون فوتبال هم بازیکنان آن زمان تیم ملی می‌توانید بپرسید. هر کسی هم که می‌گوید نگرفته اشتباه می‌کند. البته مردم در امارات هم خیلی کمک کردند، اما چیز‌هایی مثل رادیو، ضبط، تلویزیون که قابل این بچه‌ها را نداشت.»
