در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی و عدم برداشت صحیح از سفرههای آب زیرزمینی، بسیاری از از روستا خالی از سکنه شده اند و مردم این روستاها به حاشیه شهرها مهاجرت کرده و علاوه بر مشکلات اجتماعی دچار زندگی سختی هستند، از بین رفتن کشاورزی و خشک شدن منابع آب زیرزمینی علت اصلی این مهاجرت است، اما در اینجا راهی وجود دارد که علاوه بر بازگشت روستاییان به محل اصلی زندگیشان بدون نیاز به آب بتوانند از همان زمین خشک معیشت خود را تامین کرده و علاوه بر آن مشکلات انرژی کشور را حل کنند.
سید رضا موسوی؛ یکی از راههای تولید برق نیروگاههای پنل خورشیدی مزرعهای است، مسئله مهم در ایجاد این نیروگاهها مساحت زیاد است، این کشاورزان میتوانند با کمک دولت مزرعههای خشک خود را تبدیل به نیروگاه مزرعهای پنل خورشیدی کرده و خود از آن نگهداری کنند و علاوه بر کسب درآمد از آن مشکل ناترازی انرژی را هم حل نمایند، تولید انرژی به این روش نهتنها نیازی به آب ندارد بلکه هیچگونه آلودگی به محیطزیست وارد نمیکند، و کشاورزان با مشغول شدن به این کار از مهاجرت به شهرها خودداری کرده کسب و کار خود را خواهند داشت، البته سرمایه اولیه برای این کار زیاد است، اما کشاورزان میتوانند با کمک تسهیلات دولتی این نیروگاهها را در مزرعه خود احداث نموده و اقساط وام و تسهیلات را از طریق فروش برق تولیدی تامین نمایند.
نرخ بازگشت سرمایه برای صاحبان مزارع خورشیدی بین ۵ تا ۹ سال است.
برای تولید یک مگاوات برق حدود یک و نیم هکتار زمین نیاز است.
جزئیات مالی این طرح برای سال ۱۴۰۲ به شرح ذیل است:
تاسیس نیروگاه یک مگاواتی در سال ۱۴۰۲ تقریباً برابر با ۶۰۰ هزار دلار یا معادل ۳۰ میلیارد تومان هزینه در بردارد.
-درآمد سالانه این نیروگاه در سال ۱۴۰۲ حدوداً ۶ میلیارد تومان میباشد.
-سود سالانه خاص این نیروگاه تقریباً ۵.۵ میلیارد تومان است.
-دوره بازگشت سرمایه این نیروگاه خورشیدی حدود ۶ سال پیشبینی میشود.
البته طبیعی هست که تامین این مبلغ برای یک کشاورز کار سادهای نیست، اما با تسهیلات دولتی میتوان بخشی از این رقم را تامین کرد، میتوان از نیروگاههای کوچکتر با هزینه کمتر شروع کرد برای مثال اگر روابط مربوط به هزینه و درآمد مستقیم باشد برای یک نیروگاه ۱۰ کیلو واتی ۳۰۰ میلیون تومان هزینه دارد و درآمد آن باید حدودا ۵۵ میلیون تومان در سال باشد. با سرمایههای کوچک و اندک اندک میتوان سطح و ظرفیت نیروگاه را بالا برد.