رسانه عبری زبان معاریو ادعا کرد، جنگندههای اسرائیلی آماده انجام اقدام بودند، اما نتانیاهو دست آخر تصمیم گرفت که در لحظه آخر این اقدام را انجام ندهد.
نتانیاهو به وزرای کابینهاش دستور داده تا در مورد ایران اظهارنظر و مصاحبه مطبوعاتی نکنند.
به گزارش فارس، رسانههای اسرائیلی خبر دادند که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر این رژیم به وزرای کابینه خود دستور داده تا در مورد ایران هیچگونه اظهارنظر و مصاحبه مطبوعاتی انجام ندهند.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعلام کرد که در نخستین ساعت بامداد روز (یکشنبه ۲۶ فروردین ماه) نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طی عملیات «وعده صادق» با رمز مقدس «یا رسول الله (ص)» با موفقیت اهدافی را در داخل سرزمینهای اشغالی با دهها فروند موشک و پهپاد مورد اصابت قرار دادند.
به دنبال حملات شنبه شب و بامداد یکشنبه ایران به اسرائیل، رسانههای خبری از ترس و وحشت ساکنان سرزمینهای اشغالی از وضعیت پیش آماده خبر دادند.
رسانه عبری زبان معاریو ادعا کرد، جنگندههای اسرائیلی هم آماده انجام اقدام بودند، اما نتانیاهو دست آخر تصمیم گرفت که در لحظه آخر این اقدام را انجام ندهد.
روزنامه معاریو با طرح این ادعا که بعد از حمله گسترده پهپادی و موشکی ایران علیه اسرائیل، ارتش رژیم صهیونیستی تا آستانه انجام عملیات پاسخ هم پیش رفت نوشت نتانیاهو در لحظه آخر دستور لغو آن را صادر کرد.
این رسانه عبری زبان ادعا کرد، جنگندههای اسرائیلی هم آماده انجام اقدام بودند، اما نتانیاهو دست آخر تصمیم گرفت که در لحظه آخر این اقدام را انجام ندهد.
معاریو در ادامه ادعای خود، این تصمیم نتانیاهو را به گفتگوی تلفنی وی با جو بایدن رئیس جمهور آمریکا مربوط دانست.
در این بین شبکه ۱۳ تلویزیون رژیم صهیونیستی هم در گزارشی که در این شبکه منتشر شد، نتانیاهو را به بزدلی و از بین بردن توان بازدارندگی اسرائیل به دلیلی سیاستهای ناکارآمدش متهم کرد.
سیوی عوفادیا نویسنده این گزارش بعد از پرداختن به اکثر اظهارات نتانیاهو طی چند دهه اخیر در مورد ایران، آورده است، از اواسط دهه نود نتانیاهو نخست وزیر، دولت ایران را به عنوان بزرگترین خطر تهدید کننده اسرائیل اعلام کرده است، اما امروز و در فاصله کمتر از یک روز از حمله بالفعل ایران به اسرائیل، فقط این پرسش را میتوان مطرح کرد که، چگونه کسانی که از وجود خطری که از سوی تهران ما را تهدید میکند، باید چنین شکست راهبردی خطرناکی را متحمل میشدند؟ واقعا بین ادعاها، اظهارات و وعدههای امنیتی که به ما میدهند با واقعیتها چقدر فاصله وجود دارد؟