انتظار می‌رود چین تا پیش از ۲۰۳۰ به بزرگترین اقتصاد جهان و هند تا ۲۰۵۰ به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود.
بر اساس گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، پیش‌بینی می‌شود تا ۲۰۵۰ جمعیت جهان به بیش از ۹ میلیارد نفر افزایش داشته باشد که این رقم فشار بر منابع طبیعی ضروری برای تولید انرژی و غذا را افزایش می‌دهد.
به گزارش ایمنا، پیش‌بینی‌های اقتصاد جهانی حاکی از آن است که تا ۲۰۵۰ بازار‌های نوظهور بر اقتصاد تسلط پیدا خواهند کرد، در این میان پیش‌بینی‌ها حاکی از افول دوپله‌ای ایالات‌متحده از جایگاه برترین اقتصاد جهان و قرار گرفتن آن پس از چین و هند است.
بر اساس گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، پیش‌بینی می‌شود تا ۲۰۵۰ جمعیت جهان به بیش از ۹ میلیارد نفر افزایش داشته باشد که این رقم فشار بر منابع طبیعی ضروری برای تولید انرژی و غذا را افزایش می‌دهد.
انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی جهان تا سال ۲۰۵۰ به‌طور تقریبی چهار برابر شود، با این حال نرخ رشد تولید ناخالص داخلی در چین و هند طی دهه‌های آینده کاهش خواهد داشت و قاره آفریقا به بالاترین نرخ رشد اقتصادی در سطح جهان بین ۲۰۳۰ تا ۲۰۵۰ دست پیدا می‌کند، علاوه‌بر این پیش‌بینی می‌شود تقاضای جهانی انرژی تا ۸۰ درصد افزایش داشته باشد.
از سوی دیگر انتظار می‌رود برای تطبیق جمعیت رو به رشد با ترجیحات غذایی در حال تحول، زمین‌های کشاورزی جهانی در دهه آینده برای پاسخ‌گویی به تقاضای فزاینده مواد غذایی گسترش پیدا کند که این اتفاق با سرعت کاهشی رخ خواهد داد، در نتیجه رقابت شدیدی برای منابع زمین در دهه‌های آینده پیش‌بینی می‌شود. چین و هند نیز با پیری قابل‌توجهی از جمعیت مواجه خواهند شد و انتظار می‌رود نیروی کار چین تا ۲۰۵۰ کاهش داشته باشد.
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد چین تا ۲۰۵۰ بزرگترین اقتصاد جهان باشد و به‌طور تقریبی ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص دهد. این کشور در حال حاضر از ایالات‌متحده پیشی گرفته و به بزرگترین اقتصاد جهان از نظر برابری قدرت خرید (PPP) تبدیل شده است.
علاوه‌بر این، انتظار می‌رود چین تا پیش از ۲۰۳۰ به بزرگترین اقتصاد جهان و هند تا ۲۰۵۰ به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. چین و هند به احتمال زیاد از ایالات‌متحده که در حال حاضر بزرگترین اقتصاد جهان است، پیشی خواهند گرفت.
سهم اتحادیه اروپا نیز از تولید ناخالص داخلی جهان به زیر ۱۰ درصد کاهش خواهد داشت و پیش‌بینی می‌شود اقتصاد‌های نوظهور هفت (E۷) به‌طور تقریبی دو برابر سریع‌تر از اقتصاد‌های پیشرفته G۷ رشد کنند که دلیل آن رشد متوسط سالانه منفی ۰.۳ درصدی در جمعیت در سن کار اقتصاد‌های G۷ بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۵۰ خواهد بود. انتظار می‌رود هند و بنگلادش از سریع‌ترین اقتصاد‌های در حال رشد جهان باشند و لهستان سریع‌ترین رشد اقتصادی اتحادیه اروپا را داشته باشد.
اقتصاد‌های پیشرفته امروزی، در آینده میانگین درآمد‌های بالاتری را حفظ خواهند کرد، اما بازار‌های نوظهور قرار است تا ۲۰۵۰ شکاف را به‌میزان قابل‌توجهی کاهش دهند، این تغییر فرصت‌های قابل‌توجهی را برای مشاغلی ایجاد می‌کند که مایل به سرمایه‌گذاری بلندمدت در این مناطق هستند. ترکیه نیز در این زمان هنوز پتانسیل قابل‌توجهی برای رشد دارد.
دولت‌ها برای دستیابی بازار‌های نوظهور به این رشد باید اصلاحات ساختاری را برای تقویت ثبات اقتصاد کلان، تنوع بخشیدن به اقتصاد‌ها و تقویت نهاد‌های سیاسی و حقوقی اجرا کنند.
چشم‌انداز اقتصاد جهانی با رشد سریع اقتصاد‌های نوظهور و افول اقتصاد‌های توسعه یافته دستخوش دگرگونی قابل‌توجهی است. به‌رغم موانع اقتصادی کنونی، بازار‌های نوظهور فرصت‌هایی برای سرمایه‌گذاری و توسعه دارند، با این شرایط پنج اقتصاد بزرگ جهان تا ۲۰۵۰ عبارتند از: چین، هند، ایالات‌متحده، اندونزی و روسیه.
