مهران سامانه‌ای بردبلند است که هسته مرکزی آتشبار آن شامل چهار موشک مستقر در پرتابگر جعبه‌ای و رادار آرایه فازی و یک سامانه برد بلند اپتیکی روی یک خودروی تاکتیکی است و کنار آن به خودرو‌های حامل ۶ موشک دارای پرتابگر جعبه‌ای متصل می‌شود. سامانه مهران در واقع تکمیل کننده شبکه پدافند هوایی سپاه محسوب می‌شود.
روند توسعه بُرد در سامانه‌های سوم خرداد به برد‌های بالاتر و تثبیت در سطح اثرگذاری راهبردی که با رسیدن به برد ۲۰۰ کیلومتر شروع شده بود، در بازدید فرماندهی‌کل قوا از نمایشگاه نیروی هوافضا در آبان ۱۴۰۲ و با سامانه‌ای به‌نام مهران وارد فاز جدیدی شد.
به گزارش خبرآنلاین، مهران سامانه‌ای بردبلند است که هسته مرکزی آتشبار آن شامل چهار موشک مستقر در پرتابگر جعبه‌ای و رادار آرایه فازی و یک سامانه برد بلند اپتیکی روی یک خودروی تاکتیکی است و کنار آن به خودرو‌های حامل ۶ موشک دارای پرتابگر جعبه‌ای متصل می‌شود. سامانه مهران در واقع تکمیل کننده شبکه پدافند هوایی سپاه محسوب می‌شود.
پدافمد موشکی مهران وارث موشک ۲۰۰کیلومتری سوم خرداد است که با نام مهران۱ به این سامانه ملحق شده و همچنین به موشکی دوربردتر به‌نام مهران۲ هم مجهز شده است که برد اعلام‌شده برای آن ۳۲۰ کیلومتر است.
سامانه مهران همچنین به موشکی دوربردتر به‌نام مهران۲ هم مجهز شده است که برد اعلام‌شده برای آن ۳۲۰ کیلومتر است.
بر روی تلار (پرتابگر) سامانه موشکی مهران، چهار موشک روی دو بازوی مختلف نصب شده‌اند که از تصاویر منتشرشده برداشت می‌شود هر یک از این دو بازو در راستای ارتفاع دارای درجه آزادی مستقل حرکتی هستند. همچنین کل مجموعه موشک‌ها و رادار قابلیت چرخش در صفحه افقی را هم دارند.
رادار و اپتیک سامانه مهران به‌صورت مکانیکی به هم متصل شده‌اند و در زمان حرکت به حالت افقی قرار می‌گیرند تا سامانه کمترین حجم فیزیکی را داشته باشد. سامانه اپتیکی نصب‌شده روی مهران، به‌تن‌هایی قابلیت دو درجه آزادی حرکتی در سمت و ارتفاع را دارد.
با ورود مهران به عرصه پدافند کشور کار سامانه‌هایی نظیر سوم خرداد و ۹ دی برای مقابله با پرتابه‌های شلیک شده دشمن ساده‌تر می‌شود، زیرا سامانه موشکی مهران با استقرار احتمالی در نزدیکی مرز‌های هوایی کشورمان جنگنده‌های دشمن را ناچار به حفظ فاصله‌ای حداقل ۳۰۰ کیلومتری از حریم هوایی ایران اسلامی خواهد کرد که ضمن محدود کردن دسترسی آنها به عمق خاک کشورمان، طیف گسترده‌ای از بمب‌های هواپرتاب آنها نظیر مهمات SDB یا JDAM با بردی حدود ۱۰۰ کیلومتر را از دور خارج کرده و آنها را ناچار به استفاده از ذخایر محدودتر موشک‌های کروز تهاجمی می‌کند.
مهران با موشک‌های ۳۲۰کیلومتری خود می‌تواند انواع بمب‌افکن، سوخت‌رسان، هواپیما‌های ترابری راهبردی و انواع هواپیما‌های شناسایی و شنود و رادار پرنده را که در برد‌هایی فراتر از سامانه‌های تاکتیکی مرسوم پرواز می‌کنند، هم تهدید کند.
قطعاً مهران همانند سایر سامانه‌ها با اتصال به رادار‌های کشف و شناسایی اولیه از نظر اطلاعاتی پشتیبانی می‌شود تا در بهترین زمان ممکن بتواند با اهداف در مناسب‌ترین برد درگیر شود.
سامانه پدافندی دوربرد “مهران” را در مقام مقایسه می‌توان با سامانه S-۴۰۰ روسی دارای شباهت دانست که آخرین نسل عملیاتی شده پدافند دوربرد روسیه را تشکیل می‌دهد و با توجه به استفاده از تکنولوژی‌های جدید، طراحی بهبود یافته و احتمالا برد عملیاتی بیشتر موشک‌ها، توانایی و عملکرد بهتری نیز نسبت به این سیستم مشهور پدافندی روسی داشته باشد.
نوع سامانه پدافندی دوربرد مهران
پرتابگر جعبه‌ای
آتشبار ۶تایی،۴تایی
موشک‌ها مهران۱، مهران۲
برد درگیری ۳۲۰کیلومتر
