بهطور سنتی توصیه میشود یک تا دو ساعت قبل از خواب از کار کردن با صفحهنمایشها اجتناب شود، این تحقیق نشان میدهد مشکل اصلی زمانی رخ میدهد که افراد در تختخواب از صفحهنمایش استفاده میکنند؛ زیرا باعث میشود دیرتر به خواب بروند و کیفیت خواب آنها کاهش یابد.
متخصصان هشدار میدهند استفاده از صفحهنمایش در رختخواب، عامل اصلی تاثیر منفی این وسیله بر خواب است.
به گزارش ایسنا، یک مطالعه در دانشگاه «اوتاگو» که به بررسی تاثیر استفاده از صفحهنمایش (مانند گوشی، تبلت یا تلویزیون) بر کیفیت خواب جوانان پرداخته است، برخلاف تصورات رایج که گفته میشود استفاده از صفحهنمایش در ساعات پایانی شب به طور کلی برای خواب مضر است، نشان میدهد که به طور مستقیم استفاده از صفحهنمایش در رختخواب عامل اصلی تاثیر منفی آن بر خواب است، نه صرفا استفاده از آن در ساعات قبل از خواب.
در حالی که به طور سنتی توصیه میشود یک تا دو ساعت قبل از خواب از کار کردن با صفحهنمایشها اجتناب شود، این تحقیق نشان میدهد مشکل اصلی زمانی رخ میدهد که افراد در تختخواب از صفحهنمایش استفاده میکنند، زیرا باعث میشود دیرتر به خواب بروند و کیفیت خواب آنها کاهش یابد.
دکتر «بردلی برازنان»، نویسنده اصلی این پژوهش، تاکید میکند از آنجا که استفاده از صفحهنمایشها بخشی از زندگی روزمره نوجوانان شده است، باید در راهنماییهای فعلی برای خواب بازنگری شوند تا با واقعیتهای زندگی مدرن بیشتر هماهنگ باشند. او پیشنهاد میدهد که به جای تمرکز صرف بر پرهیز از صفحهنمایش در ساعات قبل از خواب، به زمان و چگونگی استفاده از آنها در تختخواب بیشتر توجه شود.
در این مطالعه که در مجله «جاما اطفال» (JAMA Pediatrics) منتشر شد، ۸۵ نوجوان ۱۱ تا ۱۴ ساله به مدت یک هفته از سه ساعت قبل از خواب تا زمان رفتن به رختخواب، به لباسشان یک دوربین قابلنصب وصل کردند.
این دوربینها زمان، نوع و نحوه استفاده نوجوانان از صفحهنمایشها را ثبت میکرد. یک دوربین مادون قرمز دوم هم در اتاق خواب آنها نصب شد تا زمان استفاده از صفحه نمایش در تخت را ثبت کند. علاوه بر این، آنها از دستگاهی به نام اکتیگراف استفاده کردند که خواب را اندازهگیری میکند. این دستگاه کوچک به اندازه یک ساعت مچی است.
دکتر برازنان میگوید: خیلی سریع مشخص شد بخش زیادی از زمان استفاده نوجوانان از صفحهنمایش در تختخواب سپری میشود.
متخصصان دریافتند ۹۹ درصد شرکتکنندگان دو ساعت قبل از خواب از صفحهنمایش استفاده میکردند، بیش از نیمی از آنها در تخت از صفحهنمایش استفاده میکردند و یکسوم آنها پس از اولین تلاش برای خوابیدن در شب، دوباره سراغ دستگاههایشان میرفتند.
به گفته دکتر برازنان، جالبترین یافتههای ما این بود که زمان استفاده از صفحه نمایش قبل از رفتن به تخت تاثیر کمی بر خواب شبانه داشت، اما استفاده از صفحه نمایشها در تختخواب باعث اختلال خواب شد و به طور متوسط حدود نیم ساعت آنها را از خوابیدن بازداشت و مقدار خوابشان را در همان شب کاهش داد.
این موضوع بهویژه در مورد فعالیتهای تعاملیتر با صفحهنمایش مانند بازیهای ویدیویی و انجام دادن چند کار همزمان مشهود بود. به طوری که هر ۱۰ دقیقه اضافی از این نوع زمان استفاده از صفحهنمایش، تقریبا به همان مقدار از میزان خواب شبانه کم میکرد.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که تاثیر زمان استفاده از صفحهنمایش بر خواب عمدتا به دلیل ایجاد تاخیر در شروع خواب به دلیل زمان استفاده بود، نه آثار مستقیم نور آبی یا درگیر شدن تعاملی.
دکتر برازنان پیشنهاد میکند یک راهنمای ساده برای خواب میتواند این باشد که دستگاهها از اتاق خواب دور نگه داشته شوند و نوجوانان اجازه داشته باشند قبل از خواب از دستگاههایشان استفاده کنند، اما آنها را با خود به تختخواب نبرند.