نگاه سیاسی به تاکسیهای برقی قشر رانندگان تاکسی را هم با مشکل روبهرو کرده است. ورود خودروهای برقی به تاکسیرانی برعکس انتظار مورد اقبال قرار نگرفت، اما از ۲ هزار خودرویی که وارد ایران شد، تنها ۱۷۰ راننده از این خودروها استقبال کردند.
رانندگان تاکسی به قول خودشان «از پس مبلغ بالای قسط طرح تاکسیهای برقی برنمیآیند.»، اما مشکل آنها تنها قسط این خودروها نیست بلکه بلاتکلیفی آنها بین شهرداری و دولت است که آنها را مجبور کرد سه بار تجمع کنند. ابتدا مقابل سازمان تاکسیرانی تجمع کردند و دو بار هم مقابل شورای شهر تهران تا بتوانند صدای خود را به نمایندگان مردم در پارلمان شهری پایتخت برسانند.
به گزارش هممیهن، علیرضا زاکانی، شهردار تهران و کاندیدای انصرافی انتخابات زودهنگام ریاستجمهوری، برای حضور در مناظرات انتخاباتی از همین تاکسیهای برقی استفاده کرد و برخی این اقدام را «نمایش تبلیغاتی» دانستند و معتقد بودند که خودروها به رنگ مشکی و آبی فیروزهای درآمدند تا به کلام دیگر رنگ تبلیغاتی آقای شهردار باشند. اما شهردار تهران در واکنش به این اظهارنظر اعلام کرد که تاکسی برقی را اجاره کرده است. بعید به نظر میرسد که قصدی برای استفاده تبلیغاتی از رنگ وجود داشته چراکه رنگی عاریهای میشد و رنگ فیروزهای برگزیده محسن رضایی در انتخابات ریاستجمهوری در سال ۸۸ بود. اما جالب آنکه این تاکسیهای برقی طی دو مراسم وارد شهرداری و تاکسیرانی شدند. در تاریخ ۲۶ دی ۱۴۰۲ با حضور عباس علیآبادی، وزیر وقت صمت و علیرضا زاکانی، شهردار تهران مراسمی برگزار کرده و از اولین تاکسیهای برقی تهران رونمایی کردند. پس یکبار دیگر هم روز سهشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ برای ورود این خودروها به تاکسیرانی مراسمی برگزار شد.
تاکسیهای برقی با قیمت یک میلیارد و ۲۰۰ هزار تومان در اختیار رانندگان تاکسی قرار گرفت. قرار بود این خودروهای اسقاطی را به مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان خریداری کنند، اما بیش از ۱۳۰ میلیون تومان دست رانندگان را نگرفت. ۹۰۰ میلیون وام ۸ درصد با بازپرداخت ۵ ساله نیز روی خودروها وجود دارد که ۶۰۰ میلیون تومان را کرمانموتور (شرکت واردکننده) تقبل کرده و با هماهنگی شهرداری ۳۰۰ میلیون تومان را هم صندوق توسعه کارآفرین امید متقبل شده است.
اولین مشکلی که رانندگان تاکسیهای برقی با شورای شهر تهران مطرح کردند، پیمایش خودروهای برق است. اعلام شده بود که ۴۵۰ کیلومتر پیمایش دارد درحالیکه برخی از رانندگان معتقدند که پس از تقریباً ۲۰۰ کیلومتر مجبور به شارژ آن میشوند. دومین مشکل آنها کمبود ایستگاه شارژ در سطح شهر است. در حال حاضر ۱۲ ایستگاه شارژ در تهران وجود دارد که براساس برآوردهای انجامشده هر دستگاه شارژ سریع در روز قابلیت شارژ ۱۲ خودرو را دارد. این موضوع باعث شده که رانندگان در محدوده ایستگاههای شارژ فعالیت کنند تا راحت خود را به ایستگاهها برسانند. اما تنها کمبود ایستگاههای شارژ نیست که آنها را با مشکل روبهرو کرده است. بلکه رانندگان تاکسیهای برقی میگویند که دستکم ۳ ساعت از وقت خود را برای هر نوبت شارژ میگذارند. با ان که روز گذشته شادی مالکی، مدیرعامل شرکت تاکسیرانی تهران اعلام کرد: «شارژ سریع بین ۴۵ تا ۵۰ دقیقه طول میکشد.» رانندگان میگویند که مدت شارژ هر خودرو ۴۵ دقیقه تا یک ساعت طول میکشد و اگر دو، سه نفر هم در صف باشند حتماً ۳ ساعت را برای یک نوبت شارژ مصرف میکند.
سومین مشکل آنها شارژرهای AC مدل چینی است که رانندگان میتوانستند طی ۸ ساعت در خانه خودروی خود را شارژ کنند. اما کرمان موتور، شرکت واردکننده تاکسیهای برقی، شارژرها را از روی ماشینها برداشتند. با پیگیری شرکت تاکسیرانی بالاخره این شرکت یک شارژر تولید داخل (مپنا) را به رانندگان تحویل داده که مدت هر شارژ ۱۸ ساعت طول میکشد. البته این شرکت واردکننده خودرو اعلام کرده که رانندگان اگر شارژر چینی را میخواهند میتوانند با ۲۰ میلیون تومان آن را خریداری کنند. چهارمین مشکل رانندگان تاکسیهای برقی عدم استقبال مردم از آنهاست. طبق مصوبه شورای شهر تهران کرایه خودروهای برقی ۵۰ تا ۸۰ درصد از تاکسیهای معمولی بالاتر است؛ بنابراین مردم ترجیح میدهند که از خودروهای ارزانتر استفاده کنند.
در مشخصات اولیه این تاکسیها اعلام شده که باطری این خودروهای برقی توان پیمایش حدود ۴۵۰ هزار کیلومتر را دارد. درست است که ظرف امسال و دوره شهرداری زاکانی تاکسیهای برقی ۴۵۰ هزار کیلومتر پیمایش نمیکنند، اما زمان تعویض باطری رانندگان این خودروهای برقی مجبورند یکسوم قیمت خودرو یعنی حدود ۴۰۰ تا ۴۵۰ میلیون تومان بپردازند. البته گارانتی این خودروها که ۵ ساله است شامل باطری هم میشود، اما در بخش دیگری از گارانتیها آمده که خودروهای برقی تا ۵۰۰-۴۵۰ هزار کیلومتر شامل گارانتی میشوند. در حقیقت میراثی که زاکانی برای مدیریت شهری آینده گذاشته اعتراض و تجمعاتی است که در اعتراض به عدم توان پرداخت هزینه باطری است.
مهمترین مطالبه رانندگان تاکسیهای برقی این است که شهرداری ۵۰۰ میلیون تومان به آنها کمک بلاعوض کند. این مطالبه از آنجا به وجود آمد که شهردار اصفهان ۵۰۰ میلیون تومان وام بلاعوض به تاکسیهای برقی اعطا کرد و حالا تهرانیها هم میخواهند که از این وام بهرهمند شوند. از سوی دیگر آنها میخواهند که اقساط وامها کاهش یابد. رانندگان خودرو اقساط را طی چکهای سهماهه با مبلغ ۵۸میلیون تومان (هرماه نزدیک به ۲۰ میلیون تومان) پرداخت میکنند درحالیکه در شورای شهر تهران این مبلغ ۱۸ میلیون تومان اعلام شده است. رانندگان تاکسی معتقدند که نمیتوانند ۲۰ میلیون تومان در ماه قسط بدهند و هزینه زندگیشان را هم تامین کنند.
لطفالله فروزنده، معاون مالی و اقتصاد شهری شهرداری تهران در صحن شورای شهر تهران ادعا کرد که دولت قول داده که تاکسیها را ما وارد کنیم تا دولت ۵۰ درصد آن (معادل ۶۰۰ میلیون تومان) را از محل ماده ۱۲ (با عنوان صرفهجویی در سوخت) را به شهرداری پرداخت کند. اما این توافق روی برگه نیامد و در حد شفاهی ماند. شاید به همین دلیل است که برخی از تحلیلگران معتقدند؛ زاکانی و معاونانش شانس آوردند که این توافقات شفاهی با تغییر دولت مصادف شد و حالا آنها میتوانند از این توافق شفاهی شانه خالی کنند. پس از سقوط بالگرد ابراهیم رئیسی تاکسیهای برقی تحویل شهرداری شد و حالا دولت برای پرداخت ماده ۱۲ علتی منطقی را بیان میکند. دولت اعلام کرده که این مبلغ را پرداخت میکند، اما بر مبنای «پیمایش» خودروهای برقی. در حقیقت کیلومتر خودروها چک شده و پس از محاسبه صرفهجویی که صورت گرفته به آنها مبلغی پرداخت میکند. دولت به این سبب مبنا را «پیمایش» قرار داده که احتمال دارد فردی تاکسی برقی را بخرد و از آن استفاده نکند و تنها از محل ماده ۱۲ استفاده کند.
پس از آنکه این معضلات به شورای شهر تهران اعلام شد، کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر بر آن شد که راهحلی منطقی برای این معضل پیدا کند و پس از بررسی این مشکل توسط کارشناسان پیشنهاد کرد که خودروهای برقی در محلهای خاصی مانند فرودگاه استفاده شود چراکه مردم با قیمت بیشتر از تاکسیهای معمولی از تاکسیهای برقی استفاده نمیکنند. اما شهرداری پست رانندگان تاکسیهای برقی را خالی و این پیشنهاد را رد کرد. چراکه قرار است ۲۵۰۰ خودروی شاسیبلند وارد کند و آنها را برای فرودگاه در نظر گرفته است. ضمن آنکه اعلام کرده قرار است ۲۷۵۰۰ تاکسی برقی به شهر تهران اضافه شود و باید در سطح شهر فعالیت کنند تا مردم آنها را ببینند و از آنها استفاده کنند.