«خشم اسلام‌آباد مشخصاً به این دلیل است که تصور می‌کند، ایران حاکمیت پاکستان را همچون حاکمیت عراق و سوریه، نیم‌بند فرض کرده و همزمان با حملهٔ موشکی به اهدافی در داخل خاک آن دو کشور، نقطه‌ای در خاک همسایهٔ شرقی را نیز هدف گرفته و آن را مری سهل و کم‌هزینه تلقی کرده است.»
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی‌اش نوشت: حملات موشکی متقابل ایران و پاکستان به اهدافی در خاک یکدیگر، بیش از این نمی‌تواند ادامه یابد، زیرا هیچکدام از دو کشور منفعتی در رویارویی نظامی با هم ندارند.
گرچه پاکستان از برخی سیاست‌های جمهوری اسلامی بخصوص گرم گرفتن اخیرش با طالبان افغانستان، عمیقاً دلخور است، اما نمی‌خواهد جبهه‌ای غیرمنتظره در مرز‌های غربی خود بگشاید.
جمهوری اسلامی نیز هرچند همیشه نسبت به مقاصد نهایی ارتش پاکستان ظنین است، اما در شرایطی که از هر سو تحت فسار است، هیچ خیری در تخریب روابط خود با همسایهٔ شرقی نمی‌بیند.
با این حال، روشن بود که پاکستان از حملهٔ موشکی ایران به خاک خود بسیار خشمگین است و آن را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
خشم اسلام‌آباد مشخصاً به این دلیل است که تصور می‌کند، ایران حاکمیت پاکستان را همچون حاکمیت عراق و سوریه، نیم‌بند فرض کرده و همزمان با حملهٔ موشکی به اهدافی در داخل خاک آن دو کشور، نقطه‌ای در خاک همسایهٔ شرقی را نیز هدف گرفته و آن را مری سهل و کم‌هزینه تلقی کرده است.
پاکستان با پاسخ متقابل، به واقع می‌خواهد با صدای بلند اعلام کند که حاکمیتش پر و پیمان و کامل است و شباهتی به حاکمیت نیم‌بند دولت‌های عراق و سوریه ندارد.
در مجموع، از این به بعد بعید است، ضربات نظامی متقابل بین دو کشور، ادامه یابد. در واقع، این حملات چه بسا باعث شود که دو طرف، برای مهار و کنترلِ گروه‌های تهدید کنندهٔ امنیت ملی یکدیگر، مذاکرات جدی‌تری به عمل آورند.
