باستان شناسان با بررسی اسکلت کشف کردند که مرد قرون وسطایی پس از قطع عضو از یک اندام مصنوعی غیرمعمول استفاده می‌کرده است: یک چاقوی آهنی.
باستان شناسان در سال ۱۹۸۵ یک گورستان قرون وسطایی را در شمال ایتالیا کشف کردند که در طول سال‌های بعد بقایای ۲۲۲ نفر در آن پیدا شد.
به گزارش عصرایران، در میان این بقایا، اسکلت یک مرد بالغ برجسته بود، زیرا به نظر می‌رسید دست او از قسمت میانی ساعد قطع شده باشد.
اما داستان عجیب‌تر نیز شد. باستان شناسان در سال ۲۰۱۸ دوباره به بررسی این اسکلت پرداخته و شواهدی را کشف کردند که نشان می‌داد مرد قرون وسطایی پس از قطع عضو از یک اندام مصنوعی غیرمعمول استفاده می‌کرده است: یک چاقوی آهنی.
گورستانی که بقایای این مرد در آن پیدا شد به نظر می‌رسد توسط لانگوبارد‌ها (Longobards)، مردمی آلمانی که در قرون وسطی بر ایتالیا حکومت می‌کردند، ساخته شده باشد. قدمت اسکلت با دست قطع شده، معروف به تی یو اس ۳۸۰، به بین قرون ششم و هشتم میلادی باز می‌گردد. این فرد هنگام مرگ بین ۴۰ تا ۵۰ سال سن داشته است.
به گفته پژوهشگران، به نظر می‌رسد دست این مرد به واسطه ضربه‌های شدید قطع شده باشد، اما از چگونه و چرایی آن به طور دقیق آگاه نیستند. او ممکن است تحت نوعی عمل جراحی قرار گرفته باشد یا با توجه به فرهنگ خاص جنگجوی مردم لانگوبارد، دست خود را در یک مبارزه از دست داده باشد. همچنین، احتمال قطع دست وی به عنوان یک مجازات وجود دارد.
مساله آشکار این است که بقایای این مرد نشانه‌هایی از استفاده از اندام مصنوعی را نشان می‌دهد. وی سال‌ها پس از قطع عضو زندگی کرده است و در شرایطی که جراحات وی به خوبی بهبود یافتند، اما در بافت وی پینه ایجاد شده بود. پینه لایه ضخیمی از پوست است که در نتیجه قرارگیری سطح در معرض اصطکاک ایجاد می‌شود. استفاده از اندام مصنوعی می‌تواند دلیل این شرایط باشد.
دندان‌های این مرد نشانه‌هایی از ساییدگی شدید را نشان می‌داد و سرنخ‌هایی را برای پشتیبانی از این نظریه ارائه کرد. در سمت راست دهان دندان‌ها به حدی فرسوده شده بودند که حفره پالپ باز و موجب عفونت باکتریایی شده بود. به گفته پژوهشگران، احتمالا این مرد از دندان‌های خود برای سفت کردن تسمه‌های اندام مصنوعی استفاده می‌کرده است. وضعیت شانه‌های وی نیز این نظریه را تقویت می‌کنند. استخوان بالای بازوی وی کمی جابجا شده و شانه اش برآمدگی C شکل پیدا کرده بود، احتمالا به این دلیل که به طور مرتب بازوی خود را در وضعیتی غیرطبیعی نگه می‌داشته تا تواند تسمه‌ها را با دهانش بگیرد.
برای کسب جزئیات بیشتر درباره شکل اندام مصنوعی، پژوهشگران اشیائی که در کنار وی پیدا شده بود را بررسی کردند. در شرایطی که اسکلت‌های مردان دیگر در گورستان لانگوبارد نشان می‌داد دست‌ها در کنار بدن قرار گرفته اند، بازوی راست تی یو اس ۳۸۰ روی نیم تنه اش قرار داشت. در کنار بازو یک چاقوی آهنی قرار داشت که دسته آن با دست قطع شده هماهنگ بود. باستان شناسان همچنین یک سگک برنزی D شکل و بقایای یک ماده آلی که به اعتقاد آن‌ها چرم است، کشف کردند.
به گفته پژوهشگران، اندام مصنوعی احتمالا شبیه یک کلاه با سلاح تیغه‌ای اصلاح شده متصل به آن بوده است که روی دست قطع شده مرد قرار می‌گرفته و با بند‌های چرمی و سگک بسته می‌شده است.
پژوهشگران درباره این که وی چگونه از این اندام مصنوعی استفاده می‌کرده است مطمئن نیستند. ممکن است این اندام مصنوعی در انجام کار‌های روزانه مانند غذا خوردن یا برای دفاع از خود مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
اما آنچه مسلما است، وی نمی‌توانست بدون کمک دیگران زنده بماند. این واقعیت که او در دورانی پیش از مصرف آنتی بیوتیک موفق شد پس از قطع عضو همچنان به زندگی خود ادامه دهد، قابل توجه است. افراد جامعه باید به او کمک می‌کردند تا در یک محیط تمیز بماند و اقداماتی را برای جلوگیری از خونریزی انجام دهند که احتمالا از طریق مرهم‌های گیاهی صورت گرفته است.
