قرارگیری در معرض سموم در سنین پایین می‌تواند منجر به اختلالات یادگیری، اوتیسم و مشکلات رفتاری در کودک شود. خودروسازان به تزریق مواد شیمیایی مضر به خودروها ادامه داده‌اند. بیشتر خودروها همچنین دارای دو ضد شعله سرطان زا بودند که ظاهراً با مشکلات تولید مثلی و عصبی مرتبط هستند. محققان به یک مقاله تحقیقاتی جداگانه نیز اشاره کردند که نشان داد افرادی که دارای بالاترین سطوح از این مواد شیمیایی در خون خود هستند، چهار برابر بیشتر از افرادی که سطوح پایینی از آن را دارند، در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان قرار دارند.
برای تعیین دقیق انواع مواد شیمیایی که به خودروها تزریق می‌شود و اینکه انسان درمعرض چه سطوحی قرار می‌گیرد، باید مطالعات بیشتری انجام شود.
به گزارش دیجیاتو، مطالعه جدید نشان می‌دهد که بوی «ماشین جدید» ممکن است به دلیل مواد شیمیایی و سرطان‌زای سمی باشد که توسط بازدارنده‌های شعله آزاد می‌شوند.
این مطالعه هشدار داد که رانندگان و مسافران آنها هر بار که سفر می‌کنند، مواد شیمیایی مضر و سمی تنفس می‌کنند.
محققان موسسه «سیاست علوم سبز» گزارش دادند که ۹۹ درصد خودروهای ساخته شده در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ حاوی یک ماده شیمیایی مقاوم در برابر شعله به‌نام تریس (۱-کلرو ایزوپروپیل) فسفات (TCIPP) بودند که می‌تواند بر سطح IQ کودکان تأثیر بگذارد و باعث سرطان‌های کشنده شود.
بر اساس این مطالعه، این ماده شیمیایی هیچ سود واقعی ندارد و درحال حاضر توسط برنامه ملی سم‌شناسی ایالات متحده به عنوان یک ماده سرطان‌زا تحت بررسی است.
محققان ۱۰۱ خودرو را در سراسر ایالات متحده تجزیه و تحلیل کردند و با آزمایش حدود نیمی از وسایل نقلیه دریافتند که دمای بالاتر باعث افزایش غلظت بازدارنده شعله می‌شود. مقدار TCIPP در تابستان دو تا پنج برابر بیشتر از زمستان بود.
آنها همچنین نمونه‌هایی از فوم صندلی نیمی از خودروها را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که آن‌هایی که حاوی TCIPP بودند غلظت بیشتری از این ماده شیمیایی در هوا داشتند.
«ربکا هوهن»، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «هر فرد به طور متوسط حدود یک ساعت در روز را در ماشین سپری می‌کند. این آمار، یافته‌ها را به ویژه برای رانندگانی که رفت و آمد طولانی‌تری دارند و مسافران کودک که تندتر از بزرگسالان تنفس می‌کنند نگران‌کننده می‌کند.»
طبق این مطالعه، نوزادان و کودکان نیز آسیب پذیرتر هستند زیرا به مدارس و قرار ملاقات با پزشک منتقل می‌شوند و از آنها بازمی‌گردند. افزایش قرارگیری در معرض مواد شیمیایی سمی می‌تواند سطح ضریب هوشی کودک را سه تا پنج امتیاز کاهش دهد. زیرا با تیروئید که هورمون‌های رشددهنده مغز ساطع می‌کند تداخل دارد.
قرارگیری در معرض سموم در سنین پایین می‌تواند منجر به اختلالات یادگیری، اوتیسم و مشکلات رفتاری در کودک شود.
خودروسازان به تزریق مواد شیمیایی مضر به خودروها ادامه داده‌اند. بیشتر خودروها همچنین دارای دو ضد شعله سرطان‌زا بودند که ظاهراً با مشکلات تولید مثلی و عصبی مرتبط هستند.
محققان به یک مقاله تحقیقاتی جداگانه نیز اشاره کردند که نشان داد افرادی که دارای بالاترین سطوح از این مواد شیمیایی در خون خود هستند، چهار برابر بیشتر از افرادی که سطوح پایینی از آن را دارند، در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان قرار دارند.
مواد شیمیایی
«پاتریک موریسون»، که بر سلامت و ایمنی ۳۵۰۰۰۰ آتش‌نشان نظارت می‌کند، گفت: «آتش‌نشان‌ها نگران هستند که مواد بازدارنده شعله به نرخ بسیار بالای سرطان آنها کمک کند.»
پر کردن محصولات با این مواد شیمیایی مضر برای جلوگیری از آتش‌سوزی در بیشتر مصارف کاربرد چندانی ندارد و در عوض شعله‌ها را برای قربانیان و به‌ویژه برای اولین واکنش‌دهنده‌های دود، سمی‌تر می‌کند.
قانونی در سال ۱۹۷۵ که تمام تولیدکنندگان مبلمان، از جمله خودروسازان، را ملزم می‌کرد تا مواد شیمیایی مقاوم در برابر شعله را به مبلمان روکش‌شده اضافه کنند، منحل شده است.
در سال ۲۰۱۳، قانون‌گذاران دریافتند که مبل معمولی ۲ تا ۳ پوند مواد شیمیایی سرطان‌زا تولید می‌کند که با مشکلات تولید مثل نیز مرتبط است.
سال بعد، یک قانون جدید ضد شعله اجرا شد که نیاز به تزریق مواد شیمیایی به محصولات روکش‌دار را حذف کرد. اما استفاده از مواد شیمیایی را ممنوع نکرد.
تا اوایل دهه ۲۰۰۰، دی‌فنیل اترهای پلی‌برومینه (PBDE) در مبلمان، وسایل نقلیه و وسایل الکترونیکی استفاده می‌شد. اما زمانی که دانشمندان آن را به مسائل رشد شناختی و تولیدمثل مرتبط کردند، محدود شد.
با این‌حال، خودروسازان با استفاده از مواد ضدشعله غیرمحدود مانند TCIPP راه‌هایی را برای حل آن پیدا کردند تا با استانداردهای اشتعال‌پذیری مطابقت داشته باشند، حتی با وجود اینکه هنوز خطرات سلامتی عمده‌ای را به همراه دارند.
اثرات مضر استفاده از مواد شیمیایی در مبلمان به طور گسترده موردمطالعه قرار گرفته است. اما شواهدی مبنی‌بر مضرات قرار گرفتن در معرض وسایل نقلیه شخصی هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است.
برای تعیین دقیق انواع مواد شیمیایی مقاوم دربرابر شعله که به وسایل نقلیه تولیدی تزریق می‌شود و اینکه انسان در معرض چه سطوحی قرار می‌گیرد، باید مطالعات بیشتری انجام شود.
یکی از نویسندگان این مقاله گفت:
«محققان می‌گویند راه‌هایی برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض مواد شیمایی، مانند باز کردن پنجره‌ها یا پارک کردن ماشین در سایه وجود دارد. اما آنچه واقعاً موردنیاز است، کاهش مقدار مواد بازدارنده شعله‌ای است که در وهله اول به خودروها اضافه می‌شود. رفت و آمد به محل کار نباید با خطر ابتلا به سرطان همراه باشد. کودکان نباید در مسیر مدرسه از مواد شیمیایی تنفس کنند که می‌تواند به مغز آنها آسیب برساند.»
