«رویکرد تعاملی و همگرایی به وضوح بر چالش و واگرایی غلبه دارد. تجربه نوینی که با تشکیل شورای راهبری و کارگروه‌های پیشنهاد و انتخاب وزرا شکل گرفت، آزمونی نوین و هیجان انگیز برای مردمسالاری چالش انگیز جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود. با این همه دولت پزشکیان، دولت گذار است.»
روزنامه اطلاعات در مطلبی به دفاع از جوان نبودن کابینه پزشکیان پرداخت.
این روزنامه نوشت: با این که هنوز رایزنی نمایندگان مجلس در باب اعضای این کابینه آغاز نشده است، باد ناموفق در میان برخی منتقدان و مخالفان وزیدن گرفته و چند نقد جانانه به مسعود پزشکیان وارد کرده اند.
عمده‌ترین نقدها این است که کابینه جوان نیست و میانگین سنی ۵۹.۷ سال برای کارهای سترگ و چالاکی بی‌وقفه، رقم مناسبی نخواهد بود. پاسخ این است که معاونان وزرا می‌توانند و می‌باید جوان باشند ولی در هرصورت به دو دلیل، نباید دولت کنونی با افراد کم تجربه کار کند؛ یکی شرایط حساس کشور و منطقه و دوم انتظارات مردم و مواجهه با افکار عمومی.
اول اینکه رویکرد تعاملی و همگرایی به وضوح بر چالش و واگرایی غلبه دارد. تجربه نوینی که با تشکیل شورای راهبری و کارگروه‌های پیشنهاد و انتخاب وزرا شکل گرفت، آزمونی نوین و هیجان‌انگیز برای مردمسالاری چالش‌انگیز جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود.
با این همه دولت پزشکیان، دولت گذار است. از یک سو میراث‌بر شرایط و منابع و پروژه‌های ناتمام و ناموجه است که سال‌ها پیش باید تعیین تکلیف می‌شد تا تجمیع و مخاطره را بدین مرحله نمی‌رساند. از سوی دیگر باید توقعات مردم را برآورده و اقتصاد و زندگی ملت را به سامانی قابل قبول نزدیک کند و وضعیتی پایدار را در مملکت به وجود آورد.
علاوه بر این دو سویه سنگین از مردم و رقبای تلخ‌وش به دولت خرده‌ها می‌گیرند و خود را صاحب سهم می‌پندارند. سویه اکثریتی قهر کرده با صندوق رأی و ناامید از تحولات ساختاری و سویه‌ای از صاحبان آرای شکست خورده در انتخابات که صدای بلندگو را در دولت سایه بیشتر کرده‌اند تا نشان دهند که سایه‌ها بیکار ننشسته و در میدانی ناپیدا حاضر و ناظرند!
ایراد دیگر به وزرای پیشنهادی، این است که مانند شرکت سهامی چیده شده و بیش از حامیان و رای دهندگان، به جریانهای ناباور به گذار و اصلاح ساختارها بها داده است. این نقد البته تامل‌انگیز است و به سادگی نمی‌توان از آن گذشت. پرسش این است که آرای انتخابات اخیر، ندای تغییر و اصلاح و عقلانیت و تسامح بود، بنابراین کسانی که می‌پرسند چرا باید این رویکرد در مرکز توجه و برنامه‌های دولت نباشد، سخنی تأمل‌انگیز را مطرح می‌کنند.
واقعیت این است که کابینه پیشنهادی درصدد است به روشنی نشان دهد که رئیس جمهور بنای چالش ندارد و هدف روشنی دارد که با آرامش و حذف گروه‌هایی که احتمال تنش می‌بیند به سمت تعامل با سایر ارکان کشور برود.
این خود نقطه قوت وزرای پیشنهادی است. جوانگرایی سابق و لاحق از برخی دانشگاه‌های ویژه را قبلا آزموده ایم. پزشکیان درصدد ایجاد ثباتی است که کشور را بتوان با برنامه و قانون اداره کرد. این کار از سهم خواهان و عالمان یک شبه برنمی آید، متخصص مجرب و سیاستمدار صبور می‌خواهد. این حقیقت را از نظر نباید دور داشت.
از طرف دیگر باید منتقدان متوجه باشند که انتخاب کابینه جزو حقوق رئیس جمهوری است و باید محترم شمرده شود. در این مرحله بیش از هر چیز کمک به پزشکیان و متخصصان و تحول خواهان دولت او به نفع کشور است. دولت او در مجموع تکنوکرات و کارآزموده است. هرچند برای داوری زود است.
کارآیی به ویژگی‌هایی نیاز دارد که هر حادثه‌ای ممکن است بدان سمت و سو دهد و در عمل موجب مشکلاتی برای دولت شود. بنابر این منتقدان زود آمده عجله نکنند زیرا در حال حاضر آنچه اهمیت دارد به جای تمرکز بر افراد، بررسی مداوم کارنامه دولت بر اساس وعده‌های داده شده است.
واپسین کلام اینکه نقد و ناراحتی بخشی از حامیان دولت را باید جدی گرفت و پیشنهاد ما این است که گفتگو با آنها بهترین شیوه و کار است. منتقدان مصلح و میهن دوست، یار صادق و ارزشمند کابینه هستند.
