خبرگزاری آمریکایی نوشت: یمنی‌ها سال‌ها از بمباران هوایی جت‌های پیشرفته آمریکایی که توسط خلبانان سعودی و امارات متحده عربی پرواز می‌کردند، جان سالم به در برده‌اند. اگر چیزی تغییر کرده باشد، این است که دریای سرخ ممکن است در مسیر تبدیل شدن به یک منطقه جنگی باشد.
خبرگزاری بلومبرگ مستقر در آمریکا در گزارشی به نقد حمله آمریکا علیه یمن پرداخت و آن را اقدامی شکست خورده و بدون نتیجه دانست.
به گزارش همشهری آنلاین، در بخش‌های محوری این گزارش آمده است: حداقل دو دیدگاه وجود دارد که می‌توان در مورد تصمیم ایالات متحده و بریتانیا برای حمله به اهداف حوثی‌ها در یمن در اوایل روز جمعه داشته باشید. اگرچه آنها کاملاً متناقض هستند، اما هر دو صحیح خواهند بود.
اول اینکه این امر اجتناب ناپذیر بود، هم از نظر سیاسی و هم برای حفظ بازدارندگی اطمینان‌بخش در برابر اقدامات خصمانه بیشتر ایران و دستیارانش؛ اینکه جو بایدن هیچ کاری انجام ندهد انتخاب ساده‌ای برای او نبود. دیدگاه دوم این است که او ابتدا برای انجام این کار تردید داشت، چون احتمال موفقیت کمی وجود دارد و خطر تشدید تنش نیز غیرقابل انتظار نیست.
اگر اهداف استراتژیک ایالات متحده در این حمله بازگرداندن جریان آزاد تجارت به دریای سرخ، جلوگیری از شعله‌ور شدن آتش جنگ حماس و اسرائیل به کل منطقه، خنثی کردن تلاش‌های ایران برای توقف عادی‌سازی روابط اسرائیل در یک خاورمیانه باثبات و مرفه باشد، پس از آتش و گوگرد روز جمعه در یمن، این حملات احتمالا نتیجه معکوس خواهد داشت.
در واقع نمی‌توان احساس کرد که ایالات متحده هم مثل اسرائیل پس از ۷اکتبر، قادر به رقصیدن با آهنگی باشد که توسط یک شبه‌نظامی سرکش در یک شبه‌دولت شکست خورده که چیزی زیادی برای از دست دادن ندارد، ساخته شده است.
موفقیت در اینجا اصطلاحا با به باد دادن همه چیز یمنی‌ها قابل سنجش نیست. اگر خلبانان و نیرو‌های مسلح ایالات متحده و بریتانیا کار خود را به خوبی انجام ندهند، بسیار شوکه‌کننده خواهد بود، چون آنها احتمالا بهترین، مجهزترین و آموزش‌دیده‌ترین نیرو‌ها در جهان هستند. اما احتمال اینکه حوثی‌ها تمام قابلیت حمله موشکی خود را یک شبه از دست بدهند، مطمئنا صفر است، چون بیشتر این قابلیت‌ها متحرک است و هدف‌گیری در جایی که نشانه قابل ملاحظه‌ای از تعداد زیاد نیرو‌ها در جایی نباشد، سخت است.
آنها سال‌ها از بمباران هوایی جت‌های پیشرفته آمریکایی که توسط خلبانان سعودی و امارات متحده عربی پرواز می‌کردند، جان سالم به در برده‌اند. اگر چیزی تغییر کرده باشد، این است که دریای سرخ ممکن است در مسیر تبدیل شدن به یک منطقه جنگی باشد.
این اتفاق پتانسیل افزایش تاثیر بر بازار‌های جهانی را دارد. اگرچه از زمانی که حوثی‌ها آزار و اذیت خود را آغاز کردند، نرخ حمل و نقل کانتینری به شدت افزایش یافته است، اما آنها هنوز نفتکش‌ها را هدف قرار نداده‌اند. تا امروز که قیمت نفت برنت برای اولین بار در لندن با ۳.۵ درصد افزایش به بالای ۸۰ دلار در هر بشکه رسید، بازار‌های نفت تأثیر چندانی نپذیرفته بودند. پس از حملات روز جمعه، ایالات متحده به تمامی کشتی‌های تجاری هشدار داد که در این منطقه احتیاط کنند.
کشیدن تصویر شیطان بزرگ از آمریکا، آنچنان که در ایران محور مقاومت به چنین نامی شناخته می‌شود، آن هم در لفافه مبارزه با آرمان فلسطین، بخشی از نقشه بازی حوثی‌ها خواهد بود.
حوثی‌ها اکنون متعهد شده‌اند که پاسخ بدهند و تمام منافع ایالات متحده و بریتانیا را هدف حملات مشروع اعلام کرده‌اند و احمقانه خواهد بود اگر در این حرف آنها شک کنیم.
مانند حماس، حوثی‌ها در حکومت کردن بسیار بد هستند و در زمان صلح محبوبیت ندارند. انتظار می‌رود این مبارزه جایگاه آنها را در داخل و خارج از کشور بالا ببرد. همچون حماس، حوثی‌ها در حکومت کردن بسیار بد هستند و در زمان صلح محبوبیت ندارند. انتظار می‌رود این جنگ جایگاه آنها را در خانه و خارج از کشور بالا ببرد.
اندیشکده «اولویت‌های دفاعی» وابسته به «رند پل» در مخالفت با استفاده از نیروی نظامی ایالات متحده در خارج از کشور به اندازه یک ساعت خراب برای وقت‌شناسی غیرقابل اعتماد است، اما این یکی از موقعیت‌هایی است که تردید‌های مطرح شده از سوی این اندیشکده درباره حمله آمریکا به یمن درست است.
بنجامین اچ فریدمن مدیر سیاست این اندیشکده در بیانیه روز جمعه خود گفته است «در تاکید بر ادعای یمنی‌ها مبنی بر نبرد با اسرائیل و حامیان آمریکایی آن در دفاع از غزه، حملات هوایی (آمریکا و انگلیس) در واقع ممکن است مورد استقبال رهبران حوثی قرار گیرد و با دو برابر شدن تهدیدشان، آمریکا را به تشدید درگیری‌ها دعوت کنند. علاوه بر این، آن تهدیدی که آمریکایی‌ها به آن پاسخ دادند، در واقع آنقدر‌ها برای تجارت جهانی فلج کننده نبود. واقعیت این است که حملات حوثی‌ها به کشتیرانی خیلی ویژه و موثر نبود و یک موضوع اقتصادی بزرگ نیز محسوب نمی‌شد.»
موقعیت ممکن بود تغییر کند، اگر به حوثی‌ها اجازه کار داده می‌شد. اما اگر شک دارید که هدف اصلی ایران و نیرو‌های نیابتی آن برانگیختن خشم در ایالات متحده است، به پاسخ حزب الله به اقدام ایالات متحده گوش دهید. این گروه روز جمعه در بیانیه‌ای اعلام کرد: تجاوزات آمریکا بار دیگر تأیید می‌کند که آمریکا شریک کامل در فجایع و کشتار‌های دشمن صهیونیستی در غزه و منطقه است.»
سیاست خارجی یک مسابقه محبوبیت نیست، اما قدرت نرم اهمیت دارد و نفرت از ایالات متحده و اسرائیل آنچه را که رهبران عرب می‌توانند بگویند و انجام دهند محدود می‌کند. هیچ مدرکی مبنی بر تحریک خشونت‌ورزی حماس در ۷ اکتبر توسط ایران وجود ندارد، اما تاکنون از واکنش‌های اسرائیل و ایالات متحده سود برده است. صرف نظر از حکم، این واقعیت که اسرائیل از سوی همه کشور‌ها به اتهام نسل‌کشی در دادگاه بین‌المللی دادگستری سازمان ملل در لاهه محاکمه می‌شود، پیروزی دیگری برای مخالفان دولت یهود است.
روش مقابله با حوثی‌ها اقدام نظامی آمریکا و متحدانش در یمن نبود که قبلا هم کارساز نبود. حوثی‌ها در حملات خود علیه کشتیرانی بین‌المللی که تقریباً ۱۲ درصد تجارت جهانی در دریای سرخ را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد، جسورتر شده‌اند و اگرچه به‌عنوان یک نیروی جنگی، مقاومت فوق‌العاده خود را ثابت کرده‌اند، اما از حمله مصون نیستند.
همانطور که ست جونز، مدیر برنامه‌های امنیت بین المللی و تهدیدات فراملی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی مستقر در واشنگتن، ساعاتی قبل از حملات هوایی ایالات متحده به من گفت، جاه طلبی در اینجا متوقف کردن حملات حوثی‌ها نیست، چرا که مطمئن نیستم که آنها قادر به چنین کاری باشند، اما می‌شد توانایی‌های آنها در اجرای اقدامات‌شان را تنزل دارد و تنبیه‌شان کرد. جونز انتظار دارد حوثی‌ها دوباره به خطوط کشتیرانی شلیک کنند و ایالات متحده با هدف تحمیل هزینه کافی بر قابلیت‌های موشکی حوثی‌ها که ممکن است در نهایت اراده آنها برای ادامه کار را از بین ببرد، به پرتاب‌کننده‌ها و انبار‌های موشکی حوثی‌ها حمله کنند.
چنین کاری (اقدام تنبیهی) در عین حال باید به ایران و حزب‌الله نشان دهد که وقتی ایالات متحده خطوط قرمزی را در برابر گسترش جنگ غزه تعیین کرد، آنها اعمال خواهند شد.
نویسنده در پایان نوشته است او هم همین انتظار را از سبک اقدام آمریکا برای شرایط بهتر یا بدتر در منطقه علیه ایران و حوثی‌ها دارد.
