اما این مبارزات اغلب هدف دیگری هم برای افسران جوان نیز داشت و آن نشان دادن شجاعت و دلیری بود. این زخم‌ها حتی از مدال‌های شجاعت در آن زمان ارزشمندتر محسوب می‌شد و نمادی از رشادت محسوب می‌شد.
شاید شما هم جزء علاقه‌مندان به تاریخ جنگ جهانی دوم باشید و شاید هم تاکنون چندین مستند در این باره را دیده باشید، اما آیا تاکنون به این توجه کرده‌اید که بسیاری از فرماندهان ارشد ارتش آلمان نازی جای زخمی عمیق بر صورت خود دارند؟ بله، زخمی عمیق و کهنه که به شکل مرموزی اغلب در گونه چپ این افراد به‌خوبی قابل مشاهده است.
اما این زخم‌ها از کجا آمده‌اند و چرا فقط سمت چپ گونه را هدف گرفته‌اند؟
به گزارش راهنماتو، پاسخ این سوال به سنتی کاملا ساده در دانشگاه‌های نظامی المان در قرون منتهی به قرن بیستم مربوط می‌شود. سنت شمشیر بازی و مسابقات مربوط به آن که جزو لاینفک تمرینات نظامی در دانشگاه‌های افسری آن زمان بود. این دانشگاه‌ها تا پیش از قرن بیستم اغلب متلق به طبقات بالای جامعه بود که در این دانشگاه‌ها دوره افسری خود را سپری و سپس در گذر زمان به درجات بالای نظامی دست می‌یافتند.
شمشیر بازی در آن زمان چیزی همانند مسابقات ورزشی امروزی نبود بلکه با شمشیر‌های واقعی و به صورت کاملا جدی صورت می‌گرفت. در آن زمان لباس‌های محافط این افراد گونه‌ها رو پوشش نمیداد و فقط چشم‌ها و دماغ را محافظت می‌کرد. مبارزه هم کاملا جدی و واقعی بود. اما اینکه چرا فقط گونه سمت چپ هدف قرار می‌گرفت، ان هم پاسخی ساده داشت. تقریبا اغلب این افراد راست دست بودند و طبق الگوی آموزشی خود نزدیکترین و دم دست‌ترین نقطه به سمت خود را برای ضربه زدن انتخاب می‌کردند که طبیعتا گونه سمت چپ بود.
اما این مبارزات اغلب هدف دیگری هم برای افسران جوان نیز داشت و آن نشان دادن شجاعت و دلیری بود. این زخم‌ها حتی از مدال‌های شجاعت در آن زمان ارزشمندتر محسوب می‌شد و نمادی از رشادت محسوب می‌شد.
