نیرو‌های نظامی امریکایی امیدوار هستند در صورت بروز جنگی در آینده آن کشور از ربات‌ها به عنوان سرباز استفاده کند. قرار است ربات‌ها کار‌های کثیف، کسل کننده و خطرناک را انجام دهند که می‌توانند باعث کشته شدن صد‌ها یا حتی هزاران نفر شوند و تاکنون در طول دو دهه جنگ در خاورمیانه جان هفت هزار نظامی امریکایی را گرفته اند.
فرارو- تا زمانی که ایالات متحده ارتش دارد سربازان پیاده نظام ایالات متحده به یک شعار پایبند بوده اند: "تا زمانی که سفیدی چشمان آنان را مشاهده نکردید شلیک نکنید". با این وجود، ستوان "آیزاک مک کُردی" و جوخه سربازان پیاده نظام او که در نقش یک دشمن خیالی ایالات متحده بازی می‌کردند در ماه گذشته در بزرگترین زمین آموزشی ارتش ایالات متحده جنگیدند و خود را در برابر دشمنی بسیار متفاوت دیدند: دشمنی با لنز‌های دوربین به جای چشم و ورق فلزی به جای پوست. آنان انسان‌های عادی دارای گوشت و خون نبودند که با سربازان می‌جنگیدند بلکه ماشین بودند.
به گزارش فرارو به نقل از فارین پالسی، تعداد انگشت شماری از ربات‌های ارتش امریکا که روی هشت چرخ حرکت می‌کردند و از قدرت آتش کافی برخوردار بودند در میدان نبرد در شهر خیالی "اوجِن" به سوی سربازان یورش بردند. ربات‌ها به سوی خانه‌هایی که نیرو‌های مخالف در آن پنهان شده بودند تیراندازی کردند. پهپاد‌ها که ساعت‌ها در میدان نبرد پرسه می‌زدند بالای سر مک کردی و تیم اش پرواز کرده و بمب‌ها البته در این عملیات توپ‌های فوم دار را درست بالای سر آنان پرتاب می‌کردند. سگ‌های ربات نیز با حسگر‌هایی که بر روی سرشان قرار داشت خانه‌ها را جستجو می‌کردند.
ژنرال "رندی جورج" افسر ارشد ارتش از پنتاگون به صحنه نبرد ساختگی رفته بود تا آن را تماشا کند. چند ژنرال ارشد و تقریبا به همان تعداد چند سرهنگ نیز از پشت بام ساختمانی گچی در حال نظاره کردن نبرد بودند. برخی از آنان مچ بند‌های فلزی که روی آن نام سربازان کشته شده در عراق و افغانستان حک شده بود را بسته بودند.
نیرو‌های نظامی امریکایی امیدوار هستند در صورت بروز جنگی در آینده آن کشور از ربات‌ها به عنوان سرباز استفاده کند. قرار است ربات‌ها کار‌های کثیف، کسل کننده و خطرناک را انجام دهند که می‌توانند باعث کشته شدن صد‌ها یا حتی هزاران نفر شوند و تاکنون در طول دو دهه جنگ در خاورمیانه جان هفت هزار نظامی امریکایی را گرفته اند.
با این وجود، تمام ماشین‌ها برای بهترین زمان آماده نیستند. در طول عملیات تمرینی که "پروژه همگرایی" نام داشت و برای آزمایش ربات‌ها در سناریو‌های جنگی واقعی طراحی شده بود آنها با گلوله‌های واقعی روبرو نشدند. ربات‌ها دید محیطی ندارند. هم چنین، ربات‌ها نمی‌توانند به سادگی با چرخاندن سر خود مانند یک سرباز انسان به چپ یا راست نگاه کنند. هم چنین، شبکه ارتش امریکا نمی‌تواند همواره صد‌ها پهپاد را به طور همزمان بر فراز زمین نگه دارد و یا حتی به به سربازان امریکایی بگوید که کدام یک از پهپاد‌ها دوست و کدام یک دشمن هستند.
جورج و دیگر رهبران ارتش بر این باورند که تقریبا همه واحد‌های ارتش ایالات متحده تا کوچک‌ترین گشت‌های پیاده نظام به زودی پهپاد‌هایی در آسمان خواهند داشت تا حس کنند، محافظت کنند و حمله کنند و دیری نخواهد پایید که ایالات متحده ربات‌های زمینی را در تیم‌های انسان - ماشین وارد نبرد سازد. سوال این است که ارتش آمریکا چگونه می‌تواند ربات‌ها را در خط مقدم قرار دهد؟ این تمرین عملیاتی در مرکز آموزش ملی فورت ایروین واقع در بیابان موهاوی انجام شد که در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی بارستو در کالیفرنیا واقع شده است. انزوا و دور بودن از شهر و هر محل سکونت آن منطقه نکته اصلی آنجاست.
سربازان آن محدوده آموزشی عظیم را "جعبه" می‌نامند چرا که یکی از معدود مکان‌هایی در ایالات متحده است که در آنجا قادر هستید طیف الکترومغناطیسی را مسدود کنید، پهپاد‌ها را در ارتفاع ۹۱۴۴ متری به پرواز درآورده و مهمات بزرگ را بدون ایجاد مزاحمت از سوی هرگونه بازیگری شلیک کنید. فورت ایروین شامل ۱۴ شهر خیالی و ۱۲۰۰ ساختمان است. پس از ورود نیرو‌ها آنان به مدت ۲۱ روز بدون دسترسی به حمام در آنجا به سر می‌برند. زندگی در محیط بیابانی دشوار است. در تمرینی در ماه ژانویه نیرو‌های ارتش ایالات متحده مجبور بودند در برابر باد، باران، برف و گرمای طاقت فرسا مقاومت کنند.
سناریو‌ها به گونه‌ای طراحی شده اند که در هر جایی که نیرو‌های آمریکایی مستقر باشند (که در دو دهه گذشته عمدتا عراق و افغانستان بوده است) مناسب باشد. با این وجود، از سال ۲۰۱۴ میلادی تقریبا در زمان اولین حمله کرملین به اوکراین ارتش امریکا از فورت اروین برای تمرین عملیات رزمی در مقیاس بزرگ علیه نیرو‌های دشمن با الگوبرداری از ارتش آزادیبخش خلق چین و ارتش روسیه استفاده کرده است.
ایده پشت آن عملیات این است که اصطلاحا ارتش بیش‌تر حین آموزش دچار خونریزی شود نه در میدان جنگ واقعی. بنابراین، سازمان دهندگان سعی می‌کنند دشمن شبیه سازی‌شده را سخت‌تر از دشمن واقعی طراحی کنند نه مانند روس‌ها که با نقشه‌های دهه ۱۹۸۰ میلادی به اوکراین رفتند و به دنبال شهر‌هایی بودند که اصلا وجود نداشتند!
نبردی که سربازان اوکراینی در میدان نبرد داخل کارخانه فولاد آزوفستال در ماریوپل در اطراف شهر خارکف و در خلال آزادسازی خرسون تجربه کرده اند ارتش روسیه را مجبور کرده بیش‌تر خود را با شرایط ایجاد شده تطبیق دهد. سرلشکر "کرت تیلور" فرمانده مرکز آموزش ملی می‌گوید: "سیاه لشکر‌های حقوق بگیری در اطراف ایروین پرسه می‌زنند و نقش غیرنظامیانی را بازی می‌کنند که در آتش متقابل گرفتار شده اند".
سناریو‌های طراحی شده ربات‌ها را نیز شامل می‌شوند. مک کردی می‌گوید امروز ارتش ممکن است سه جوخه در یک حمله اولیه مستقر کند: یکی برای تثبیت دشمن در جای خود، دیگری برای مانور دادن روی آنها و سپس یک جوخه دیگر به عنوان ذخیره. ربات‌ها را در آن گروه از سربازان قرار دهید و آنها ناگهان فضای بسیار بیش تری برای مانور خواهند داشت. مک کردی می‌گوید: "قابلیت ربات آن است که از شما محافظت می‌کند، شما را آزاد کرده و به شما انعطاف پذیری بیش تری می‌دهد و تمام جبهه‌های دیگر دفاعی دشمن را تضعیف می‌کند".
این ممکن است در هر میدان جنگی درست از آب در نیاید مانند همه چیز‌های دیگر در اینجا پروژه همگرایی یک آزمایش است. جلوگیری از غلتیدن یک ربات در امتداد شن و سنگ آتشفشانی فورت اروین کار دشواری می‌باشد. هم چنین، سربازان هنوز هیچ گونه مهمات واقعی را به سمت ربات‌ها شلیک نکرده اند. هم چنین، مشخص نیست ربات‌ها در زمستان‌های سرد برای مثال در آلبرتا در کانادا کاربرد خواهند داشت یا خیر.
پهپاد‌ها در حال حاضر در همه جا وجود دارند شما می‌توانید یک کوادکوپتر را با قیمت حدود ۵۰ دلار در اکثر فروشگاه‌های بزرگ خریداری کنید، اما ساخت ربات‌های زمینی برای میدان‌های نبرد کار چالش برانگیزی می‌باشد. با این وجود، کل عرصه رباتیک در حال گسترش است. اوکراین پیش‌تر متعهد شده بود که بخش جداگانه‌ای برای ارائه خدمات به پهپاد‌ها و سایر وسایل نقلیه بدون سرنشین ایجاد کند. ارتش ایالات متحده ممکن است خیلی دور نباشد: در حال بررسی پیشنهادی برای اضافه کردن یک جوخه از ربات‌ها معادل ۲۰ تا ۵۰ سرباز انسان به تیم‌های رزمی تیپ زرهی خود می‌باشد که واحد‌های پیاده نظام با پشتیبانی تانک را شامل می‌شود. مقام‌های ارتش امریکا به این موضوع فکر نمی‌کنند که ربات‌ها جایگزین انسان‌ها شوند و یا آن که ربات‌ها به حل مشکل کمبود استخدام نیرو در ارتش کمک کنند. آنان، اما بر روی ریاضی و نسبت کار می‌کنند تا نسبت ربات به انسان را در ارتش به ۲ به ۱ یا ۳ به ۱ برسانند.
اگر جنگ روسیه و اوکراین چیزی در مورد آینده جنگ به ارتش امریکا آموخته باشد آن نکته این است که سربازان باید به بالای سرشان نگه کنند. در عملیات بازسازی شده اخیر سربازان به صدای پهپاد‌ها گوش می‌دهند و تمرینات رزمی برای دفاع در برابر آنها را اجرا می‌کنند. برای زنده ماندن در میدان نبرد مدرن سربازان مجبور هستند خود را کوچک‌تر و تقریبا نامرئی کنند. مهمات سرگردان می‌توانند ساعت‌ها بر فراز میدان نبرد منتظر بمانند و اگر اپراتور ضعیف‌ترین حرکت را حس کرد آماده اقدام هستند. نیرو‌های دشمن ساختگی فورت اروین دارای ۱۰۵ گروه پهپاد هستند و می‌توانند همزمان با ده‌ها تا صد‌ها پهپاد حمله کنند.
نیرو‌های آمریکایی احتمالا باید گوشی‌های آیفون و اندروید‌های خود را که در طیف الکترومغناطیسی موج می‌زند خاموش کنند. تیلور می‌گوید: "گوشی تلفن همراه برای سربازان به مثابه یک تله است. ما به سربازان نشان دادیم که گوشی تلفن همراه می‌تواند جان شان را در میدان نبرد بگیرد". تیلور و تیم اش اخیرا یک بالگرد آپاچی غیر قابل شناسایی را دیدند که در حال عبور از سیستم دفاع هوایی آنان بود. این شناسایی از طریق گوشی تلفن همراه آیفون خلبان که با سرعت ۱۹ کیلومتر بر ساعت در بیابان در حرکت بود امکان پذیر شد. جنگ فناوری با سرعت سال نوری در حال حرکت است.
جورج تنها شش ماه است که مشغول به کار بوده، اما پیش‌تر در برنامه‌های تسلیحاتی ارتش نقش داشته است. ارتش برنامه‌های پهپاد RQ-۱۱ Raven و RQ-۷ Shadow را لغو کرد برنامه‌هایی که تقریبا یک دهه به طول انجامید تا ایجاد شوند و سربازانی که از سرعت آهسته آن ناراحت بودند. چین تقریبا در هر بخش از زنجیره تامین پهپاد و رباتیک آماده است.
با فراگیر شدن پهپاد‌ها ارتش امریکا برنامه شناسایی هواپیمایی آینده را لغو کرده اند. هم چنین، رهبران نظامی امریکایی می‌خواهند تولید یک نوع بالگرد بلک هاوک را متوقف کنند. با این وجود، این هنوز یک سوال باز است که آیا ارتش اختیار خرید و ساخت پهپاد‌های ارزان قیمت مانند پهپاد‌های اوکراینی را دارد یا خیر. جورج به دنبال کسب اختیارات برای انجام این کار است، اما صنعت دفاعی این ایده را دوست ندارد که ارتش خریدار سلاح کم‌تر قابل پیش بینی باشد. بسیاری از شرکت‌ها خواهان ثبات قرارداد‌های چند ساله هستند.
موضوع بعدی سیستم به اشتراک گذاری اطلاعات ارتش است که مجموعه سرور‌هایی شبیه مجموعه پخش ضبط صوت همراه با سیم‌های بهم ریخته را شامل می‌شود که بسیاری از آنها سال‌ها پیش باید به روز می‌شدند. در عوض، سربازان می‌خواهند مأموریت‌های خود را از طریق تبلت‌ها و آیفون‌ها انجام دهند. فراخوانی دستورات از یک تبلت نیز می‌تواند ارتش را سریع‌تر کند. پیش از این، تحلیلگران اطلاعاتی ارتش ایالات متحده به رادار‌ها و سیگنال‌های رهگیری توجه کرده و در تلاش بودند خط مناسبی از داده‌ها را بیابند تا ببینند دشمن چه سلاح‌هایی دارد و کجاست. اکنون هوش صنوعی نیز در یافتن سیگنال در میان نویز کمک کننده است. هدف این است که سرعت تصمیم گیری درباره هدف گیری را به دقیقه و ثانیه کاهش دهید تا با دشمنانی که به همان اندازه سریع هستند رقابت کنید.
کشتن ربات‌ها ممکن است سخت‌تر باشد، اما باید توجه داشت که ربات‌ها غریزه ندارند و فاقد کنجکاوی هستند. با این وجود، ایده ایجاد ربات‌هایی که از کنجکاوی و غرایز برخوردار باشند نیز وحشتناک است. آیا مقام‌های نظامی نگران ایجاد ترمیناتور‌ها هستند؟ کارشناسان اذعان دارند که ربات‌های آینده ممکن است به دو دسته قانون نیاز داشته باشند: یکی برای زمان صلح و دیگری برای جنگ.
با حمله نیرو‌های روسی به اوکراین شاهد اهمیت چندانی قائل شدن برای ویژگی‌های ایمنی مانند سوئیچ‌های مسئول کشتار نیستیم سوئیچ‌هایی که در صورت دریافت فرمانی که با کد‌های رمزگذاری کنترل کننده مناسب امضا نشده باشد ربات را مجبور می‌کند تا تمام عملیات را متوقف کند. از سوی دیگر، سازمان ملل متحد به این گونه مسائل اهمیت زیادی می‌دهد. کمیته اول (خلع سلاح و امنیت بین المللی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیش نویس قطعنامه‌ای را در مورد سلاح‌های خودمختار در ماه نوامبر تصویب کرد و اعلام کرد که یک عامل انسانی باید همیشه در جریان باشد. قانون جنگ نحوه استفاده از سیستم‌های رباتیک را تعیین می‌کند. با این وجود، دانشمندان هنوز در سطح پایه برای ایجاد رشته رباتیک هستند درست مانند اساتید دانشگاه استنفورد که پروتکل‌های شبکه‌ای را که منجر به اینترنت می‌شد ساختند.
