احمد زیدآبادی: ملک‌عبدالله پادشاه اردن در نوع خودش یک نابغۀ سیاسی است، زیرا در هر بحرانی با یک معادلۀ پیچیدۀ چندمجهولی روبرو می‌شود که انتخاب نوع مواجهه با آن بی‌نهایت دشوار است.
احمد زیدآبادی در کانال تلگرام خودش نوشت:
بسیاری از کشورها، خواستار خروج فوری اتباع خود از لبنان و ایران و اسرائیل شده‌اند. این بدان معنی است که طبق اطلاع دولت‌های آنها، خطر درگیری نظامی در منطقه قریب‌الوقوع است.
در این میان، خبر مهم، سفر ایمن صفدی وزیر خارجۀ اردن به تهران است. به نظرم آقای صفدی در تهران خواهد کوشید تا از زاویه‌نگاه خاص کشورش، مناقشۀ جاری را با مقام‌های جمهوری اسلامی به بحث بگذارد. اردن به عنوان میزبان میلیون‌ها آوارۀ فلسطینی و همچنین خطر کوچ دادن اجباری ساکنان کرانۀ باختری به خاکش در صورت بالاگرفتن مناقشه، همواره در خط‌مقدم هر نوع جنگ و ستیز نظامی در خاورمیانه قرار می‌گیرد و عظیم‌ترین تهدید‌ها متوجه آن می‌شود.
ملک‌عبدالله پادشاه اردن در نوع خودش یک نابغۀ سیاسی است، زیرا در هر بحرانی با یک معادلۀ پیچیدۀ چندمجهولی روبرو می‌شود که انتخاب نوع مواجهه با آن بی‌نهایت دشوار است.
از این رو، به احتمال زیاد، ایمن صفدی در سفرش به تهران فقط حامی پیامی از سوی آمریکا یا اسرائیل یا دیگر طرف‌ها به ایران نیست. او قاعدتاً علاقمند است که ابعاد و عواقب و عوارض بحران جاری را از نگاه اردنی‌ها به مقام‌های جمهوری اسلامی منتقل کند. آیا توضیحات صفدی و یا پیام احتمالی ملک‌عبدالله به اندازۀ کافی مورد توجه مقام‌های ایرانی قرار خواهد گرفت و یا آنکه طبق یک درک و فهم منسوخ و قدیمی، تقلای پادشاهی اردن برای حفظ موجودیت و ثبات کشورش، به عنوان "حمایت از صهیونیست‌ها" تفسیر و با بی‌اعتنایی روبرو خواهد شد؟
