در نظر گرفتن طبقه بندی “نسلی” برای جت‌های جنگنده جالب است، زیرا قبل از تولید F-۳۵، این عبارت چیزی نبود که دولت یا پیمانکاران استفاده می‌کردند. در واقع استفاده از عبارت نسل یک ترفند بازاریابی بود که توسط لاکهید مارتین ابداع شد که مورد توجه قرار گرفت و بخشی از واژگان عمومی پذیرفته شده در بین عموم شد.
به گزارش روزیاتو، در حال حاضر، هواپیما‌های جنگی ساخته شده در گذشته نیز در طبقه بندی‌های رسمی نسلی قرار گرفته اند. پیشرفته‌ترین جت‌های جنگنده دوران مدرن مانند F-۲۲ Raptor و F-۳۵ Lightning II بخشی از نسل پنجم هستند، در حالی که جنگنده‌های نسل ششم که هنوز در حال توسعه هستند و انتظار نمی‌رود تا سال ۲۰۳۰ تحویل داده شوند.
بنابراین، تا زمانی که جزئیات مربوط به جت‌های نسل هفتم حتی رسماً اعلام شود نیز فاصله زیادی داریم – احتمالاً دهه ها. این بدان معنا نیست که مهندسان یا پیمانکاران دفاعی در حال حاضر به این فکر نکرده اند که جت نسل هفتم ممکن است دارای چه قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی باشد. هرگز زود نیست که احتمالات فناوری نسل بعدی را شروع کنیم. به گفته گرت جنینگز، سردبیر بخش هوانوردی در مجله Janes، «می‌توان به پیشرفت نسل‌های قبلی نگاه کرد و آن را تعمیم داد تا به ویژگی‌های یک جت نسل هفتم رسید».
یک جنگنده نسل هفتمی بدون شک از رپتور یا لایتنینگ II پیشرفته‌تر خواهد بود، که به طور بالقوه به معنای قابلیت‌های پنهانکاری، تجهیزات آویونیک بهتر و نمایشگر کلاهخودی پیشرفته (HUD) است. در ادامه این مطلب می‌خواهیم بررسی کنیم که یک جنگنده نسل هفتمی چه قابلیت‌هایی خواهد داشت.
خلبانان F-۳۵ به یک کلاهخود منحصر به فرد مجهز شده اند تا توانایی‌های رزمی خود را بهبود بخشند. این احتمال وجود دارد که چنین فناوری برای همه خلبانان در جت‌های جنگنده آینده به یک بخش ثابت تبدیل شود. ابزار‌های فیزیکی در هواپیما را می‌توان برای کاهش وزن، بهبود سرعت و مانور پذیری کوچکتر کرد. تمام اطلاعات مربوطه می‌تواند به کلاهخود خلبان منتقل شود. هوش مصنوعی شاهد حضور قابل توجهی در بخش‌های مختلف از جمله تجهیزات دفاعی است. این احتمال وجود دارد که تا زمانی که فناوری هواپیما به نسل هفتم برسد، هوش مصنوعی کامل شده و با کلاهخود‌های پیشرفته آینده یکپارچه شود.
تاثیرگذارترین ویژگی‌هایی که جت‌های نسل پنجم را تعریف می‌کند، سطح مقطع راداری کوچک، ترکیب حسگرها، و توانایی حفظ سرعت‌های مافوق صوت بدون استفاده از پس سوز است. جنگنده‌های نسل ششم بر اساس این ویژگی‌ها و نسل هفتم بر روی هر چیزی که این جت‌ها روی میز بیاورند، ساخته می‌شوند. این احتمال وجود دارد که جت‌های جنگنده آینده خلبان را به طور کامل حذف کنند. برنامه‌هایی مانند پروژه هواپیمای رزمی مشارکتی (CCA) وجود دارد که هدف آن ساخت یک پهپاد کاملاً مستقل برای پرواز در کنار جنگنده‌های سرنشین دار است.
جنرال اتمیکس برای طراحی CCA انتخاب شده است که در کنار جنگنده‌های نسل ششم پرواز می‌کند. زمانی که ارتش ایالات متحده پرواز جت‌های نسل هفتم را آغاز کند، ممکن است یک جت کاملاً مستقل مجهز به هوش مصنوعی وجود داشته باشد که قادر به انجام ماموریت‌های رزمی معمولی بوده و خلبانان را به طور کامل از معادله حذف کند.
هزینه هواپیمایی چنین پیشرفته چقدر خواهد بود؟ برنامه F-۳۵ به تنهایی ثابت کرده است که فناوری نسل بعدی چقدر می‌توانند گران باشند و در طول عمرشان به تریلیون‌ها دلار برسند. بنابراین، یک جنگنده نسل هفتم، چه خودران یا دارای خلبان، نمی‌تواند ارزان‌تر از یک F-۳۵ باشد، می‌تواند؟ در حالی که امکان ساخت جت‌های جنگنده پیشرفته‌تر با قیمتی کمتر از F-۳۵ وجود دارد، راه حل‌هایی برای کاهش هزینه‌ها وجود دارد.
بریتانیا، ژاپن و ایتالیا در سال ۲۰۲۳ توافق کردند تا با هم روی پروژه جت جنگنده نسل آینده کار کنند. نه تنها همکاری با کشور‌های متحد برای تولید یک جت جنگنده نسل بعدی می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند، بلکه می‌تواند نابغه‌های حوزه دفاعی را گرد هم آورد.
هنگامی که تمرکز بر جت‌های جنگنده نسل هفتم است، توسعه دهندگان باید ببینند که چه چیزی باعث شده جت‌های نسل پنجم و ششم موثر باشند و همچنین چه نقاط ضعفی دارند. تلاش هماهنگ از بسیاری جهات کمک خواهد کرد، اما نگرانی‌های امنیتی نیز وجود دارد. ایالات متحده F-۲۲ را به هیچ کشور دیگری صادر نمی‌کند تا اسرار خاصی را در سینه این جنگنده پیشرفته نگه دارد، زیرا در حالی که برخی کشور‌ها ممکن است امروز متحد ایالات متحده باشند، این اتحادمی تواند پس از چند مذاکره دیپلماتیک ضعیف یا تغییر در ارزش‌ها تغییر کند.
