«آقای کریمی قدوسی! به شناسنامه تان نگاه کنید و در آستانه ۷۰ سالگی و پیرانه سری، بیشتر به فکر آخرت تان باشید که فرمود:مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ / وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ (سوره مبارکه ق؛ آیتین ۱۸ و ۱۹) آدمى هیچ سخنى را به لفظ درنمى آورد مگر اینکه مراقبى آماده نزد او آن را ضبط مى کند.»
عصر ایران در یادداشتی نوشت: جواد کریمی قدوسی، عضو جبهه پایداری و نماینده مجلس شورای اسلامی، در شبکه ایکس (توئیتر) پستی منتشر کرده و موفق شده چندین دروغ بزرگ را در یک پست کوتاه بگنجاند و در آخر هم نوشته است: خائن و خیانت و نفاق شاخ و دم ندارد.
اما دروغ‌هایش:
۱ - ظریف در ارتش آمریکا خدمت سربازی را سپری کرده است.
۲ - ظریف با امریه آمریکایی‌ها کارمند رسمی سازمان ملل شده است.
۳ - ظریف برای خود و خانواده اش تابعیت آمریکایی گرفته است.
۴ - ظریف را آمریکایی‌ها به وزارت خارجه ایران نفوذ دادند.
۵ - ظریف، برجام را با دیکته آمریکایی‌ها امضا کرد.
در این باره چند نکته را نه از باب دفاع از ظریف (که خودش می‌تواند) که از این جهت می‌نویسیم که چنین بی اخلاقی‌های مشمئز کننده‌ای فضای سیاسی و اجتماعی کشورمان را آلوده‌تر و زشت‌تر می‌کند و دودش به چشم همه مردم ایران می‌رود. سیاسیون باید فهمند که حرف زدن شان هزینه دارد و مورد نقد قرار می‌گیرد، خاصه فردی مانند کریمی قدوسی که سیاهه دروغ هایش زبانزد خاص و عام است:
الف) در عالم انسانیت و اخلاق، اصلی وجود دارد به نام "شرافت" که می‌گوید حتی با رقیب و دشمنت نیز با شرافت رفتار کن. این حجم از دروغ پردازی‌های بی شرمانه و آشکار که از سوی یک فعال سیاسی به فردی از اردوگاه سیاسی دیگر، چه نسبتی با شرافت دارد؟
ب) حتی "یک کلاغ، چهل کلاغ" هم نکرده که آدم بگوید مبالغه کرده! کل قصه را از خودش ساخته و بافته است تا بعد از این، درباره حرف‌های بی سر و ته عده‌ای از ضرب المثل جدید "صفر کلاغ، هزار کلاغ" استفاده کنیم.
ج) یعنی در تمام این چند و چند سالی که ظریف در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل بود و بعد به ایران آمد و وزیر شد تا به امروز، هیچ کس - حتی نهاد‌های امنیتی ما - نفهمیدند ظریف در ارتش آمریکا خدمت کرده؟ (دقت کنید:خدمت در ارتش آمریکا!)
فهمیدند آمریکایی به او امریه (!) دادند که کارمند سازمان ملل شود؟ (ظریف در نمایندگی ایران در سازمان ملل مشغول بوده و کارمند این سازمان نبوده است.)
نفهمیدند تابعیت آمریکا دارد؟
نفهمیدند آمریکایی‌ها او را به وزارت خارجه ایران نفوذ دادند؟و نفهمی
دند امریکایی‌ها برجام را به او دیکته کردند؟
یعنی هیچ فرد و نهاد و سازمانی در کل جمهوری اسلامی و در ۴ دهه این‌ها را نفهمید، ولی کریمی قدوسی فهمید؟! اگر این وهن نهاد‌های اطلاعاتی نظام نیست پس چیست؟
د) گیریم که هیچ کس نفهمید و کریمی قدوسی فهمید! از ایشان می‌خواهیم مستندات و مدارکش را علنی کند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. نمی‌شود که هر کسی در شبکه‌های اجتماعی یک سنگی بیندازد و در برود و بگوید دروغ که کنتور نمی‌اندازد! اگر حرفش حرف است رویش بایستد و اگر هم باد هواست که حواله اش می‌دهیم به بند الف همین نوشتار.
ه) اگر برجام دیکته امریکا بوده، پس چرا دولت اصولگرای مطلوب کریمی قدوسی و امثال او از ابتدای روی کار آمدن شان در صدد احیای برجام برآمدند؟ نکند حسین امیرعبداللهیان را هم امریکایی‌ها قِل داده اند داخل وزارت امور خارجه ایران؟
و) آیا نباید این دروغ پردازی‌های آشکار، مورد رسیدگی قضایی گیرد؟ یا این که یک طرف هر چه خواست از دروغ و دغل را سرهم کند و اشکال ندارد و طرف دیگر، در محاصره انواع خط قرمز‌های واقعی و ساختگی باشد؟
ز) و البته با این جمله کریمی قدوسی بسیار موافقیم: "خائن و خیانت و نفاق شاخ و دم ندارد" و می‌افزاییم که دروغگو هم شاخ و دم ندارد! و آرزو می‌کنیم که‌ای کاش بینی دروغگو‌ها مانند پینوکیو دراز می‌شد
ح) اگر کسی برای تخریب کریمی قدوسی چنین دروغ‌هایی بسازد، آیا به مذاق او خوش می‌آید؟
۱- کریمی قدوسی در شبرغان افغانستان به دنیا آمده است. نام واقعی او "جمعه" است.
۲ - در سه سالگی به ایران مهاجرت می‌کند و با استفاده از شناسنامه یک کودک فوت شده ایرانی و با نامی جدید، به مدرسه می‌رود.
۳ - در دهه ۶۰ با سرویس اطلاعاتی اسرائیل مرتبط و از طریق آن وارد سیستم سیاسی ایران می‌شود.
۴ - با دستور موساد کاندیدای مجلس می‌شود و تمام هزینه‌های انتخاباتی اش را اسرائیلی‌ها تامین می‌کنند.
۵ - ماموریت ویژه او در مجلس این است که با تخریب نیرو‌های ایران دوست، زمینه را برای حذف آنها و جایگزینی افراد بی مایه فراهم کند.
باید به او گفت که حرف هایش درباره ظریف، درست مانند این بود!
بعد از تحریر:
آقای کریمی قدوسی! به شناسنامه تان نگاه کنید و در آستانه ۷۰ سالگی و پیرانه سری، بیشتر به فکر آخرت تان باشید که فرمود:مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ / وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ (سوره مبارکه ق؛ آیتین ۱۸ و ۱۹) آدمى هیچ سخنى را به لفظ درنمى آورد مگر اینکه مراقبى آماده نزد او آن را ضبط مى کند/ و سختی‌های حالت مرگ به راستى در رسید، این همان است که از آن مى گریختى.
