«دوران رقابت انتخابات تمام شده و الان دوران رفاقت آغاز شده است. آقای پزشکیان دست خود را به سوی دیگران دراز کرده و دیگران هم باید به او کمک کنند. همکاری نکردن با رئیس‌جمهور یا خدای نکرده چوب لای چرخ گذاشتن رقابت محسوب نمی‌شود، بلکه خیانت به کشور و همه مردم است.»
محسن رهامی فعال سیاسی اصلاح طلب، با بیان اینکه هر انتخابات دو مرحله رقابت و رفاقت با اقتضائات مخصوص خود را دارد، اظهار کرد: در مرحله رقابت، احزاب و جریان‌ها با بیان نقاط قوت نامزد خود و نقاط ضعف نامزد رقیب، تلاش می‌کنند رای مردم را بدست آورده و برنده انتخابات شوند، اما وقتی نتیجه انتخابات مشخص شد، نامزد پیروز رئیس‌جمهور حزب و جریان خود یا رئیس‌جمهور کسانی که به او رای داده‌اند نیست، بلکه رئیس جمهور همه مردم است و باید مسئولیت‌هایی که قانون اساسی به او داده است، را اجرا کند.
به گزارش ایسنا، بخش‌هایی از گفت و گوی رهامی را در ادامه می‌خوانید:
ایفای نقش مهم ریاست‌جمهوی و به نتیجه رساندن برنامه‌ها بدون رفاقت و همکاری رقبای انتخاباتی رئیس‌جمهور و سایر دستگاه‌های و ارکان نظام ممکن نیست. رئیس‌جمهور حتی اگر بخواهد رضایت هواداران خود را حفظ کند باید دست خود را به سوی همه رقبا و نهادهای دیگر نظام دراز کند.
دوران رقابت انتخابات تمام شده و الان دوران رفاقت آغاز شده است. آقای پزشکیان دست خود را به سوی دیگران دراز کرده و دیگران هم باید به او کمک کنند. همکاری نکردن با رئیس‌جمهور یا خدای نکرده چوب لای چرخ گذاشتن رقابت محسوب نمی‌شود، بلکه خیانت به کشور و همه مردم است.
همه کسانی که به پزشکیان رای داده‌اند یا به رقیبان او رای داده یا کسانی که کنار نشستند باید بدانند همه داخل یک کشتی بزرگ به نام ایران سواریم که اگر این کشتی آسیب ببیند همه ضرر خواهند کرد. بنابراین همه در حد توان خود باید کمک کنند مخصوصا کسانی که تریبون در اختیار دارند.
باید نتیجه انتخابات دادن امید به مردم باشد. باید همه با همکاری هم دنبال حل مشکلات مردم باشند تا آنها که در انتخابات شرکت کردند، نتیجه حضور خود را دیده و آنها هم که مشارکت نکردند، به این نتیجه برسند که اگر شرکت می‌کردند، نتیجه بهتری می‌گرفتند. مردم باید احساس کنند که صرفا با صندوق رای می‌توانند شرایط را بهبود ببخشند. همه باید کمک کنند تا این احساس ایجاد شود که صندوق رای نقش مهمی در حل مشکلات اقتصادی داشته و تنها راه اصلاح امور است.
آقای پزشکیان ادامه دهنده دولت کسی نیست، بلکه دولت خود را تشکیل می‌دهد. دولت او باید برنامه‌های اداره کشور را براساس اقتضائات پیش ببرد و دولت و سایر قوا و نهادها باید با همکاری هم مسیری را طی کنند که نتیجه آن کاهش مشکلات کشور و افزایش امید مردم باشد.
