محمدحسین واحدی ارشد اندیشه سیاسی؛ یکی از چیزهای مهم در زندگی انسان زمان است. زمان به زندگی انسان معنا می دهد تا بر اساس آن بتواند کارهای خود را برنامه ریزی کند. زمان پیش روی ما باعث می شود ما با فکر کردن به مرگ خود بیشتر در دنیا تامل کنیم. این تامل ها باعث می شود ما به شناخت ها و معرفت های زیادی دست پیدا کنیم.زمان یکی از ابزارهای انسان برای محاسبه و برنامه ریزی کارهای خود است.
اما از سوالات مهم ما انسان ها این است که آیا زمان یک توهم است؟یا اینکه زمان زود می گذرد یا دیر می گذرد؟ زمان یک معیار اندازه گیری برای فرصت های ما و انجام کارهای مان در جهان است. اگر بخوام به اولین پرسش جواب بدهم که آیا زمان یک توهم است می توانم بگویم زمان می تواند یک توهم باشد. اما ما یک موجود ازلی نیستیم که همیشه زنده باشیم.
پس زمان نمی تواند برای ما یک توهم باشد ما ساعت را نیز برای سنجش میزان وقت مان و برنامه ریزی کارهای خود اختراع کردیم.زمان ما بر اساس میزان متابولیسم و عملکرد بدن ما نیز تعیین می شود و ما هم با یک دیگر از نظر میزان زمان و عملکرد بدنی با یک دیگر فرق داریم.البته زمان ما در زمین بسیار متفاوت با سیاره ها دیگر و جهان های دیگر است. اما یک سوال اساسی ما این است که آیا زمان زود می گذرد؟
پاسخ به این سوال کمی پیچیده است. مثلا طبق نظریه نسبیت انیشتین برای یک نفر ممکن است زمان را دیر بگذرد و برای یک نفر دیگر زود و زمان یک امر نسبی است. مثلا شخصی که در عروسی است ممکن است گذر زمان را نفهمد مانند کسی که در ختم است.اما پاسخ مهمی که به این پرسش می توان داد این است که ذهن انسان چون برخلاف بقیه موجودات بسیار قدرتمند است.
می تواند به راحتی خاطرات بسیار دور را به راحتی به یاد بیاورد و بگوید زمان چه زود گذشت.ما اینجا نتیجه می گیریم این زمان نیست که زود می گذرد زمان سیر خود را طی می کند و این ذهن ما است کندی و زود گذری زمان را برای ما تعیین می کند. اگر ذهن ما کند کار کند زمان دیر و اگر قوی باشد زمان زود می گذرد.برای موجودات دیگر زمان زود نمی گذرد زیرا ذهن آنها ضعیف تر از انسان است.