سال هاست که ارتباط میگرن با اختلالات گوارشی مانند بیماری التهابی روده از منظر علمی مورد تجزیه و تحلیل و به نوعی اکتشاف قرار گرفته است. معمولا از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده سوال نمی‌کنیم که آیا سردردهای میگرنی هم دارند یا خیر اما...
هر ساله بیش از ۱ میلیارد نفر در سراسر جهان حداقل یک مرتبه دچار حمله میگرنی می‌شوند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که میگرن به طور بالقوه میتواند خطر ابتلا به چندین بیماری از جمله بیماری‌های گوارشی را افزایش دهد.
به گزارش عصرایران، بر اساس تحقیقات جدید انجام شده توسط کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی، ممکن است بین میگرن و افزایش خطر بیماری التهابی روده (IBD) نیز ارتباط تنگاتنگی وجود داشته باشد. گفتنی است که این مطالعه به وسیله مجله Scientific Reports در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.
مطالعات قدیمی حاکی از آن هستند که میگرن میتواند خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف از جمله سکته، امراض قلبی، صرع، مشکلات خواب، اضطراب و افسردگی را افزایش دهد. این گزارش‌ها از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی هستند.
میگرن همچنین با برخی از بیماری‌های گوارشی همچون سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) (یک اصطلاح کلی است که شامل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو می‌شود) در ارتباط است.
به گفته دکتر بروکس دی. کش، استاد دانشگاه و رئیس بخش گوارش، کبد و تغذیه در مرکز علوم درمانی دانشگاه تگزاس در هیوستون، سال هاست که ارتباط میگرن با اختلالات گوارشی از منظر علمی مورد تجزیه و تحلیل و به نوعی اکتشاف قرار گرفته است. نهایتا مشخص شده که این بیماری خود با سندرم‌ها و بیماری‌های مزمن گوارشی ارتباط واضح و مستقیم دارد.
علاوه بر این مطالعه‌ای که در ماه مارس ۲۰۲۱ روی داوطلبان آمریکایی انجام و توسط سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران منتشر شد، شیوع بیشتر میگرن یا سردردهای شدید را در بزرگسالان مبتلا به IBD نسبت به افراد سالم نشان داد.
در مطالعه نمایه شده به وسیله مجله Scientific Reports، محققان داده‌های بیش از ۱۰ میلیون نفر را از طریق سیستم مراقبت‌های بهداشتی سراسری شهروندان کره جنوبی تجزیه و تحلیل کردند. حدود ۳ درصد از جمعیت مورد مطالعه مبتلا به IBD بودند.
به دنبال بررسی‌ها داده ها، دانشمندان دریافتند که ریسک ابتلا به IBD در افرادی که میگرن داشتند در مقایسه با افرادی که از این بیماری رنج نمی‌بردند، به طور قابل توجهی بیشتر بود.
تیم تحقیقات همچنین داده‌ها را از طریق زیرگروه‌های بروز بیماری کرون و کولیت اولسراتیو مورد بررسی قرار دادند. افراد مبتلا به میگرن در هر دو زیر گروه در مقایسه با افراد سالم، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هر یک از این بیماری‌ها بودند.
پس از تشخیص میگرن، محققان دریافتند که شرکت کنندگان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری کرون قرار داشتند و پس از یک دوره پیگیری ۵ ساله ابتلای اکثر این افراد به کرون نیز تایید شد.
علاوه بر این، در زیر گروه‌های مطالعه شده، دانشمندان گزارش دادند که تاثیر میگرن بر خطر ابتلا به کولیت اولسراتیو در مردان بیشتر از زنان است.
دکتر رودولف بدفورد، متخصص گوارش در مرکز بهداشت پراویدنس سنت جان در سانتا مونیکا، کالیفرنیا می‌گوید: شناسایی فاکتور‌های مختل کننده سلامتی که ممکن است باعث ایجاد IBD شوند، بسیار مهم است، زیرا یک پزشک در صورت اطلاع از عوامل ایجاد یا تشدید کننده IBD، با موفقیت بیشتری میتواند اقدام به درمان بیماری کند.
وی ادامه می‌دهد: میگرن میتواند وضعیتی ناتوان کننده را رقم بزند، از این رو شناسایی افراد مبتلا و درمان آنها اهمیت بالایی خواهد داشت. ما معمولا از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده سوال نمی‌کنیم که آیا سردردهای میگرنی هم دارند یا خیر! از این رو بهتر است با توجه به اهمیت فراوان مسئله مذکور، این کار در اولویت‌های درمانی آینده قرار بگیرد.
دکتر کش افزود: «این نتایج به مجموعه تحقیقات یافته‌هایی قوی اضافه می‌کنند که نشان می‌دهند سندرم‌های درد مزمن از نظر آماری در بیماران مبتلا به سندرم‌ها یا بیماری‌های مزمن دستگاه گوارش شایع‌تر هستند. از داده‌های حاصل می‌توان برای تفسیر برخی از رویکرد‌های درمانی استفاده کرد که ممکن است هم برای علائم گوارشی و هم عصبی در بیماران مبتلا به میگرن مفید باشند. هنگامی که روابط بالینی مانند میگرن و IBD شناسایی شد، باید به سمت تلاش برای توضیح اینکه چرا این روابط ممکن است وجود داشته باشند، حرکت کنیم. این موضوع به نوبه خود میتواند ما را به سمت توسعه درمان‌های هدفمندتر و موثرتر سوق دهد که قادر به رفع اختلالات/سندرم‌های متعدد باشند».
دکتر بدفورد به محققان پیشنهاد می‌کند که به دنبال کشف ارتباطات عمقی میان شعله‌های IBD و میگرن باشند که گا‌ها همزمان رخ می‌دهند. از آنجایی که میگرن با ترشح سروتونین مرتبط است، وی محققان را تشویق می‌کند تا به بررسی این موضوع بپردازند که چگونه ناقلان سروتونین می‌توانند در دستگاه گوارش، روده کوچک و روده بزرگ نقش داشته باشند.
