ممکن است بار‌ها و بار‌ها نام این اختلال به گوشتان خورده باشد یا وقتی فرزندتان در مهمانی به هر چیزی سرک می‌کشد و یک لحظه هم سر جایش نمی‌نشیند، با نصیحت دوستی که فرزند پرتحرک و شادتان را به بیش‌فعالی متهم می‌کند، روبه‌رو شده باشید.
اختلال بیش فعالی یا «ADHD»، یکی از اختلال‌های شایع است که مبتلایانش را دچار کمبود تمرکز می‌کند و خود را با بیش‌ازاندازه فعال بودنشان نشان می‌دهد. البته، ADHD برچسبی نیست که بتوانید روی هر کودک پرجنب‌وجوش بچسبانیدش و نکته‌ی مهم‌تر آنکه اختلالی هم نیست که تنها کودکان را درگیر کند.
به گزارش همشهری، بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود پنج درصد بزرگ‌سالان هم با این مشکل درگیر هستند، اما ناآشنا بودنشان با این اختلال، باعث می‌شود که کاری برای درمان آن نکنند. همین ناآشنایی با اختلال شایع بیش‌فعالی و کمبود تمرکز، بهانه‌ی ما برای نوشتن این مطلب شده است. شاید بعد از خواندن این نوشتار، بتوانید با دقت بیشتری به وضعیت خودتان و اطرافیانتان توجه کنید و در صورت نیازمند بودن به کمک متخصصان تا دیر نشده برای خلاص شدن از این مشکل کاری کنید.
هر بزرگ‌سالی که گرفتار ADHD است، از کودکی با این مشکل درگیر بوده است؛ اما این عارضه در سال‌های کودکی‌اش تشخیص داده نشده و تلاشی برای درمان آن هم انجام نشده است.
گفته می‌شود که از میان کودکان مبتلا به این بیماری، ۶۰ درصدشان به‌موقع درمان نمی‌شوند و بیش‌فعالی و نقص توجه را تا بزرگ‌سالی با خود همراه خواهد داشت.
با توجه به بررسی‌های انجام شده، تفاوتی میان زنان و مردان از نظر آمار ابتلا به این مشکل وجود ندارد و هر دو گروه به یک اندازه در معرض خطر هستند.
تصور اشتباهی که افراد در مورد بیش‌فعالی دارند و آن را به معنای پرتحرک بودن می‌دانند، باعث شده که بسیاری از افراد این مشکل را به‌موقع تشخیص ندهند.
درصورتی‌که شما اغلب این نشانه‌ها را دارید، باید به بیش‌فعال بودنتان شک کنید.
جهت‌یابی برایتان سخت است و وقتی دنبال یک آدرس می‌گردید زیاد گم می‌شوید؟
اطلاعات را سخت به خاطر می‌آورید و خیلی فراموشکار هستید؟
تمرکز کردن برایتان سخت است و نمی‌توانید با تمرکز کامل کاری را در زمانی کوتاه انجام دهید؟
نمی‌توانید کارهایتان را سازمان‌دهی کنید و به‌نظر خیلی‌ها آدم شلخته‌ای می‌رسید؟
کار‌ها را به‌موقع تمام نمی‌کنید؟
بی‌دقت هستید و به جزئیات توجه نمی‌کنید؟ به عبارت دیگر اهل ریزه‌کاری نیستید؟
از کارتان لذت نمی‌برید یا در محیط کارتان با مشکلات متعددی درگیرید؟ خیلی‌ها فکر می‌کنند آدم ناسازگاری هستید و کار کردن با شما سخت است؟
اگر مشکلاتی ازاین‌دست در خانه، محل کار یا دانشگاه برایتان اختلال جدی ایجاد کرده، تنها با مراجعه به روان‌پزشک‌ها و درمان بیش‌فعالی و نقص توجهتان می‌توانید به عوارض ناشی از ADHD خاتمه دهید.
بررسی‌ها نشان می‌دهد بزرگ‌سالانی که به این اختلال دچار هستند، بیشتر با مشکلات زناشویی درگیرند و احتمال دارد طلاق و ازدواج‌های متعدد را در کارنامه عاطفی‌شان ثبت کنند.
آدم‌هایی که دچار ADHD هستند، تنها از کمبود تمرکز و پرتحرکی رنج نمی‌برند.
آنها با مشکلاتی از قبیل آنچه در ادامه می‌آوریم هم روبه‌رو هستند؛ اما فراموش نکنید که برای دچار بودن به این بیماری، نباید به تمام مشکلاتی که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم دچار شده باشید.
هیچ‌یک از بیمارانی که دچار ADHD هستند، دقیقاً شبیه هم نیستند، پس درصورتی‌که بیشتر این مشکلات را در خود مشاهده کردید، در مورد احتمال ابتلا به عارضه‌ی بیش‌فعالی با متخصص مشورت کنید.
یادتان نرود که گرچه این اختلال در برخی موارد به مرور زمان بهبود نسبی پیدا می‌کند، اما در بسیاری موارد هم جز با درمان جدی زیر نظر متخصصان درمان نمی‌شود.
پس اگر دچار این مشکلات هستید نگذارید زمان، حال خرابتان را خرابتر کند و هر چه زودتر تصمیمی جدی برای حل مشکلتان بگیرید.
اضطراب
خستگی مزمن
همیشه دیر رسیدن و فراموش‌کاری
افسردگی
دشواری تمرکز در زمان مطالعه
ناتوانی در کنترل خشم
مشکلات شغلی
تحریک پذیری و زود از کوره در رفتن
پایین بودن عزت‌نفس
نوسانات خلقی
مهارت پایین در سازمان‌دهی امور مختلف
به تعویق رساندن کار‌ها
اعتیاد یا سوءمصرف مواد مخدر
خلاص شدن از اختلالی که سال‌ها به آن دچار بوده‌اید کار ساده‌ای نیست؛ اما بد نیست بدانید که متخصصان با این روش‌ها می‌توانند به شما کمک کنند و توانتان را برای حل کردن مشکل بالا ببرند.
(Cognitive Behavioral Therapy) که در آن روان‌شناس روی تفکر و ناکارآمدی‌های شما کار می‌کند، به بیشتر شدن اعتمادبه‌نفستان کمک کرده و توانتان برای عبور از بحران را بالاتر می‌برد.
آموزش آرام‌سازی و مدیریت استرس و انجام تمرین‌های آرامش‌بخش می‌تواند اضطراب شما را کاهش دهد.
در محیط کار کمک می‌کند و راهکار‌های مؤثری را برای افزایش سازگاری‌تان در محیط کار به شما معرفی می‌کند.
خانواده‌درمانی و حضور در جلسات به همراه اعضای خانواده‌تان، باعث می‌شود که درمانگر از نشانه‌هایی که در کودکی‌تان وجود داشته و از دچار بودنتان به این مشکل حکایت می‌کند، باخبر شود و تصمیم بهتری برای درمان مشکل شما بگیرد. مطمئن باشید دست خالی از این جلسات بیرون نمی‌آیید.
درمان‌های دارویی، علائم آزاردهنده‌ای را که مانع تمرکز کردنتان می‌شود یا شما را مضطرب و تحریک‌پذیر می‌کند، از بین می‌برد.
