راه حل برای دستیابی به خواب کافی که به آن نیاز دارید در ساعات روشنایی روز نهفته است از تنظیم ریتم شبانه روزی گرفته تا یادگیری عدم نگرانی.
فرارو- شاید دستیابی به هشت ساعت خواب کامل که اغلب از آن سخن گفته می‌شود مهمل به نظر برسد. خواب سالم می‌تواند از شش و نیم تا ده ساعت در شب متغیر باشد. نوجوانان به حدود نه ساعت خواب نیاز دارند، اما با افزایش سن ما کم‌تر می‌خوابیم. علت آن چیست؟
به گزارش فرارو به نقل از دیلی تلگراف، تثبیت حافظه و پردازش اطلاعات جدید دو هدف اصلی خواب هستند و در سال‌هایی که بالغ‌تر می‌شویم به سادگی با چیز‌های جدیدی مواجه خواهیم شد. بنابراین، چگونه متوجه می‌شوید که به اندازه کافی می‌خوابید؟ اگر تحریک پذیرتر و کم‌تر همدل هستید اگر تصمیم گیری شما نامنظم و ناقص است و در روز‌هایی که وقت تان آزاد است بیش از حد می‌خوابید ممکن است پاسخ به خوابی که نیاز دارید در ساعات روز باشد.
تمام حیات روی زمین ریتم شبانه روزی درونی خود را دارد که با چرخه روز - شب که در آن تکامل یافته ایم هماهنگ است. در پستانداران از جمله انسان عمدتا نور این ریتم را با محیط مان هماهنگ می‌سازد. نتیجه مطالعه‌ای پانزده ساله نشان می‌دهد که چشم ما دارای نوع سومی از حسگر‌های نور است که سیگنال‌های طلوع و غروب را تشخیص می‌دهد و چرخه خواب و بیداری ما را با دنیای بیرونی ۲۴ ساعته مان هماهنگ می‌کند.
این سلول‌ها نسبتا به نور حساس نیستند. در مرکز اتاق نشیمن زیر نور الکتریکی شما در معرض حدود ۱۰۰ لوکس (واحد استاندارد اندازه گیری شدت سطح نور) قرار خواهید گرفت که به اندازه کافی روشن نیست که چرخه خواب و بیداری را هم تراز کند. در خارج حتی در یک روز خاکستری ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ لوکس دریافت خواهید کرد و سیگنالی قوی را ارائه می‌دهد. بنابراین، شما واقعا باید بیرون بروید تا ریتم شبانه روزی خود را تنظیم کنید.
نور صبح ساعت شبانه روزی را به جلو می‌برد (باعث می‌شود زودتر از خواب بیدار شوید و زودتر به رختخواب بروید) در حالی که نور عصر آن را به تاخیر می‌اندازد (یعنی شما دیرتر به رختخواب می‌روید و دیرتر از خواب بیدار می‌شوید). اگر نور صبح را دریافت نکنید پس دیرتر خواهید خوابید. با این وجود، اگر باید زود به سر کار بروید احتمالا تمام خواب مورد نیاز خود را نخواهید داشت و به مرور زمان دچار کم خوابی مزمن خواهید شد.
اگر وسوسه شده اید که آخر هفته را تا ظهر بخوابید باید بدانید یک یا دو روشنایی صبحگاهی را از دست خواهید داد و روز پس از پایان تعطیلی صبح از خواب بیدار شدن برای تان دشوارتر خواهد بود. این یک شیب لغزنده است. بنابراین، حتی در روز‌های تعطیل به روال خود پایبند باشید.
سیستم شبانه روزی کل زیست شناسی حتی توانایی مان در حل مشکلات را تنظیم می‌کند. در واقع، داده‌ها نشان می‌دهند که برای بزرگسالان ساعت ۱۱ صبح تا ظهر اوج زمان برای حل مشکلات و هوشیاری است. بنابراین، زمان خوبی برای انجام کار‌های سخت است. اگر نوجوان هستید عملکرد مغز دیرتر به نقطه اوج می‌رسد: حدود ساعت ۲ بعد از ظهر یا حتی بعد از آن. مطالعات نشان داده اند که اگر آزمون‌ها در اوایل بعدازظهر به جای اول صبح برگزار شوند نمرات امتحان افزایش می‌یابد.
یک چرت ۲۰ دقیقه ای، اما نه دیرتر از شش ساعت قبل از خواب نشان داده که شما را در نیمه دوم روز موثرتر می‌کند. البته اگر به خواب عمیق تری فرو بروید به جای بهبودی بیحال‌تر شده و وضعیت معکوس خواهد شد. اگر نمی‌خوابید وحشت نکنید استراحت و آرامش نیز به تثبیت حافظه و عملکرد مغز کمک می‌کند.
خواب ما توسط دو عامل آغاز می‌شود: ساعت شبانه روزی ما و محرک هومئوستاتیک برای خواب فرآیندی که از طریق آن نیاز ما به خواب از لحظه بیدار شدن به طور پیوسته افزایش می‌یابد. بخشی از انگیزه هومئوستاتیک* برای خواب ناشی از تجمع ماده‌ای در مغز به نام آدنوزین است.
کافئین گیرنده‌هایی در مغز که این آدنوزین را تشخیص می‌دهند مسدود می‌کند به همین دلیل است که با نوشیدن قهوه احساس نشاط می‌کنید. با این وجود، یک فنجان قهوه در اواخر بعد از ظهر می‌تواند شروع خواب را به تاخیر بیندازد، زیرا کافئین تا ۹ ساعت بعد هنوز در غلظت بالایی در خون وجود دارد. توصیه می‌شود که بعد از ساعت ۲ بعدازظهر کافئین مصرف نکنید.
خوردن بزرگترین وعده غذایی در روز هنگام عصر یا شب اشتباه است. فرآیند‌های گوارشی ما در طول روز کُند می‌شود. تلاش برای خوابیدن در حالی که هنوز در حال هضم شام هستید احتمالا منجر به مشکلات معده مانند رفلاکس اسید می‌شود. بنابراین، همانطور که ضرب المثل قدیمی به ما می‌گوید شما واقعا باید صبحانه را همانند یک پادشاه، ناهار را همانند یک شاهزاده و شام را همانند یک فقیر میل کنید.
اکثر افراد دچار مشکل خواب نیستند آنان استرس یا مشکل اضطراب دارند که مانع از خواب راحت شان می‌شود. بنابراین، یافتن راه‌هایی برای کاهش استرس در پایان روز بسیار مهم است. برای بسیار از افراد مدیتیشن یک تکنیک آرامش بخش فوق العاده مفید است. کیفیت خواب ما کیفیت کار و حتی زندگی مان را مشخص می‌کند. هیچ چیزی مهم‌تر از این نمی‌تواند باشد.
به غیر از نور دو عامل دیگر بر این که شما یک پرنده سحرخیز یا یک جغد شب هستید تاثیر می‌گذارد: سن و ژنتیک. شما به هیچ وجه نمی‌توانید ژنتیک را تغییر دهید. بنابراین، به نوعی والدین تان هنوز به شما می‌گویند که چه زمانی به رختخواب بروید! اگر شما یک پرنده سحرخیز هستید پس از مبارزه با آن دست بردارید و زود بخوابید.
آخرین کاری که پیش از خواب باید انجام دهیم آن است که که در پرنورترین فضای خانه بایستیم و به آینه نورانی نگاه کنیم که به طور بالقوه هوشیاری ما را بالا می‌برد. در واقع، نباید این کار را انجام دهید! سعی کنید در نورپردازی خانه پیش از خواب از نور‌های ملایم استفاده نمایید.
چند سال پیش نتیجه مطالعه‌ای انجام شده توسط پژوهشگران هاروارد نشان داد که مطالعه یک کتاب الکترونیکی و تابش نور به مدت چهار ساعت در بالاترین میزان نور آن برای پنج شب متوالی خواب را ۱۰ دقیقه به تاخیر می‌اندازد. این موضوع از نظر آماری معنی دار، اما از نظر بیولوژیکی بی معناست. این نور دستگاه تان نیست که شما را از خوابیدن باز می‌دارد بلکه اضطراب ایجاد شده توسط رسانه‌های اجتماعی، ایمیل‌های شما و اخبار است که باعث ایجاد اضطراب در شما می‌شود. در نتیجه توصیه می‌شود از شنیدن و تماشای اخبار در ساعات پیش از خواب خودداری کنید.
ما اکنون داده‌های بسیار خوب و واضحی داریم که نشان می‌دهند یک یا چند بار بیدار شدن در شب (معروف به خواب دو فازی یا چند فازی) حالت پیش فرض برای همه پستانداران است. بنابراین، اگر بیدار می‌شوید نکته کلیدی آن است که مضطرب نشوید یا تصور نکنید که این پایان خواب شماست. آرام بمانید و از چراغ‌های با نور کم و ملایم استفاده کنید. ممکن است بخواهید اتاق خواب را ترک کنید و برای مدتی کتاب بخوانید به موسیقی ملایم گوش کنید.
برای خوابیدن نیاز به کاهش کوچک، اما قابل توجهی در دمای مرکزی بدن دارید. دمای گرم محیط و تلاش برای مقابله با آن در زنان و مردان متفاوت است، زیرا زنان معمولا ریزنقش‌تر هستند بنابراین گرما را راحت‌تر از دست می‌دهند و هم چنین عضلات تولیدکننده گرمای کمتری دارند. لحاف‌های جداگانه راه حل این موضوع هستند.
با افزایش سن احتمال خروپف کردن ما افزایش می‌یابد، زیرا چربی بیش تری در زبان خود ذخیره می‌کنیم و ماهیچه‌های گلوی مان آرام‌تر می‌شوند بدان معنا که راه‌های هوایی مان ممکن است مسدود شده یا توانایی مان برای تنفس آسان را کاهش دهد. اگر محافظ‌های قرار داده شده روی گوش به شما کمک نمی‌کنند با خروپف شریک زندگی تان کنار بیایید اگر می‌توانید جای دیگری برای خواب پیدا کنید. این به معنای پایان ازدواج شما نخواهد بود بلکه آغاز زندگی مشترکی با آرامش بهتر، رنجش کم‌تر و به طور کلی احساسی شادتر خواهد بود!
*هم‌ایستایی یا هومئوستازی در زیست شناسی به معنای حفظ پایداریِ محیط داخلی بدن و ثابت نگه داشتن شرایط فیزیکی و شیمیایی جاندار است.
