موسفیدان محله کن با قدیمی‌ترین مدرسه غرب تهران خاطره‌های بسیار دارند. حدود ۸ دهه پیش بود که کلنگ ساخت مدرسه بهمن در بخش مرکزی کن به زمین زده شد تا چند نسل از کودکان و نوجوانان کن و آبادی‌های اطراف خواندن و نوشتن را در کلاس‌های درس این مدرسه خاطره‌انگیز فرابگیرند.
ساخت دبستان بهمن، اما برای اهالی کن در حکم گامی بلند به سوی روش‌های نوین آموزش بود. اگرچه بیش از ۳ دهه طول کشید تا مقاطع بالاتر تحصیلی به مدارس کن راه پیدا کند، اما تا پیش از ساخت این مدرسه، بچه‌ها در مکتبخانه‌ها با روش‌های آموزش سنتی سواد خواندن و نوشتن یاد می‌گرفتند و تحصیل در مقاطع بالاتر برای بسیاری از آن‌ها رویایی دست‌نیافتنی بود.
به گزارش همشهری آنلاین، در خاطرات اهالی کن نام و خاطرات نخستین معلمان مکتبخانه‌های کن از جمله «آمیرزا احمد» و «آمیرزا عماد» سینه به سینه نقل شده؛ آن‌ها که بیش از ۱۵۰ سال پیش و در روزگاری که از مدرسه و نظام‌های جدید آموزش خبری نبود در مکتبخانه‌ها سواد خواندن و نوشتن و خط و خوشنویسی یاد می‌دادند.
درباره نخستین مدرسه کن به لطف مطالبی که در نخستین شماره از سالنامه فرهنگ کن ثبت شده، اطلاعات خوبی در دسترس است. علایی‌نژاد، مدیر مدرسه بهمن، در اولین شماره این سالنامه که سال ۱۳۳۸ منتشر شد در باره ساخت نخستین مدرسه کن و پذیرش نخستین دانش‌آموزان کن و روستا‌های اطراف در این دبستان نوشته است: «مهرماه ۱۳۲۷ طبق ابلاغ اداره فرهنگ حومه تهران، اینجانب (علایی‌نژاد) به سمت مدیریت دبستان بهمن کن منصوب و مشغول کار شدم. در آن تاریخ در تمام بخش کن فقط یک باب دبستان در مرکز بخش کن وجود داشت که شش کلاسه بود، ولی تعداد ۱۳۰ دانش‌آموز در چهار اتاق مشغول تحصیل بودند. عده کارکنان دبستان یک‌نفر مدیر و چهار نفر آموزگار و دو نفر خدمتگزار بود و اثاثیه موجود دبستان تمامی فرسوده و به‌ناچار از آن‌ها استفاده می‌شد.»
ثبت‌نام نخستین دانش‌آموزان کن و روستا‌های اطراف در این مدرسه شرایط ویژه‌ای داشت. علایی‌نژاد در بخش دیگری از یادداشت خود به پیگیری مدیران مدرسه از خانواده دانش‌آموزان اشاره کرده و نوشته است: «برای اینکه اهالی با علاقه اطفال خود را به دبستان بفرستند، ضمن تماس با فردفرد آن‌ها و مذاکره درباره فواید آموزش و پرورش، بیش از یک‌ماه نگذشت که تعداد دانش‌آموزان به ۲۳۰ نفر رسید. بخش کن متجاوز از ۲۰ دهکده تشکیل شده و وقتی‌که وضع مرکزی بخش از لحاظ فرهنگ به نحوی بوده که فوق ذکر شد، معلوم است که وضع قراء تابعه‌اش چه نحو خواهد بود.»
کنی‌ها تا میانه دهه ۳۰ مدرسه‌ای در مقاطع بالاتر تحصیلی نداشتند و همین مسئله موجب شده بود بسیاری از دانش‌آموزانی که مقطع دبستان را در کن گذارنده بودند به دلیل فاصله زیاد تا تهران از تحصیل در مقاطع بالاتر محروم شوند.
سال ۱۳۳۴، اما کلنگ ساخت دبیرستان کن در زمینی به مساحت ۳ هزار متر مربع در دل آبادی کن به زمین زده شد تا شماری از آن دانش‌آموزان فرصتی برای ادامه تحصیل در محل زندگی خود پیدا کنند. پس از مشارکت اهالی کن در ساخت مدرسه، در سال ۱۳۳۵ حدود ۳۰ نفر در مقطع دبیرستان ثبت نام کردند.
