بعد از یک نمایش بی‌نظیر، حالا نگران عملکرد پرفراز و فرود تیم ملی در جام‌ملت‌ها هستیم.
هیچ تردیدی وجود ندارد که بازی با ژاپن بهترین نمایش تیم ملی ایران در جام‌ملت‌های آسیا بوده است و شاید حتی فراتر از آن، بهترین فوتبالی که در سال‌های اخیر از این تیم دیده‌ایم. حالا همه پذیرفته‌اند که ایران مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی در این مسابقات است و البته چنین باوری، به بیرون از مرز‌ها هم تسری یافته است. ایران در چنین حال و هوایی باید بازی نیمه‌نهایی را برابر قطر برگزار کند؛ تیمی که روی کاغذ ابدا قدرت ژاپن را ندارد و همین چندماه پیش در تورنمنت چهارجانبه اردن با ۴گل برابر ایران شکست خورد؛ بنابراین لابد همه‌چیز مهیاست برای اینکه از حالا تیم ملی را در فینال جام‌ملت‌ها ببینیم، اما غیر از ذات پیش‌بینی‌ناپذیر فوتبال و البته دشواری‌های مصاف با میزبان، یک نگرانی دیگر پیرامون عملکرد شاگردان امیر قلعه‌نویی در این بازی وجود دارد؛ سیر سینوسی که آنها از ابتدای جام در پیش گرفته‌اند.
یکی خوب، یکی بد
اگر قرار باشد بدون تعارف حرف بزنیم، تیم ایران در این دوره از بازی‌ها از کیفیت باثباتی سود نمی‌برده است. بازی اول با فلسطین برای تیم ملی خوب بود. یک گل زودهنگام و برد ۴گله، آغازی مقتدرانه در این تورنمنت به شمار می‌آمد، مخصوصا که فلسطین بعدتر برابر سایر رقبا نشان داد چه تیم جان‌سختی بوده و حتی موفق به صعود از گروه شد. با این حال بازی بعدی تیم ملی برابر هنگ‌کنگ با چنان افت کیفی شگفت‌انگیزی همراه بود که همه را به تعجب وا داشت و عذرخواهی کادرفنی و بازیکنان را به‌دنبال آورد. بازی بعدی ایران برابر امارات بار دیگر به محل نمایش قدرت ملی‌پوشان تبدیل شد. تیم امیر ۲گل سالم و ۳گل مردود زد و چهره‌ای از یک گروه فاتح و باصلابت داشت. بعد، اما دوباره نوبت به نزول رسید؛ نمایش پراشتباه و فاجعه‌بار برابر سوریه که چیزی نمانده بود با حذف باورنکردنی تیم ملی به پایان برسد. دقیقا براساس همین سینوس، فراز بعدی برابر ژاپن اتفاق افتاد و دوست و دشمن را به تحسین وا داشت، اما حالا نگرانی این است که مبادا دوباره نوبت به فرود رسیده باشد؟
فرق قطر با ژاپن
از روز هم روشن‌تر است که تجربه و توان فنی قطر را نمی‌توان با تیمی همچون ژاپن مقایسه کرد، اما عنابی‌ها یک تفاوت خطرناک با سامورایی‌ها دارند؛ اینکه می‌دانند ایران تیم برتر زمین است. در مسابقه قبلی همین حس را ایران نسبت به ژاپن داشت، بنابراین هر چقدر مردان موریاسو دماغ سر بالا و شکم‌سیر ظاهر شدند، شاگردان امیر قلعه‌نویی به آب و آتش زدند که شگفتی خلق کنند و کردند. در نتیجه باید ترسید از تیمی که با انگیزه مشابه به میدان می‌آید و قصد دارد در خاک خودش بعد از یک جام‌جهانی بد، برای دومین دوره پیاپی به فینال جام‌ملت‌های آسیا برسد. در مجموع بعید است این همان قطری باشد که به آسانی ۴گل بخورد و ببازد. برابر این تیم خطر غافلگیر شدن وجود دارد.
منبع: همشهری‌آنلاین
