رشد کار‌های دیجیتال تا حدی به این دلیل رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد فناوری در حال تغییر درک ما از زمان آزاد است. شاید اگر کمی بیشتر گوشی تلفن همراه هوشمند را کنار بگذاریم وقت داشته باشیم تا واقعا آن دستور العمل‌های غذایی را که آنلاین تماشا می‌کنیم بپزیم.
فرارو- فناوری قرار است زندگی ما را آسان‌تر کند. گوشی‌های تلفن همراه هوشمند پنجره‌ای به اندازه کف دست در اختیار جهان قرار می‌دهند و ما را قادر می‌سازند تا تقریبا هر کاری را با لمس یک دکمه انجام دهیم. خانه‌های مجهز به وسایل و تجهیزات هوشمند خود از خانه محافظت می‌کنند و جلسات مجازی بدان معنا هستند که برای بسیاری از افراد زمان صرف شده برای رفت و آمد، امری مربوط به گذشته قلمداد می‌شود.
به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، پس باید وقت آزاد بیشتری داشته باشیم. زمانی که اکنون صرف خواب، استراحت یا صرفا هیچ کاری نمی‌شود. آیا این گزاره‌ای درست است؟ شواهد وجود دارند که نشان می‌دهند اگرچه فناوری دیجیتال ممکن است به ما در صرفه جویی در زمان کمک کند، اما در نهایت از آن زمان برای انجام کار‌های بیش تراستفاده می‌کنیم.
در پژوهشی تازه انجام شده با ۳۰۰ نفر در سراسر اروپا مصاحبه صورت گرفت تا پژوهشگران دریابند آنان چگونه از دستگاه‌های دیجیتال در زندگی روزمره شان استفاده می‌کنند. نتایج تحقیق نشان داد که افراد می‌خواهند از دوره‌های زمانی خالی در زندگی خود اجتناب ورزند بنابراین آن دوره‌ها را با انجام وظایفی پر می‌کنند که برخی از آن‌ها بدون فناوری امکان‌پذیر نخواهد بود. چه در انتظار اتوبوس باشند، چه صبح از خواب بیدار شوند یا شب در رختخواب دراز بکشند شرکت کنندگان در آن پژوهش اشاره کردند که زمانی که پیش‌تر خالی محسوب می‌شد اکنون با اپلیکیشن‌های آموزشی مغز یا فهرست کار‌هایی که باید مبتنی بر رسانه‌های اجتماعی و سایر ادمین‌های زندگی ایجاد کنند پر شده است.
به نظر می‌رسد که لحظات آرام افراد از جمله لحظاتی برای تماشا و خیال پردازی کردن، اکنون مملو از وظایف مبتنی بر فناوری است. رشد کار‌های دیجیتال تا حدی به این دلیل رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد فناوری در حال تغییر درک ما از زمان آزاد است. برای بسیاری از مردم دیگر صرف شام خوردن، تماشای تلویزیون یا شاید انجام یک کلاس ورزشی کافی نیست.
در عوض، در تلاش برای جلوگیری از اتلاف وقت، این فعالیت‌ها در حالی انجام می‌شوند که به جستجوی مواد لازم برای زندگی کامل‌تر و تلاش برای ایجاد حس موفقیت وبگردی نیز انجام می‌شود.
به نظر می‌رسد که مردم هنوز پیاده روی یا در واقع بودن با دوستان را ارزشمندتر از آنلاین بودن می‌دانند. شاید اگر کمی بیشتر گوشی تلفن همراه هوشمند را کنار بگذاریم وقت داشته باشیم تا واقعا آن دستور العمل‌های غذایی را که آنلاین تماشا می‌کنیم بپزیم.
تصور می‌شود که تغییر الگو‌های کاری باعث تشدید کار می‌شود. کار خانگی و ترکیبی که با فناوری ویدئو کنفرانس فعال شده مرز‌های بین زمان کار و زمان شخصی را محو کرده است. اکنون که اتاق مهمان در خانه دفتر کار تبدیل شده فکر کردن بسیار آسان است: "من فقط وارد اتاق کار می‌شوم و بعد از خواباندن بچه‌ها کار را تمام می‌کنم". فناوری‌های دیجیتال سرعت زندگی را افزایش می‌دهند. از ایمیل و جلسات آنلاین استفاده کنید. پیش از اینکه آن‌ها وجود داشته باشند ما باید منتظر پاسخ به نامه‌ها می‌ماندیم یا به مکان‌هایی سفر می‌کردیم تا با یکدیگر صحبت کنیم.
درعوض، ما اکنون جلسات آنلاین پشت سر هم داریم گاهی اوقات بدون زمان کافی در این بین حتی برای رفتن به دستشویی. هم چنین، ایمیل رشدی تصاعدی در ارتباطات ایجاد می‌کند که به معنای کار بیشتر برای خواندن و پاسخ به همه آن است. فناوری با طراحی ضعیف می‌تواند ما را مجبور به انجام کار‌های بیشتر کند.
همه ما آنجا در چنین شرایطی قرار داشته ایم و اطلاعات را وارد سیستم A کرده ایم تا یاد بگیریم که، چون سیستم A و B با یکدیگر صحبت نمی‌کنند باید همه آن‌ها را دو بار وارد کنیم. با انجام بیشتر کار‌ها ممکن است در نهایت به دستاورد‌های کمتری برسیم و احساس بدتری داشته باشیم. با افزایش فشار زمان استرس، خستگی و فرسودگی همگی افزایش می‌یابند و در نتیجه غیبت بیشتر از کار را به دنبال خواهد داشت.
بازیابی صرفه جویی در زمان توسط فناوری ممکن است نیاز به تغییر در روش و نگرش مان نسبت به زمان داشته باشد. برای رهایی از عادت پر کردن زمان با کار‌های بیشتر ابتدا باید بپذیریم که گاهی اوقات انجام دادن کار کم‌تر یا هیچ کاری انجام ندادن اشکالی ندارد.
کارفرمایان و کارمندان در محیط کار باید محیطی را ایجاد کنند که در آن قطع ارتباط امری عادی باشد و استثنا محسوب نشود. این به معنای داشتن انتظارات واقع بینانه در مورد آن چه می‌توان و باید در یک روز کاری عادی به دست آورد می‌باشد.
با این وجود، تدوین قوانینی که حق قطع ارتباط را تضمین می‌کند ممکن است تنها راه برای کسب اطمینان از این که فناوری زمان ما را تسخیر نمی‌کند باشد. چندین کشور اروپایی مانند فرانسه و ایتالیا در حال حاضر حق قطع ارتباط و اتصال را برسمیت شاخته اند و کارفرمایان تشویق می‌شوند تا مرز‌های واضحی را در مورد ارتباطات مربوط به کار خارج از ساعات کاری معمولی تعیین کنند. این مشخص می‌کند که کارمندان هیچ تعهدی ندارند که خارج از ساعات کاری خود با محل کار تماس برقرار کنند و این حق را دارند که از بردن کار دیجیتال به خانه خودداری کنند.
هم چنین، ممکن است فناوری خود کلید بازیابی زمان ما باشد این که ساعت هوشمند به شما بگوید که کار را متوقف کنید، زیرا ساعات کاری خود را تکمیل کرده اید. شاید زمانی که فناوری گفتن کم‌تر کار کردن را به ما آغاز کند در نهایت زمان را به دست آوریم.
