زیردریایی‌های هسته‌ای برای نیروی دریایی هند به شدت حیاتی هستند؛ کارشناسان نیروی دریایی هند از گام اولیه نیروی دریایی هند در راستای دستیابی به این فناوری تشکر می‌کند، اما معتقدند که نیروی دریایی به حداقل شش زیردریایی تهاجمی با موتور هسته‌ای نیاز دارد.
نیروی دریایی هند برای به خدمت گرفتن زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای (SSN) آماده می‌شود؛ پس از موافقت دولت هند در سال ۲۰۱۵، نیروی دریایی اکنون برای ساخت دو زیردریایی مسلح با انرژی هسته‌ای آماده می‌شود.
به گزارش خبرآنلاین، پس از پایان اجاره زیردریایی هسته‌ای کلاس آکولا روسیه در سال ۲۰۲۱ و آغاز جنگ اوکراین، اجاره زیردریایی دیگری از همان کلاس به تاخیر افتاد و نیروی دریایی هند بدون SSN در ناوگان خود باقی ماند.
گفتنی است که ناوگان زیردریایی چین از بیش از ۷۰ زیردریایی شامل هفت زیردریایی موشک بالستیک هسته‌ای (SSBN)، ۱۲ زیردریایی حمله هسته‌ای (SSN) و بیش از ۵۰ زیردریایی تهاجمی دیزلی (SSK) تشکیل شده است. در مقابل، بیشتر ناوگان زیردریایی معمولی هند در دهه ۱۹۸۰ خریداری شد و در حال پیر شدن است.
زیردریایی‌های هسته‌ای برای نیروی دریایی هند به شدت حیاتی هستند؛ کارشناسان نیروی دریایی هند از گام اولیه نیروی دریایی هند در راستای دستیابی به این فناوری تشکر می‌کند، اما معتقدند که نیروی دریایی به حداقل شش زیردریایی تهاجمی با موتور هسته‌ای نیاز دارد.
یکی از کارشناسان می‌گوید: «ما خیلی دیر به سراغ SSNها رفته‌ایم و اگر بخواهیم پیش‌بینی توان PLAN آینده در اقیانوس هند را کمرنگ کنیم، حداقل به شش عدد از آن‌ها نیاز داریم. آن‌ها سکو‌های گران قیمتی هستند و بنابراین شاید نیاز به ساخت مرحله به مرحله داشته باشند، اما تعهد به ساخت شش مورد از آن‌ها ضروری است.»
SSNها تغییر دهنده بازی هستند. آن‌ها پلتفرم‌های قدرتمند با مخفی‌کاری و استقامت نامحدود هستند. آن‌ها می‌توانند به مدت نامحدود زیر آب بمانند و دور از بندر برای مدت طولانی و با سرعت بالا کار کنند. آن‌ها می‌توانند به عنوان بخشی از گروه نبرد حامل حرکت کنند. مسلح به موشک‌های دوربرد هستند و می‌توانند شکل نبرد دریایی را تغییر دهند.
SSN نسبت به زیردریایی دیزلی آهسته و کوتاه پا، برد، استقامت و سرعت بیشتری دارد. هنگامی که SSN در آب‌های عمیق فرو می‌رود، شناسایی SSN نه تنها دشوار است، بلکه (برخلاف زیردریایی‌های دیزلی) سرعت کافی برای سبقت گرفتن یا پیشی گرفتن از سایر زیردریایی‌ها یا کشتی‌های جنگی در صورت نیاز را دارد. نقش‌های کلاسیک SSN محافظت از گروه‌های جنگی حامل و شکار SSBNهای دشمن است، اما همچنین یک پلتفرم ایده‌آل برای نقش ضد کشتی، حمله زمینی و نظارت است.
از منظر واقع‌بینانه ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر طول می‌کشد تا اولین SSN تا سال ۲۰۴۰ وارد نیروی دریایی هند خواهد شد. با اینحال همواره یک بحث مداوم در مورد اینکه کدام پلتفرم بهتر است وجود دارد؛ SSN یا ناو هواپیمابر.
مقایسه ناو‌های هواپیمابر با SSNها کار درستی نیست، زیرا هر یک به روش خود یک پلتفرم جنگی قدرتمند هستند. در واقع، برای نیروی دریایی، ناو‌های هواپیمابر و SSNها مکمل یکدیگر هستند.
ایالات متحده و بریتانیا قصد دارند در دو دهه آینده ناوگان SSN خود را دو برابر کنند و به استرالیا کمک کنند تا زیردریایی تهاجمی خود را برای مقابله با نفوذ فزاینده چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام تقویت کند.
SSNها یک پیشنهاد "گران" هستند. نیروی دریایی هند از طریق زیردریایی‌های اجاره‌ای کلاس آکولا روسی، تجربه ارزشمندی را در نگهداری و بهره‌برداری از زیردریایی‌های هسته‌ای به دست آورده است. هند تنها زیردریایی کلاس آکولا روسی خود را که به نام INS Chakra نامگذاری شده است، در سمت شرقی اقیانوس هند در یکی از بن بست‌های مرزی با چین در دهه گذشته مستقر کرده بود.
گفتنی است که هند در حال حاضر دارای دو زیردریایی موشک بالستیک هسته‌ای (SSBN) است. به عنوان ابزار بازدارندگی اتمی هند، اما آن‌ها را نمی‌توان برای ماموریت‌های تاکتیکی مستقر کرد.
