تاملی بر سخنان کاندیدای اصولگرا؛ بله آقای جلیلی ما از جنگ می‌ترسیم

عصرایران طی یادداشتی نوشت: سعید جلیلی با اشاره به این که دشمن با همه توانش نتوانسته است حماس را در غزه شکست دهد، به برخی رقبای داخلی توپیده و گفته که آن‌ها دارند ملت ایران را از جنگ می‌ترسانند!

 این که حماس و کلا مردم غزه در جنگ کنونی، مقاومت گسترده‌ای در برابر رژیم ظالم و غاصب صهیونیستی داشته اند، امری مسلم و ستودنی است و امید که بتوانند بر دشمن غالب شوند و روزی تمام فلسطین آزاد شود و به صاحبان واقعی‌اش بازگردد.

اما باید عقلگرایانه گفت که جنگ، اساساً پدیده ترسناکی است و هر انسان عاقلی باید از جنگ بترسد و بپرهیزد و البته اگر جنگی علیه او شکل گرفت باید تا پای چان در برابر متجاوز بایستد، همان گونه که ملت صلح طلب ایران، ۸ سال تمام در برابر ارتش بعثی عراق ایستادند و نگذاشتند حتی یک وجب از خاک این میهن، از دست برود.

جنگ در شعار و ادبیات و حماسه سرایی، البته چیز پرشکوهی است ولی در ذات خود، مرگ و نابودی و فراق و اندوه دارد و کدام انسان عاقلی خواهان این هاست.

همین غزه را که آقای جلیلی به درستی از آن حمایت می‌کند و به غلط به آن استناد می‌کند که نباید از جنگ ترسید را ببینید: در جنگ اخیر ۱۲۰ هزار نفر از اهالی این منطقه که عمدتاً هم کودک هستند شهید و مجروج شده اند،

قریب به اتفاق مردم این منطقه درگیر قطحی گسترده‌اند و کودکان معصوم در برابر چشمان پدران و مادران خود به دلیل گرسنگی و بیماری جان خود را از دست می‌دهند و والدین‌شان کاری جز شیون و گریه از دست‌شان بر نمی‌آید،

تقرییاً تمام غزه با خاک یکسان شده و همه زیرساخت‌های از بیمارستان و مدرسه گرفته تا مزارع کشاورزی و مساجد و… از بین رفته اند،
بیماری‌های مختلف در فقدان سیسم درمانی در حال شیوع است و مشخص نیست چه تعداد از مردم مظلوم غزه را به کام مرگ خواهد کشاند و…

این صحنه‌های رقت انگیر که سند جنایت‌های اسرائیل در غزه است دقیقاً پیش روی ماست و همه با چشم خود می‌بینند که جنگ چه آثار مخرب و وحشتناکی دارد و آن وقت، جناب جلیلی خیلی راحت و آسوده خاطر می‌کند ببیند که دشمن نتوانسته حماس را شکست دهد؟ پس ما را از جنگ نترسانید!

اهل شعار و هیاهو، انگ ترسو بودن نزنند که ما همان ملتی هستیم که در درازنای تاریخ برای وطن‌مان از دادن سرهایمان نیز دریغ نکرده‌ایم و پایش بیفتد، باز هم برای ایران خواهیم جنگنید. اما ترس عاقلانه از جنگ منافاتی با شجاعت حماسی در جنگ ندارد:

ما از جنگ می‌ترسیم چون نمی‌خواهیم عزیزان‌مان جلوی چشمان‌مان پرپر شوند، همان طور که جگرگوشه‌های مردم غزه، مقابل دیدگان‌شان می‌سوزند و از بین می‌روند.

ما از جنگی می‌ترسیم چون نمی‌خواهیم بناهایی که در طول سال‌های دراز، آجر به آجر ساخته ایم، از کارخانه و سد و نیروگاه گرفته تا جاده و بیمارستان و مدرسه و دانشگاه، با فرویختن بمب‌ها در لحظه‌ای نابود شوند.

ما از جنگ می‌ترسیم چون هنوز آثار خرابی‌های جنگی که ۳۵ سال قبل تمام شده، در خوزستان و بسیاری جاهای دیگر باقی است

ما از جنگ می‌ترسیم چون هنوز بسیاری از خانواده‌ها چشم انتظار عزیزان مفقودالاثرشان هستند

ما از جنگ می‌ترسیم چون هنوز برادران و پدرانمان در آسایشگاه‌های جانبازان بستری‌اند

ما از جنگ می‌ترسیم چون نمی‌خواهیم باز هم ۳۰۰ هزار تن از بهترین فرزندان این مملکت را از دست بدهیم

ما از جنگ می‌ترسیم چون نمی‌خواهیم خانه‌هایمان بر سر خانواده‌هایمان آوار شوند

ما از جنگ می‌ترسیم چون می‌دانیم که هر جنگی، توسعه ما را ده‌ها سال و شاید بیشتر عقب خواهد انداخت

ما از جنگ می‌ترسیم چون می‌دانیم حتی اگر پایانش پیروزی ما باشد، راهش از میان دریای خون خودمان خواهد گذشت

ما از جنگ می‌ترسیم و به همین دلیل جلیلی و ظریف را فرستادیم که بروند و با قدرت‌های جهانی مذاکره کنند و الا به جای این که آن‌ها از این پایتخت به آن پایتخت بفرستیم، یکراست می‌رفتیم و با همه آن‌ها می‌جنگیدیم.

خرمشهر ۳۵ سال بعد از آزادی

بله آقای جلیلی! اگر دادن شعارهای حماسی در ستایش جنگ در جمع هواداران‌تان که برایتان هورا می‌کشند برای شما رأی می‌آورد ولی برای میهن ما، چیزی جز خون و خرابی ندارد.

بله! ما از جنگ می‌ترسیم ولی اگر نیاز باشد، از جنگیدن نخواهیم ترسید و شجاعانه برای ایران خواهیم جنگید که خون‌مان از خون ایرانیانی شجاعی که در طول تاریخ برای این مرز و بوم جنگیدند و جان دادند رنگین‌تر نیست اما برخلاف بعضی ها، جنگ را دوست نداریم.

پی نوشت:
چقدر بد است که برای این که ثابت کنی «جنگ بد است»، باید کلی بنویسی!