شوروی از موتور جت بریتانیایی ننا (Nena) ساخت رولزرویس کپی کرد و در یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات و گاف‌های تکنولوژی نظامی مدرن بریتانیا، از آن برای تامین نیروی جنگنده پیشرفته MiG-۱۵ استفاده کرد.
آنچه کمتر شناخته شده است این است که بریتانیایی‌ها در دوران جنگ جهانی در فناوری جت در جهان پیشگام بودند. وقتی جنگ به پایان رسید، فقط آلمانی‌ها و بریتانیایی‌ها بودند که موتور جت را در نبرد به کار گرفته بودند (آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها نزدیک بودند، اما موفق به انجام این کار نشدند). از بین قدرت‌های بزرگ، شوروی عقب ماندگی قابل توجهی نسبت به بقیه داشت.
به گزارش روزیاتو، ارتش سرخ دانشمندان آلمانی، تأسیسات تحقیقاتی و نمونه‌های اولیه توربوجت مانند Jumo ۰۰۴ و BMW ۰۰۳ (طراحی شده برای جت‌های جنگنده Me-۲۶۲ و He-۱۶۲) را با خود به خاک شوروی برد. سپس روس‌ها برای ساخت یک جت از روی موتور‌های آلمانی دست به کار شدند.
در سال ۱۹۴۶، یک سال پس از جنگ جهانی دوم، آنها Yak-۱۵ را با موتور Jumo و MiG-۹ را با موتور BMW را توسعه دادند (دومی سریعتر بود). اما برخلاف تصور بسیاری، توربوجت‌های آلمانی از عمر بسیار کوتاهی رنج می‌بردند و نمی‌توانستند نیروی رانش مورد نیاز برای جت‌های جنگنده نسل بعدی را تولید کنند.
مهندسان شوروی اعلام کردند که برای توسعه جنگنده‌های نسل جدید، به دستیابی به توربوجت‌های پیشرفته‌تر کمپرسور جریان گریز از مرکزی Nene بریتانیایی ساخت رولز رویس نیاز دارند (که می‌توانست ۵۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه تولید کند). به ادعای نشنال اینترست، گفته می‌شود که ژوزف استالین به این درخواست پاسخ داده بود: “کدام احمقی اسرار خود را به ما می‌فروشد؟”
یک طراح نظامی اهل شوروی به نام ویکتور کیلموف در سال ۱۹۴۶ به بریتانیا سفر کرد و انگلیسی‌ها به طرز باورنکردنی موافقت کردند که موتور‌های جت پیشرفته خود را به شوروی بفروشند، به شرطی که از آنها کپی نکنند یا از آنها برای اهداف نظامی استفاده نکنند. شوروی موافقت کرده و بلافاصله مهندسی معکوس ده‌ها موتور Nene فروخته شده به اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۴۶ و ۱۹۴۷ را آغاز کرد.
موتور روسی Klimov RD-۴۵ که کپی مستقیم از موتور بریتانیایی Rolls-Royce Nene بود و در جت جنگنده میگ-۱۵ به کار گرفته شد
با این حال، به نظر می‌رسد که انگلیسی‌ها در آن زمان نسبتاً ساده لوحانه عمل کردند. در حالی که وینستون چرچیل همیشه به شوروی بی اعتماد بود، تا سال ۱۹۴۶، او از قدرت کنار زده شده و حزب کارگر کشور را اداره می‌کرد. پیش از آن، انگلیسی‌ها سال‌ها کمک‌های نظامی به اتحاد جماهیر شوروی داده بودند تا شوروی را در نبرد با آلمان نازی فعال نگه دارند.
شوروی‌ها میگ-۱۵ (با اسم رمز Fagot در ناتو) را ساختند که مجهز به نسخه معندسی معکوس شده موتور‌های انگلیسی بود. این هواپیما سریعتر از F-۸۰ آمریکایی و Meteor F۸ بریتانیایی هم دوره خود بوده و تا سرعت ۱،۰۸۵ کیلومتر بر ساعت ساعت پرواز می‌کرد.
MiG-۱۵ بسیار مانورپذیر بوده و نرخ صعود بسیار بالایی داشت. اتحاد جماهیر شوروی حدود ۱۲،۰۰۰ فروند از آن را ساخت. بزودی از این جنگنده‌ها در جریان جنگ داخلی چین بعد از جنگ جهانی دوم، برای پشتیبانی از کمونیست‌های چین علیه ناسیونالیست‌های این کشور استفاده شد. مدت کوتاهی بعد، این جنگنده‌ها در جنگ کره در حال نبرد تن به تن هوایی با Saberهای آمریکایی بودند.
