جاش سفدی و بن سفدی معروف به برادران سفدی، دو سینماگری هستند که پس از ساخت فیلم‌های «اوقات خوش» و «جواهرات تراش نخورده»، دیگر فیلمی در کنار هم نخواهند ساخت.
در طول تاریخ سینما چندین سینماگر کار خود را به صورت مشترک آغاز کردند، اما پس از مدتی و حتی پس از رسیدن به موفقیت‌های مهم تصمیم گرفتند مسیر خود را در سینما به صورت مستقل طی کنند.
به گزارش ایسنا، جاش سفدی و بن سفدی معروف به برادران سفدی، دو سینماگری هستند که پس از ساخت فیلم‌های «اوقات خوش» و «جواهرات تراش نخورده»، دیگر فیلمی در کنار هم نخواهند ساخت.
بن سفدی تایید کرد که او و برادرش «جاش» , یک جدایی دوستانه داشته‌اند و هر کدام راه خود را می‌روند و گفت: «من به تنهایی کارگردانی می‌کنم و چیز‌هایی را که می‌خواهم کشف کنم را کشف خواهم کرد. در این مقطع از زندگی‌ام این آزادی را می‌خواهم».
برادران سفدی
این دو برادر قرار بود با همکاری آدام سندلر بر روی دنباله فیلم موفق «جواهرات تراش‌نخورده» کار کنند، اما پس از جدایی، جاش به تنهایی کارگردانی این فیلم را بر عهده خواهد داشت، در حالی که «بن» قرار است فیلمی را با بازی دواین جانسون کارگردانی کند.
پس از موفقیت فیلم «جواهرات تراش نخورده»، ین سفدی بازیگری را بیشتر دنبال کرده است و در «پیتزای شیرین بیان» به کارگردانی پل توماس اندرسون و «اوپنهایمر» به کارگردانی کریستوفر نولان ظاهر شده است.
این نخستین باری نیست که یک زوج فیلمساز تصمیم می‌گیرند راه خود را به صورت مستقل ادامه دهند.
پاول و پرسبرگر که به خاطر فیلم‌های تکنیکالر شناخته می‌شوند، در دهه ۱۹۴۰ به معروف‌ترین و محبوب‌ترین زوج کارگردان تبدیل شدند. این دو با هم روی فیلم‌های کلاسیک سینمایی از جمله «نرگس سیاه»، «کفش‌های قرمز» و «موضوع زندگی و مرگ» کار کردند.
مایکل پاول و امریک پرسبرگر
در اواسط دهه ۱۹۵۰، سرعت کار آن‌ها با هم کاهش یافت و فیلم‌هایشان مانند سابق مورد تحسین قرار نگرفت. شرکت تولیدی که آن‌ها با هم راه اندازی کردند در سال ۱۹۵۷ دیگر وجود نداشت. این زوج یک جدایی دوستانه داشتند، اما برای دو فیلم در سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۲ دوباره متحد شدند.
برادران فیلمساز آمریکایی جوئل و اتان کوئن از معروف‌ترین برادران سینمایی هستند که در سال ۱۹۸۴ با فیلم جنایی خشن «خون ساده» وارد صحنه شدند. از آن زمان، این دو با هم ۱۸ فیلم را کارگردانی کردند، از جمله فیلم‌های کلاسیک محبوبی مانند «لبوفسکی بزرگ» و «فارگو».
برادران کوئن.
اما فیلم «جایی برای پیرمرد‌ها نیست» ساخته برادران کوئن بود که نامزد هشت جایزه اسکار در سال ۲۰۰۸ و برنده چهار جایزه از جمله بهترین فیلم و کارگردانی شد. این دو پس از کارگردانی فیلم «تصنیف باستر اسکراگز» برای نتفلیکس در سال ۲۰۱۸، تمرکز خود را بر پروژه‌های انفرادی گذاشتند و از هم جدا شدند.
جوئل از آن زمان فیلم «تراژدی مکبث» را با بازی دنزل واشنگتن در سال ۲۰۲۱ کارگردانی کرده است، در حالی که اولین فیلم انفرادی ان‌ها با نام «عروسک‌های رانده شده» در ماه آینده اکران می‌شود.
همکاری کمدی ویل فرل و آدام مک کی با فیلم «انکرمن» در سال ۲۰۰۴ آغاز شد. آن‌ها در نوشتن فیلمنامه همکاری کردند، در حالی که فرل در نقش اصلی بازی کرد و مک کی کارگردانی فیلم را بر عهده داشت و فیلم به محبوبیت فراوانی دست یافت.
این دو در هفت فیلم با هم کار کردند و فرل همچنین یکی از تهیه کنندگان فیلم «معاون» ساخته مک کی در مورد دیک چنی معاون رئیس جمهور سابق آمریکا بود.
ویل فرل و آدام مک کی
این زوج سینمایی یپس از اختلاف در انتخاب بازیگران از هم جدا شدند. فرل می‌خواست در سریال «زمان برنده شدن» در مورد تیم بسکتبال لس آنجلس لیکرز که از طرفداران پر و پا قرص آن نیز هست نقش آفرینی کند، اما مک‌کی که تهیه‌کننده اجرایی سریال بود، معتقد بود فرل برای بازی در نقش جری باس، مالک باشگاه لیکرز مناسب نیست و جان سی ریلی را جایگزین او کرد.
از آن زمان، این دو با هم صحبت نکردند و شرکت تولیدی پردرآمدشان با عنوان «گری سانچز پروداکشنز» منحل شد.
کارگردان بریتانیایی کریستوفر نولان به لطف آثاری، چون «آغاز» و سه گانه «بتمن» به یکی از مشهورترین نام‌های صنعت سینما تبدیل شده است. از زمان ساخت اولین فیلم این کارگردان با عنوان «ممنتو» در سال ۲۰۰۰، او با برادرش جاناتان در چندین فیلم از جمله «پرستیژ» و «میان ستاره‌ای» همکاری کرده است، اما پس از فیلم موفق «میان ستاره‌ای»، این دو همکاری خود را متوقف کردند و کریستوفر به تنهایی روی سه فیلم کارکرد.
کریستوفر و جاناتان نولان
جاناتان از آن زمان بر روی برنامه‌های تلویزیونی از جمله «وست ورلد» و اخیرا «فا لاوت» تمرکز کرده است که از مجموعه بازی‌های ویدیویی به همین نام اقتباس شده است.
