اخیرا «کیمچی» یکی از سبزی‌های تخمیر شده و سنتی کشور کره جنوبی با شکست رکورد صادرات به کشورهایی مثل آمریکا، بریتانیا و هلند خبرساز شد. کیمچی، در همین سال‌های اخیر به نماد کشور کره تبدیل شده و هر کسی در هر کجای دنیا نام آن را بشنود یاد کره جنوبی می‌افتد، اما کیمچی تنها غذایی نیست که نماد یک ملت است.
غذاهای هر سرزمین نشان از قدمت و تاریخ تمدن آن کشور دارد و شاید به همین دلیل کشورها می‌کوشند نام غذاهایشان را با ثبت در سازمان جهانی یونسکو جهانی کنند.
به گزارش همشهری آنلاین، اخیرا «کیمچی» یکی از سبزی‌های تخمیر شده و سنتی کشور کره جنوبی با شکست رکورد صادرات به کشورهایی مثل آمریکا، بریتانیا و هلند خبرساز شد. کیمچی، در همین سال‌های اخیر به نماد کشور کره تبدیل شده و هر کسی در هر کجای دنیا نام آن را بشنود یاد کره جنوبی می‌افتد، اما کیمچی تنها غذایی نیست که نماد یک ملت است.
حالا کدام غذاها در جهان، مثل کیمچی نمادی برای کشورها هستند؟ در این‌جا به برخی غذاها می‌پردازیم که تا نامشان را می‌شنوید یاد مردمان آن سرزمین می‌افتید.
کیمچی علاوه بر استفاده به‌عنوان ترشی در سفره مردم کره، برای پخت انواع غذاهای سنتی هم استفاده می‌شود. سال گذشته، مراسم سالانه سنتی تهیه کیمچی در ظروف سفالی و دفن آن زیر خاک، در فهرست معنوی میراث جهانی یونسکو ثبت شد. حالا مردم جهان کیمچی را به‌عنوان غذای ملی و نماد هویت مردم کره می‌شناسند و گردشگران در کشور کره به‌دنبال رستوران‌هایی می‌گردند که در آن بوی کیمچی پیچیده باشد.
مکزیکی‌ها موادی مرموز را در میانه نانی مرموز قرار می‌دهند و با این غذای سحرآمیز حسابی در جهان دلبری می‌کنند. برخی این غذای سنتی و کهن را مشهورترین غذای مکزیکی‌ها می‌دانند.
ترکیب ماهی خام با کمی برنج و سبزی‌های معطر به‌نظر خوشمزه نمی‌آید، اما آشپزهای ژاپنی برای همین مواد خام و پخته، چنان وردی میخوانند که هر جهانگرد خارجی در هر کشوری دوست دارد طعم این غذای خاص ژاپنی را تجربه کند.
در ایران ما به فلافل لبنانی معروف است؛ ترکیبی از نخود خیس خورده و ادویه‌های نسبتا تند که در کوچه‌پسکوچه‌های شهرهای جنوبی کشور، مثل آبادان و خرمشهر بویش به مشام هر رهگذری می‌رسد، اما خاستگاه آن را کشور مصر می‌دانند و معتقدند از آن‌جا به کشورهایی مثل فلسطین و یمن و لبنان رسیده.
مجاری‌ها این سوپ ساده و خوشمزه را نماد کشورشان می‌دانند که از ترکیب گوشت گوساله، سیب‌زمینی، هویج، گوجه‌فرنگی و… همراه با ادویه‌های مخصوص به‌دست می‌آید. این واژه که به معنی گاوچران است، نام غذایی است که انگار برای پادشاهان مجارستانی در قرون وسطی می‌پختند و در اروپای مرکزی، شرق اروپا و کشورهای اسکاندیناوی و جنوب اروپا هم صرف می‌شد.
شاید ملی‌ترین غذای ما ایرانی‌ها، همان کباب کوبیده با نان چرب زیر آن، همراه با پیاز، ریحان و سماق ترش دورچینش باشد. غذایی که گردشگران خارجی تا آن را می‌بینند یاد ایران می‌افتند.
