عدم شفافیت و سایه گرایی جلیلی، باعث شده که حرف و حدیث‌هایی درباره میزان هزینه‌های ستاد او اعلام شود که البته صحت و سقم شان مشخص نیست، از جمله، عبدالرضا داوری، مدعی هزینه‌های ۲۰۰ میلیون دلاری ستاد جلیلی در کل کشور شده است که در فقدان شفاف سازی مستند، تنها رقم غیرمستندی است که در این باره وجود دارد.
در گزارشی پر هزینه ترین نامزد انتخابات ریاست جمهوری بررسی شده است.
به گزارش عصرایران، این اطلاعیه ستاد سعید جلیلی در روزهای قبل از انتخابات است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
مردم شریف ایران
سلام!
تمام عزیزانی که با اظهار لطف مایل به کمکهای مالی جهت تبلیغات و اداره ستادهای انتخاباتی در سراسر کشور هستند می‌توانند از طریق شماره حساب و کارت اعلام شده به نام «ستاد سعید جلیلی» کمکهای داوطلبانه خود را واریز کنند.
در این باره ملاحظات زیر را به استحضار ملت شریف ایران می‌رساند:
۱. تمامی مخارج مربوط به هزینه تبلیغات از محل جمع آوری کمکهای مردمی خواهد بود.
۲. این کمک‌ها هیچ حق ویژه یا امتیاز خاصی برای کمک کنندگان ایجاد نخواهد کرد.
۳. اکنون تا آخرین روز قانونی تبلیغات، به صورت منظم مجموع مبالغ جمع آوری شده به طور شفاف و عمومی از طریق صفحات و کانالهای رسمی در پیام رسانهای داخلی منتشر میشود و پس از برگزاری انتخابات نیز ریز مخارج هزینه‌ها اعلام خواهد شد.
۴. برخی از فرهنگهای غلط سیاسی و انتخاباتی، از طریق‌عدم شفافیت و اداره صحیح ستادهای انتخاباتی نامزدها در سراسر کشور شکل می‌گیرد و اگر ریشه برخی فسادها و رفتارهای مافیایی از طریق شفافیت در ستادها خشکانده شود، می‌توان به تشکیل دولتی فسادستیز در آینده نیز امیدوار بود. »
طبق این اطلاعیه، تمام هزینه‌های ستاد جلیلی از محل کمکهای مردمی تامین میشود و گزارش هزینه‌ها نیز بعد از انتخابات اعلام میشود.
در انتخابات اخیر، همه ایران دیدند که پرحجم‌ترین تبلیغات انتخاباتی توسط سعید جلیلی صورت گرفت. بنرها و پوسترهای او در بسیاری از شهرها به حدی زیاد بودند که مردم می‌گفتند جلیلی شهرمان را با کاغذ دیواری پوشانده است. حجم تبلیغات در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و گسیل افراد پرشمار به شهرها و روستاها که حتی در به در زنگ خانه‌ها را می‌زدند و برای جلیلی تبلیغ می‌کردند و نیز برگزاری همایش‌های بزرگی که حتی حمل و نقل اتوبوسی افراد حاضر، نظر همگان را به خود جلب می‌کرد و همچنین ساختمان‌های و خودروهای متعددی که در اختیار ستادهای وی تا دورافتاده‌ترین روستاها قرار داشت، چیزهایی نبودند که از نظرها دور بمانند. البته که همه کاندیداها تبلیغات کردند ولی باید گفت حجم تبلیغات جلیلی به تنهایی بسیار بیشتر از ۵ کاندیدای دیگر بود.
در این دوره از انتخابات برای اولین بار شاهد پدیده‌ای به نام چاپ و نصب بنرها و بیلبوردهایی علیه کاندیدای رقیب توسط جلیلیست‌ها بودیم که آن هم هزینه مضاعفی بوده است.
دولت سایه و تبلیغات نجومی در انتخابات: از گزارش یک میلیاردی تا ادعای ۱۲ هزار میلیارد تومانی!
از رسانه‌هایی که با پول بیت المال اداره می‌شوند و در ایام تبلیغات، به طور غیرقانونی برای جلیلی تبلیغ می‌کردند نیز می‌گذریم و بماند بهره گیری از اماکن عمومی مانند مساجد و حوزه‌های علمیه و…؛ درباره گسیل روحانیون به روستاها نیز شاید بگویند که همه‌شان رایگان رفته‌اند که در این صورت باید به آنها گفت شما که برای جلیلی رایگان کار می‌کنید، از این به بعد، برای اقامه نماز و منبر و روضه هم پول نگیرید!
جالب اینجاست که ستاد جلیلی، در آخرین اطلاعیه، اذعان کرده بود که تنها یک میلیارد و ۱۲۸ میلیون تومان کمک مردمی جمع شده است و بعد از آن، دیگر گزارشی نداد. با توجه به این که در اطلاعیه اول گفته بودند تمام مخارج تبلیغاتی صرفاً از محل کمکهای مردمی خواهد بود آیا هیچ آدم عاقلی که از هزینه‌ها در ایران خبر دارد و تبلیغات نجومی جلیلی را دیده است، می‌تواند باور کند که این رقم، حتی هزینه یک روز از این حجم انبوه از تبلیغات را تامین کند؟!
البته این‌عدم شفافیت درباره سعید جلیلی، امر تازه‌ای نیست؛ او سال هاست تشکیلاتی به نام «دولت سایه» راه انداخته و به قول خودش برای بررسی هر کدام از مسائل مطرح شده در این دولت، هزاران نفر را به کار گرفته و سفرها رفته و بازدیدها کرده و کار کارشناسی و میدانی کرده است ولی تا کنون نگفته هزینه این دولت من درآوردی را از کجا تامین کرده است؟ (من درآوردی را بدین دلیل آوردیم که دولت سایه‌ای که جلیلی درست کرده، هیج ارتباطی با مفهوم واقعی و جهانی‌اش ندارد).
البته او یک بار که در مناظره‌ها با سوالی در این باره مواجه شد گفت که دولت سایه‌اش هزینه‌ای نداشته و پرسید فکر می‌کنید همه برای پول به جلسات می‌آیند و کار می‌کنند؟ این سخن او یادآور ادعایی از حمید بقایی، معاون اجرایی دولت احمدی نژاد است که گفته بود خود جلیلی برای شرکت در جلساتی، ۵ عدد سکه از احمدی نژاد گرفته بود.
به راستی جلیلی که این همه سفر در قالب دولت سایه رفته، طی الارض که نکرده، پس هزینه داشته است، محل اقامتش در سفرها اگر دولتی بوده به چه مجوزی و اگر هتل بوده که هزینه داشته است، ساختمان دولت سایه، آیا ملک شخصی جلیلی بوده؟ اگر از بیت المال بوده به چه مجوزی و اگر نبوده هزینه‌اش چگونه تامین می‌شد؟ هزینه نیروهای دولت سایه چه؟ حال بماند پذیرایی و شام و ناهارهای آن هزاران نفری که به اذعان جلیلی به دولت سایه رفت و آمد داشته‌اند و عجب سفره داری بوده این آقای جلیلی!
بدتر از این پاسخگو نبودن، این است که فکر می‌کنند مردم آنقدر نادان هستند که بپذیرند تشکیلاتی چندین‌ساله به نام دولت سایه، هزینه‌ای نداشته و فتوسنتز کرده است، آن هم در کشوری که فقط نفس کشیدن، پولی نیست! و بعید نیست فردا روز، عددی نامربوط و کوچک درباره تبلیغات نجومی انتخاباتی‌شان اعلام کنند و انتظار داشته باشند مردم این را هم باور کنند!
دولت سایه و تبلیغات نجومی در انتخابات: از گزارش یک میلیاردی تا ادعای ۱۲ هزار میلیارد تومانی! عدم شفافیت و سایه گرایی جلیلی، باعث شده که حرف و حدیث‌هایی درباره میزان هزینه‌های ستاد او اعلام شود که البته صحت و سقم‌شان مشخص نیست، از جمله، عبدالرضا داوری، مدعی هزینه‌های ۲۰۰ میلیون دلاری ستاد جلیلی در کل کشور شده است که در فقدان شفاف‌سازی مستند، تنها رقم غیرمستندی است که در این باره وجود دارد که حدودا میشود ۱۲ هزار میلیارد تومان که بیش از ۱۰ هزار و ۶۰۰ برابر رقمی است که ستاد جلیلی اعلام کرده از مردم جمع کرده است!
