عبدالکریم بعد از جدایی از پرسپولیس هم لوگوی باشگاه تازه واردش را نبوسید یا ژست عشوه‌گری نگرفت تا دل هواداران سرخ را بسوزاند؛ او بسیار منطقی و صادقانه رفتار کرد.
داستان حضور بازیکن قطری در فوتبال ایران فقط شش ماه طول کشید! عبدالکریم حسن مدافع چپ سرخ‌ها در همین مدت کوتاه با پرسپولیس طعم خوش عنوان قهرمانی در فوتبال ایران را چشید و مقابل چشم ده‌ها هزار فوتبالدوست ایرانی جام بالای سر برد. اما به محض اینکه متوجه شد مجوز حضور در فوتبال کشورش صادر شده قید پرسپولیس را زد و به الوکره رفت.
به گزارش اعتماد، حسن در ایران چه کم داشت؟ قطری که نه تماشاگر به استادیوم‌هایش می‌رود و نه الوکره‌ای که در لیگ نخبگان آسیا هم حضور ندارد چیزی نداشتند تا دل این بازیکن بلندبالا را ببرند، اما در وجود حسن یک جو معرفت بود که با اعلام نیاز کشورش با سر به سوی آن سوی آب‌های خلیج‌فارس دوید.
او می‌گفت دینی دارد که باید به قطری‌ها ادا کند، دروغ هم نگفت. او ادا در نیاورد و هواداران پرسپولیس را بازی نداد. مرد و مردانه دلیل جدایی‌اش را گفت و با یک پست اینستاگرامی درد دلش و خواسته‌اش را نوشت و بعد هم جدا شد.
عبدالکریم بعد از جدایی از پرسپولیس هم لوگوی باشگاه تازه واردش را نبوسید یا ژست عشوه‌گری نگرفت تا دل هواداران سرخ را بسوزاند. او بسیار منطقی و صادقانه رفتار کرد و برای همین هم طرفداران پرسپولیس بدرقه بدی با او نداشتند و حتی برایش آرزوی موفقیت کردند.
این وفاداری و خود را زیر دین مردم قرار دادن حسن به دل خیلی‌ها نشست. او در عین حال که می‌خواست به فوتبال کشورش کمک کند، تمام تلاش خود را انجام داد تا باشگاه پرسپولیس، باشگاهی که تنها ۶ ماه پیراهنش را پوشیده بود به حداکثر سود مالی برسد؛ بنابراین پرسپولیس از فروش حسن یک میلیون و سیصد هزار دلار و یک اردوی رایگان به دست آورد.
حالا رفتار او را مقایسه کنید با بعضی از بازیکنان همیشه طلبکار ایرانی! این دفاع چپ که با تیم ملی کشورش تجربه قهرمانی در آسیا را دارد چه چیزی کمتر از امثال بیرانوند و رضاییان داشت؟ او نمی‌توانست ویدیو بگیرد و دیگران را مقصر جلوه دهد؟ نمی‌توانست از کوچک‌ترین بندی که در قراردادش هست سوءاستفاده کند برای فسخ یک‌طرفه؟ نمی‌توانست از این بهانه‌هایی که بازیکنان ایرانی در سر هم کردن آن استاد هستند بیاورد؟ پاسخ این سوالات از دل «وفاداری و صداقت» می‌آید.
حقیقتا جدایی این بازیکن نجیب قطری برای بعضی از بازیکنان ایرانی می‌تواند یک درس بزرگ باشد. اگر احساس دین ندارید یا به باشگاه خود وفادار نیستید اگر مخلص پول هستید، حداقل شهامت راستگویی داشته باشید. با هواداران تیم‌های خود رک و راست حرف بزنید وگرنه به لحاظ فنی یک میلیاردم مسی یا مارادونا نیستید که مردم برای ماندن شما‌ها دست به دعا شوند! رو راست باشید این جماعت عاشق، برای رفتن شما به تیم جدید بدرقه‌تان هم می‌کنند.
