با گذری به سایت‌های فروش اینترنتی با آگهی‌های مختلف خرید خانه روبه‌رو خواهیم شد.
آپارتمانی ۱۳۵ متری و نوساز در ولنجک متری ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد و و ارزش این آپارتمان ۳۳۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است.
به گزارش سرانه، وقتی صحبت از نرخ مسکن می‌شود، حتی در پایین‌ترین منطقه تهران نیز نرخ بر پایه میلیارد است. هر روز هم خبر‌هایی در فضای مجازی دست به‌دست می‌شود که خرید خانه آرزویی دست نیافتنی شده و حتی به قول آن خواننده معروف که می‌گفت «به فکر یک سقفم» دیگر در فکرمان هم خرید خانه جایی ندارد.
حال در همین آشفته حالی و آرزو‌هایی که امیدی به رسیدنشان نیست، افرادی به راحتی خانه‌هایی آنچنانی می‌خرند که این نیز برای بسیاری از اقشار جامعه آرزو است.
با گذری به سایت‌های فروش اینترنتی با آگهی‌های مختلف خرید خانه روبه‌رو خواهیم شد.
در یکی از آگهی‌های فروش آپارتمان، آپارتمانی ۱۳۰ متری، ۲ خوابه با سال ساخت ۱۳۸۴ متری یک میلیارد و ۷۰۰ هزار تومان در ولنجک به فروش می‌رسد و ارزش این آپارتمان ۲۲۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است.
در آگهی دیگر آپارتمانی ۱۳۵ متری و نوساز در ولنجک متری ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد و و ارزش این آپارتمان ۳۳۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است.
در ادامه به آگهی‌های خرید خانه در مناطق پایین تهران سر زدیم که همین هم برای بیشتر مردم آرزو شده است.
خانه‌ای ۵۲ متری در سلسبیل با سال ساخت ۱۳۹۵ با نرخ ۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد.
در آگهی دیگر، آپارتمانی ۶۵ متری در استاد معین با سال ساخت ۱۳۹۸ با نرخ ۲ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان به فروش می‌رسد.
با گشتی در آگهی‌های اینترنتی به این موضوع رسیدیم که متاسفانه با قیمت خرید خانه در مناطق پایین تهران تنها قادر به خرید یک متر خانه در ولنجک هستیم. در واقع آن از ما بهترانی که در برج‌های آنچنانی سکوت دارند می‌توانند به اندازه متراژ خانه خود در مناطق پایین تهران خانه بخرند.
این در حالی است که بسیاری از مردم آرزوی خرید یک قوطی کبریت ۳۰ متری دارند.
برآیند و تحلیل نظرسنجی از سازنده‌ها و فعالان ساختمانی درباره وضعیت بازار ساخت وساز و مسکن در اسفند ماه در نمره ۵۷.۷۸ شامخ کل ساختمان، منعکس شده است.
به گزارش دنیای اقتصاد اگرچه نمره شامخ کل از عدد ۵۰ بالاتر است، اما در این گزارش مولفه‌هایی وجود دارد که بالاتر رفتن عدد آنها نشان‌دهنده بهتر شدن شرایط نیست؛ به عنوان مثال بالاتر رفتن عدد مربوط به هزینه ساخت در شاخص قیمت خرید مصالح و مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت وساز به معنای تورم بالاتر و بدتر شدن اوضاع است، اما عدد حاصل از آن بر شامخ کل اثر گذاشته و آن را افزایش می‌دهد؛ بنابراین الزاما بالاتر بودن عدد شامخ کل از ۵۰ به معنای بهتر شدن صددرصدی اوضاع نسبت به ماه قبل نیست؛ بنابراین بررسی آیتم به آیتم شاخص‌های مورد پرسش در نظر سنجی از مدیران شرکت‌های ساختمانی از اهمیت بیشتری نسبت به استناد به عدد شامخ کل برخوردار است.
گزارش اسفندماه و جدول نمرات شاخص‌های مورد بررسی در گزارش اسفند ماه شامخ بخش ساختمان نشان می‌دهد، شاخص بیان کننده «اوضاع قیمت تمام شده ساخت مسکن»، در بدترین وضعیت از تیرماه ۱۴۰۲ به بعد، قرار گرفته است. عدد مربوط به این شاخص ۶۲ گزارش شده است که اگر زیر ۵۰ برود، یعنی تورم ساخت پایین آمده است و هر چه بالاتر برود نشان دهنده افزایش سرعت رشد قیمت تمام شده ساخت مسکن است. بررسی‌ها نشان می‌دهد علت این موضوع می‌تواند شکل گیری شرایط تورمی در بازار نهاده‌های ساختمانی در زمستان به‌خاطر «انتظارات تورمی» متاثر از اوضاع دلار در پایان سال گذشته باشد.
شاخص بیان کننده «وضعیت فروش واحد‌های ساخته شده از سوی سازنده‌ها» در اسفندماه، اما در بهترین وضعیت از ابتدای ۱۴۰۲ به بعد قرار گرفت (عدد ۵۷) که البته، چون تا ۱۰۰ فاصله دارد، این رشد شاخص به معنای بهبود کامل اوضاع نیست؛ پایان سال گذشته معاملات مسکن یک رشد خفیف را به‌خاطر «تقاضای سرمایه‌ای ناشی از تحریک با انتظارات تورمی» پیدا کرد.
از سوی دیگر، شاخص بیان کننده وضعیت «قیمت مصالح ساختمانی» شرایط حادتر را در اسفند پیدا کرد و روی عدد ۶۹ قرار گرفت؛ این موضوع نیز به خاطر بروز تورم در بازار مصالح بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد، شاخص «انتظارات سازنده‌ها نسبت به سال ۱۴۰۳» در اسفند سال گذشته، پایین‌ترین عدد در طول انتشار گزارش‌های شامخ را ثبت کرد و روی عدد ۲۱ قرار گرفت.
این عدد رکورد کمترین امتیازی است که سازنده‌ها به چشم انداز خود از آینده کوتاه‌مدت ساخت وساز داده اند. حتی در اسفندماه‌های سال‌های قبل نیز اگر چه عدد مربوط به انتظار سازنده‌ها از فعالیت‌های ساختمانی در فروردین ماه به علت تعطیل یا نیمه تعطیل بودن فعالیت‌های ساختمانی در این ماه (به دلیل تعطیلات سال نو و …) پایین‌تر از عدد انتظارات آنها در ماه‌های دیگر بود اما، عدد ۲۱ کمترین نمره‌ای است که از ابتدای انتشار گزارش‌های شامخ (مهرماه ۱۳۹۸) به این شاخص اختصاص یافته است.
